วันที่ 24 เรื่อง "เหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้ว่าเป็นครูไม่ง่ายเลย" 17 มิถุนายน 2559

บันทึกการฝึกสอน

วันศุกร์ ที่ 17 มิถุนายน พ.ศ.2559

เรื่อง “เหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้ว่าเป็นครูไม่ง่ายเลย”

17 มิถุนายน 2559 วันนี้เราตื่นแต่เช้ามาโรงเรียน เตรียมตัวสอนมาอย่างดีเพราะคิดว่ารอยยิ้มของเด็กนักเรียนกำลังรอเราอยู่...ทุกวันเด็กมักจะถามครูขวัญตอนเช้าเสมอว่าวันนี้ครูมีเกมมีกิจกรรมอะไรมาให้นักทำอีกบ้างหนูอยากเรียนกับครู กำลังใจเริ่มมาทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะให้กิจกรรมการเรียนการสอนทุกคาบให้ดีมากในทุกครั้งซึ่งเป็นไปได้น้อยมาก เพราะเราไม่รู้ว่าวันนี้จะมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดอะไรที่เกิดขึ้นกับเราอีกบ้าง..เราจะต้องพบเจออะไรในขณะที่เราสอน เด็กนักเรียนอาจให้ความร่วมมือในการเรียนการสอน อาจจะส่งเสียงดังเวลาสอนหรืออาจจะไม่ตั้งใจเรียน ไม่มีทางรู้เลยว่าเราต้องเจอกับอะไรกับพฤติกรรมของนักเรียนแต่เราจะท่องไว้ว่า หน้าที่ของเราคือ สอนหนังสือและอบรมสั่งสอนให้นักเรียนเป็นคนดี ไม่ว่าเราต้องเจอกับอะไร จงบอกกับตัวเองว่าอย่าท้อแท้ ผิดหวังหรือเสียใจ บ้างครั้งที่เราดุเด็กนักเรียนเราก็เก็บมาคิดทุกครั้งว่าเราทำถูกต้องหรือไม่ เราต้องปรับแก้ไขข้อผิดพลาดนั้นอย่างไร เป็นเพราะเราเองที่ทำให้นักเรียนเชื่อไม่ได้ว่าเราเป็นครูของเขา......ถึงแม้ว่าจะมีความรู้สึกเกิดขึ้นหลายครั้งก็ตามเราจะไม่ย่อท้อ ศิษย์ก็คือศิษย์แม้ว่าเขายังไม่เปิดใจรับเราเป็นครูก็ตาม อย่างร้องไห้ อย่างเสียใจ ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดเท่านั้นพอ เดินทางพัฒนาการสอนต่อไปพัฒนาเกมสนุกๆให้นักเรียนได้ฝึกคิดวิเคราะห์เยอะๆเด็กจะได้รู้ว่าเราทำเพื่อเขามาแค่ไหน...ใครไม่เห็นเราเห็น ใครไม่รู้เรารู้ ตัวเป็นของเรา ใจก็เป็นของเรา ถ้าใจเราไม่สู้ร่างกายก็ไม่สามารถเดินต่อไปได้เพียงเท่านี้ก็ทำให้เรารู้ว่าเราควรทำอย่างไร ประพฤติปฏิบัติตนอย่างไร....ชีวิตนักศึกษาฝึกสอนมักมีเรื่องที่เราไม่คาดฝันเสมอ ตื่นเต้นดี ปล.วันจันทร์หน้าเราต้องเจอกับอะไรอีก