สัปดาห์ของโครงงาน (14 มิถุนายน 2559)

วันอังคาร :)

วันนี้มาสายกว่าเมื่อวานนิดหน่อย

สำหรับกิจกรรมในเช้าวันนี้ก็มีเช่นเคยที่เคยทำทุกๆวัน

ในคาบเรียนที่ 2 3 เรามีสอนวิชาภาษาไทย และก็ภาษาไทยซ่อมเสริม เด็กๆชอบเรียกร้องให้เราจัดให้เขาได้เล่นเกม ส่วนใหญ่ก็จะมีเกมให้เขาเล่นอยู่เกือบทุกคาบ โดยจะให้เล่นเป็นกลุ่ม เด็กๆจะได้รู้จักความสามัคคีกัน

เกมในภาษาไทยที่ให้เขาเล่นก็จะเป็นพวกคำศัพท์ คำอ่าน การใบ้ท่าทางแล้วให้เพื่อนๆตอบว่าคำๆนั้นคือคำอะไรที่สอดคล้องกับบทเรียนที่เราจะเรียน เป็นต้น

และในภาคบ่ายก็มีการสอนวิชาวิทยาศาสตร์ให้กับนักเรียนชั้น ป.2 หัวข้อเรื่องการตอบสนองของสัตว์

ในขั้นนำเข้าสู่บทเรียนก็ได้ขออาสาสมัครนักเรียน 1 คน ออกมาหน้าชั้นเรียน จากนั้นให้นักเรียนมองมาที่เรา แล้วเราก็ทำการปรบมือ นักเรียนก็แสดงอาการโดยการกระพริบตา เราก็เริ่มใช้คำถามกับนักเรียนว่า เมื่อกี้ครูทำอะไร แล้วเพื่อนเป็นอย่างไร แล้วก็ขออาสาสมัครอีก 1 คนออกมา คราวนี้เราก็ให้เขาจ้องที่เรา แล้วเราก็ทำการใช้มือพัดไปที่ใบหน้าของเด็ก เด็กก็มีการกระพริบตา จากนั้นเราและนักเรียนก็ช่วยกันสรุปว่า ที่เพื่อนๆทำแบบนั้นเพราะเขากำลังตอบสนองต่อสิ่งที่มาหาเขาอยู่ นักเรียนคิดว่าสัตว์จะมีการตอบสนองเหมือนเราหรือเปล่า เด็กๆก็เริ่มสนใจมากขึ้น เราก็เปิดคลิปสัตว์ต่างๆที่มีการตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่ชัดเจน มาให้นักเรียนดู เช่น ไส้เดือน กิ้งกือ เป็นต้น ให้นักเรียนบันทึกผลด้วยตนเอง โดยครูใช้คำถามแล้วให้นักเรียนตอบ และในขั้นสรุปก็ช่วยกันสรุปด้วยคำพูด คาบนี้ก็จบลงไปได้ด้วยดี ครูหมดพลังงานไปเยอะมากสำหรับวันนี้

สัปดาห์นี้เด็กๆและครูต่างพากันทุ่มเทให้กับโครงงาน ที่จะมีการแข่งขันขึ้นในสัปดาห์หน้าแล้ว

ในช่วงหลังเลิกเรียนเมื่อนักเรียนพากันกลับบ้านหมดแล้ว ครูพี่เลี้ยงเราก็ได้นำคณะนักเรียนที่เป็นตัวแทนในการทำโครงงานภาษาไทย ศึกษาในเรื่องเกี่ยวกับชื่อของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 ซึ่งมีครูพี่เลี้ยงเราเป็นที่ปรึกษา มาpresent โครงงานต่อหน้าเราและครูออย โดยให้เราและครูออยฟังเมื่อนำเสนอจบก็ให้เราและครูออยถามคำถามกับนักเรียน

เมื่อเราได้ฟังก็รู้ว่าเด็กๆมีความตั้งใจในการpresent มากๆ และทำได้ดีแล้ว แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้ ก็คงเป็นการฝึกฝนจนชำนาญ เพื่อพูดได้คล่องแคล่วขึ้น

ส่วนการตอบคำถามนั้นเด็กๆอาจจะยังมีอาการตื่นเต้นอยู่ เด็กๆจะต้องออกไปพูดคุยไปpresent ให้คนอื่นๆฟังอยู่บ่อยๆ จะได้ชำนาญ

การตอบคำถามของเด็กๆยังมีการไม่มั่นใจในคำตอบ แล้วก็คิดนาน กลัวว่าจะตอบผิดอยู่ สังเกตได้จากคำถามของฉันที่ถามเด็กๆไปว่า ทำไมโครงงานนี้ถึงทำกับเด็กชั้น ป.4-6 เท่านั้นล่ะคะ เด็กๆก็นิ่งเงียบ มองหน้ากันอยู่พักใหญ่ ฉันคิดว่านี่เป็นคำถามที่แค่เริ่มต้น ไม่ได้ถามจี้หนักหนาอะไร เพราะฉะนั้นเด็กๆจะต้องมั่นใจและหาคำตอบเผื่อไว้มากกว่านี้นะ สู้ๆ

ครูพี่เลี้ยงเราก็ได้ให้คำแนะนำต่างๆ ตอนนี้อยู่ที่การฝึกฝนและทักษะของบุคคลแล้ว ยังไงครูก็เอาใจช่วยนะ คว้ารางวัลมาให้ได้นะเด็กๆ