วันที่ 20 ความผิดพลาดของครู (13 มิถุนายน 2559)

'' ความผิดพลากของครู''

เช้าวันนี้หลังจากที่เดินทางมาถึงโรงเรียนก็ไปช่วยเพื่อนจัดห้องเรียนวิทยาศาสตร์ หลังจากนั้นก็ขั้นไปสอนนักเรียนชั้น ป. 4/1 เรื่อง การลบจำนวนโดยใช้เกม ซึ่งวันนี้ฉันได้นำข้อผิดพลาดจากการสอนห้องเรียน ป.4/2 มาปรับปรุง คือให้นักเรียนแต่ละกลุ่มวางแผนกันว่าใครจะคิดคำตอบข้อไหนเพื่อให้สามารถทำได้เร็วขึ้นและเสร็จทันเวลา แต่ก็ยังพบว่ามีนักเรียนบางคนไม่ยอมช่วยเพื่อนทำใบงาน ฉันจึงบอกนักเรียนไปว่าใครที่ไม่ช่วยทำไม่ต้องเขียนชื่อลงไป ทำให้เพื่อนที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันกระตุ้นกันทำงานได้เป็นอย่างดี กิจกรรมนี้นักเรียนส่วนใหญ่ชื่นชอบและตั้งใจทำเป็นอย่างดี แต่ข้อเสียคือนักเรียนจะค่อนข้างเสียงดังทำให้ควบคุมชั้นลำบากมากถึงมากที่สุดสำหรับครูฝึกสอนอย่างเราในขณะที่นักเรียนกำลังคิดหาคำตอบอยู่นั้นก็มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งถามฉันว่าครูครับคำตอบข้อนี้มันไม่ถูกต้อง เมื่อฉันตรวจสอบก็พบว่าคำตอบผิดจริง ๆ ซึ่งก่อนที่ฉันจะนำใบงานมาให้นักเรียนทำนั้นฉันได้ตรวจสอบมา 2 - 3 รอบแล้วแค่ก็ยังไม่พบ ซึ่งก็ถือว่าเป็นความผิดพลาดของฉันเองและต่อไปฉันควรต้องมีความรอบคอบให้มากกว่าเดิม

ช่วงบ่ายวันนี้นักเรียนระดับชั้น ป.3 ทุกคนเข้าร่วมซักซ้อมพิธีการแสดงตนเป็นพุทธมามกะในห้องประชุม ซึ่งจะสอนตั้งแต่การกราบแบบเบญจางคประดิษฐ์ การนั่งท่าเทพบุตร เทพธิดา การกล่าวคำต่าง ๆ ซึ่งครูทุกคนจะช่วยตรวจดูความถูกต้องให้นักเรียนด้วย

และในวันนี้ฉันได้เห็นนักเรียนคนหนึ่งซึ่งไม่รู้ว่าเป็นเด็กพิเศษไหม เขาไม่ยอมนั่งท่าเทพบุตร เมื่อครูไปสอนก็ไม่ยอมนั่งและอ้างว่านั่งไม่ได้เพราะตัวเองอ้วน ทั้งที่เพื่อนอีกคนหนึ่งก็เป็นคนอ้วนเหมือนกันแต่เขาสามารถนั่งได้ เด็กคนนี้เป็นเด็กใหม่ย้ายมาจากโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ เขามีพฤติกรรมแปลก ๆ อยู่หลายครั้ง เช่น ในขณะที่เล่นกับเพื่อนและแกล้งเพื่อนก็วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนานแต่เมื่อมีเพื่อนมาแกล้งกลับไม่พอใจ ใช้ร่มตีเพื่อนและต่อว่าให้เพื่อน มีอยู่วันหนึ่งเขาไม่ยอมทำเวรก็ถูกเพื่อน ๆ ว่าให้

เด็กคนนั้นบอกว่า : มาด่าเราทำไม

มีเพื่อนคนหนึ่งตอบกลับมาว่า : ก็ตัวเอาเปรียบคนอื่น ตัวเองไม่เคยทำเวร ไม่pอมช่วยเพื่อน

เด็กคนนั้นก็ตอบว่า : เรายกของหนักไม่ได้ ( เวรแต่ละวัน ผู้ชายจะต้องไปนับถาดและยกมาวางไว้ที่โต๊ะทานข้าวของห้องตนเองซึ่งเวร 1 วันจะมี นักเรียนชาย 4 คน แย่งกับยกมาคนละ 11 ถาด ) นักเรียนอีกคนหนึ่งก็ตอบกลับมาว่าก็แบ่งกันยกไงเราก็ทำมาตั้งแต่ ป.1 เรายังยกขึ้นมาได้เลย ตอนนี้เราอยู่ ป.3 แล้วทำไมถึงทำไม่ได้ล่ะ

นักเรียนคนนั้นตอบกลับมาว่า : เราอยู่ที่โรงเรียนเดิมเราไม่เคยได้ยกถาดเองเลย แม่ครัวเขาจะยกมาให้

เด็กนักเรียนอีกคนหนึ่งตอบกลับมาว่า : ก็นั่นมันโรงเรียนเก่าของตัว โรงเรียนตัวเป็นโรงเรียนเอกชนนิ เป็นโรงเรียนคุณหนูใช่ไหม ตอนนี้ตัวอยู่ที่โรงเรียนนี้เขาฝึกความอดทนเราไง

และเด็กนักเรียนคนนั้นก็เงียบไป

เรื่องนี้ฉันปล่อยให้เด็ก ๆ เขาคุยกันเอง ฉันรู้สึกชื่นชมและดีใจที่นักเรียนมองว่าการยกถาดคือการฝึกฝนความอดทนของตัวเอง