วันที่ 20 ห้ามท้อ (13 มิถุนายน 2559)

ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ก่อนเข้าโรงเรียนฉันเดินไปซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งหน้าโรงเรียน หมูปิ้ง 4 ไม้ ข้าวเหนียว 5 บาท เชื่อหรือไม่ว่าเรากินกันสามคน แบ่งกันคนละไม้สองไม้ ถ้าถามว่าอิ่มหรือไม่ ไม่อิ่มท้องแต่อิ่มใจ 555

เตรียมสื่อการสอน เนื่องจากฉันเอากระดาษบรุ๊ฟและปากกาเคมีไว้ที่โรงเรียน จึงต้องมานั่งวาดรูปการทดลองในตอนเช้า ส่วนเนื้อหาฉันนั่งอ่านและทบทวนความรู้ของตนเองตอนกลางคืนแล้ว ก่อนที่จะสอนนักเรียน ตัวผู้สอนก็ต้องมีความรู้ในเรื่องที่จะสอน และหาความรู้เพิ่มเติมเอาไว้เสริมความรู้ให้นักเรียน

สอนคาบสอง ความรู้สึกเดิมเริ่มกลับมาอีกแล้ว เมื่อวันศุกร์ยังมีความสุขที่ได้สอนห้อง ป.5/4 แต่วันนี้ห้องนี้ไม่ตั้งใจเรียนและเสียงดังมาก ฉันเริ่มเข้าสู่โหมดโหดอีกครั้ง ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่มีความสุขในการสอนนั่นหมายความว่าฉันไม่สมควรเป็นครูใช่ไหม แต่มันก็เป็นบางช่วงเวลานะที่เกิดความรู้สึกแบบนี้ พอสอนเสร็จฉันกลับมานั่งคิดทบทวนตัวเองอีกครั้ง ทำหน้าเหมือนคนเหม่อลอยจนครูพี่เลี้ยงถามว่าเครียดอะไร ฉันก็ยิ้ม ไม่รู้จะบอกครูยังไง แต่ครูคงรู้ว่าฉันเครียด ทุกครั้งที่ฉันกำลังจะสอนหรือสอนเสร็จ ฉันมักจะนั่งพูดคุยกับครูพี่เลี้ยงตลอดว่าจะจัดการชั้นเรียนยังไง บางคาบเด็กก็สนใจเรียน บางคาบก็คุมชั้นเรียนแทบไม่ได้

น้ำพริกอ่อง อาหารกลางวันของนักเรียนคือน้ำพริกอ่องกับต้มจืด ส่วนอาหารของครูคือต้มหน่อไม้ น้ำพริกกะปิ และหมูทอด อยากกินน้ำพริกอ่องก็เลยแอบตักของนักเรียนมากิน 555 กินเสร็จก็เหลือเวลาอีกตั้งหนึ่งนาทีจะบ่ายโมง กว่าจะได้กินข้าวกลางวันต้องคุมนักเรียน เหลือเวลากินเยอะสุดก็ครึ่งชั่วโมง

สอนคาบหก นักเรียนเข้าห้องช้าเกือบ 20 นาที กว่าจะคุมชั้นเรียนได้อีก มีเวลาสอนอีกไม่เยอะ วันนี้มันวันอะไรกันเนี่ย ฉันต้องพยายามให้มากกว่านี้ใช่ไหม ฉันต้องให้กำลังใจตัวเองเยอะ ๆ สินะ ฉันจะบอกตัวเองว่าห้ามท้อ พ่อแม่รอดูความสำเร็จของฉันอยู่ จะไม่ทำให้ท่านผิดหวังเด็ดขาด แล้วพรุ่งนี้จะกลับมายิ้มสู้ใหม่ สู้ ๆ คุณครูหมู :)

ใจเย็น ๆ นะ วันนี้ครูพี่เลี้ยงอารมณ์แปรปรวน ทุกครั้งที่ครูหงุดหงิดหรือเครียดเรื่องงานฉันมักจะพูดว่าใจเย็น ๆ นะ แล้วครูก็จะยิ้ม เพียงคำพูดไม่กี่คำก็ทำให้อะไร ๆ ดีขึ้น ในทางกลับกันเวลาฉันท้อหรือเหนื่อย เพียงแค่คำพูดไม่กี่คำของครูก็ทำให้ฉันสบายใจขึ้นเช่นกัน :) ขอบคุณที่ทำให้เจอครูพี่เลี้ยงที่แสนดี คอยดูแลและใส่ใจกันมากขนาดนี้