​วันที่ 24 ครั้งแรกกับการทำให้เด็กน้ำตาซึม...(13 มิถุนายน 2559)

บันทึกนี้เป็นอีกหนึ่งบันทึกที่ไม่มีภาพประกอบ…อย่าว่ากันเลยนะคะ บางทีกล้องถ่ายรูปหรือโทรศัพท์ก็ไม่ได้ช่วยให้มีภาพเลย เพราะไม่ค่อยมีเวลาได้จับเลย แม้จะได้สอนเพียง 2 คาบต่อวัน แต่เหมือนว่าไม่มีเวลาว่างเลย โน้น นี่ นั่น มากมาย...และเวลาก็ช่างผ่านไปเร็วมาก สำหรับช่วงเวลาที่ได้พัก...และนี่คือ ชีวิตในช่วงฝึกสอนในแต่ละวัน

สำหรับวันนี้ก็ทำหน้าที่เหมือนเช่นทุกวัน...ไม่มีอะไรพิเศษ แต่ก็เริ่มพิเศษ ตรงคาบที่ 1 วิชาภาษาไทยนี่แหละ วันนี้ให้เด็ก ๆ ออกมาแสดงบทบาทสมมติประกอบบทเรียน เรื่อง ใจหาย บางทีเด็กก็ไม่กล้าแสดงออกเกินไป และในบางทีก็กล้าแสดงออกมากจนเกินเหตุ เฮ้อ...เมื่อไหร่จะสมดุลซะที ผ่านไปกับการสอนในภาคเช้า

ต่อด้วยหน้าที่นำสวดรับประทานอาหาร ขอเลยบอกวันนี้ เมนูยาวมาก...My lunch today is fried pork with soy sauce on rice and stir-fried bean sprouts with tofu and minced pork. ถูกบ้าง ผิดบ้าง ก็ว่ากันไป หิวกันแล้วซินะเด็ก ๆ หลังจากเด็กกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ถึงคราวคุณครูบ้างล่ะ...มีสอนแต่คาบแรกของภาคบ่าย เอ๊า!...เร่งหน่อย

สำหรับคาบบ่าย เป็นอะไรที่รวมตัวเด็กยากมาก ก็เลยใช้กิจกรรม Brain Gym กับเพลง ตบมือ ตบตัก ตบไหล่ ตอนแรกยอมรับเลยว่าอายมาก แต่ถ้าเรามัวแต่อายแล้วเด็กจะเชื่อมั่นในตัวเรา และกล้าแสดงออกได้อย่างไร ถ้าเรายังไม่กล้าแสดง และสุดท้ายก็ประสบความสำเร็จทั้งครูและนักเรียน สำหรับคณิตศาสตร์ในวันนี้ เป็นการทบทวนการบวกจำนวนที่มีผลบวกไม่เกิน 100 ชั่วโมงสุดท้าย จึงใช้วิธีการสุ่มเรียกให้ออกมาแสดงวิธีทำตามปกติ อย่างที่เคยทำมา แต่หลังจากสุ่มชื่อเด็กหญิงคนหนึ่งขึ้นมา ปรากฏว่ามีเด็กหญิงคนหนึ่งร้องไห้ไม่ยอมออกมา งงมาก...ว่าร้องไห้ทำไม หรือว่าหนูไม่เข้าใจ หรือทำไม่ได้ นี่ฉันทำเด็กร้องไห้หรือ รู้สึกผิดมากกับการสุ่มเรียกครั้งนี้ ผ่านไปแต่พักใหญ่เด็กน้อยก็ยอมออกมา หลังจากเปลี่ยนน้ำตาเป็นรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ ฉันได้สบายใจขึ้นเลยทันที และหวังว่ามันจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกนะ