ไปเยือนถิ่นเก่า มช. เชียงใหม่ (๖) เยี่ยมเพื่อนๆ มช. ๐๗


เยี่ยม! เพื่อน (ตั้งใจใส่เครื่องหมายต๊กกะใจหลังคำว่าเยี่ยม จะให้มีทั้งสองความหมาย คือ การไปเยี่ยมเพื่อน และ ความหมายว่าเพื่อนเรานั้นจัดได้ว่า เยี่ยม!ยอด ด้วย)

ผมขึ้นไปเชียงใหม่เมื่อวันที่ ๘ ที่ผ่านมาก็ได้ไปเยี่ยมเพื่อนอาวุธมาแล้ว ด้วยการประสานผ่านน้องวันเพ็ญ และลูกเป็นคนขับรถไป ตาม GPS ของ Google ปรากฏว่าไปจบที่ สนามฟุตบอล หน้าป้ายโรงงานปูน Google บอกว่าท่านถึงที่หมายเรียบร้อยแล้ว....จึงต้องโทรศัพท์ สอบถามกันอีกรอบ จึงรู้ว่าทางเข้าบ้านเพื่อนกำลังปรับถนนใหม่อยู่ อากู๋ เลยพลาดไปประมาณ ๒๐ เมตร....ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับเพื่อนอาวุธ มีมานานตั้งแต่สมัยเรียน ทำงานสโมสรนักศึกษาด้วยกัน ไปเรียนต่อต่างประเทศในช่วงใกล้เคียงกัน แล้วกลับมาทำงานร่วมกันที่ มช. จนกระทั่งผม มาทำงานที่ โคราชบ้านเกิด ในปี พ.ศ.๒๕๓๖ ก่อนที่เพื่อนจะเกิดอาการ ๑ ปี จึงไม่ค่อยทราบรายละเอียดสิ่งที่เกิดขึ้น จนวันนี้ได้รับความกระจ่าง จากเพื่อน ฝิ่น มาเล่าให้ฟังในเฟสบุ๊ค....ขอบคุณมากครับ และขอนำมาบันทึกไว้ ณ.ที่นี้ รวมทั้งเรื่องเล่าจาก น้องวันเพ็ญ ในช่วงที่เพื่อนอุ๋ยเกิดเหตุในลักษณะใกล้เคียงกัน....

“เยี่ยม!เพื่อน(ตั้งใจใส่เครื่องหมายต๊กกะใจหลังคำว่าเยี่ยม จะให้มีทั้งสองความหมาย คือ การไปเยี่ยมเพื่อน และความหมายว่าเพื่อนเรานั้นจัดได้ว่า เยี่ยม!ยอด ด้วย) เพราะเพื่อน07 ที่เราพากันไปเยี่ยมวันนี้ อาจเรียกได้ว่าเป็นผู้ที่เจอภาวะ stroke เป็นคนแรกๆของรุ่น ก็ว่าได้ (ใครเจอก่อน หรือใครรู้ว่าเพื่อนคนไหนเจอก่อน ก็ส่ง sms มาได้เน้อ แต่ไม่มีเสื้อแจกเหมือนรายการข่าวในทีวีเมืองไทยเดี๋ยวนี้นะ) เขาโชคร้าย ขณะที่กำลังนั่งกินกาแฟ คุยกับเพื่อนร่วมงานที่คณะวิทย์ใน มช (ไม่ทราบว่ามีใครถกปัญหาอะไรให้เกิดความเครียดขึ้นมากระทันหันหรือเปล่า) อยู่ๆถ้วยกาแฟก็หล่นจากมือที่ถืออยู่ วูบไปต่อหน้าต่อตาเพื่อนๆ...เหตุเกิดเมื่อปี 2537 นับถึงวันนี้ก็ 22 ปีมาแล้ว หลังจากรักษาตัวอยู่ที่สวนดอกพักใหญ่ๆ ก็กลับมาพักฟื้นอยู่ที่บ้าน ท่าวังตาล อำเภอสารภี อาการคล้ายเพื่อนหลวง(เสริมศักดิ์) คือ อัมพาตครึ่งตัวซีกซ้ายเหมือนกัน แต่เริ่มตั้งแต่ส่วนหัวลงไปเลย แรกๆจึงพูดไม่ได้ เดี๋ยวนี้พอพูดได้บ้างแล้ว แต่ที่ต้องบอกว่าเยี่ยมมากก็คือ ความจำ ยังดีอยู่มาก เพื่อนสามคนที่ไปเยี่ยมวันนี้ พอลองถามว่า ชื่อไร ตอบถูกทั้งสามราย เพื่อนเรา คือ ดร อาวุธ ประเสริฐวิทยากิจ (เดิม 'โฆสงัด')
ต้องขอชื่นชมกับคุณวันเพ็ญ และลูกๆ ที่ช่วยกันดูแลเพื่อนเราอย่างดีเยี่ยม จนอาการของเพื่อน'วุธ ค่อยๆฟื้นตัวขึ้นเรื่อยๆจนทุกวันนี้ สู้ต่อไปนะเพื่อน พวกเราจะเป็นกำลังใจให้ เพื่อนๆจากแดนไกล ใครขึ้นมาเชียงใหม่แล้วอยากเจอ ก็บอกพวกเราได้ จะหาโอกาสพาไป” Cr. Theerapongs Thanasuthipitak

เมื่ออาวุธเป็น ก็ไม่ฟื้นและไม่รู้สึกตัว 3 วัน ระหว่างที่ไม่รู้สึกตัวนั้น อ.สุรีย์ และอ.เสาวณีย์ได้พาไปหาพระที่แม่แตง ได้ถวายสังฆทาน พระให้ถวายผ้าไตรและบนบวช โดยตอนนั้นใครบวชก็ไปรับถวายผ้าไตรค่ะ แต่ถ้าจะได้อานิสงฆ์ควรจะเป็นสามีภรรยาค่ะ ขอร่วมเป็นกำลังใจแทน อ.อาวุธ ถ้าไม่มีการเสียเลือดหรือแตกอีกคงค่อยๆฟื้นคืนเองค่ะ พอรู้สึกตัวประมาณ 1 อาทิตย์ ก็เริ่มพูดได้กับเพื่อนที่มาเยี่ยม ต่อจากนั้นก็มีอาการแทรกซ้อน ซึมจำไม่ได้อีก หมอก็ผ่าตัดใส่สาย drain เอาน้ำ ที่คั่งในสมองลงไปในช่องท้อง เริ่มจำคนมาเยี่ยมเรียกพี่บุญส่งและพี่ดุง ฝากฝังลูกๆถ้าเป็นอะไร อยู่ร.พ.ก็มีอาการดีบ้างเลวบ้างจนอยู่ได้เดือนครึ่ง อ.หมอวันทนาแฟนพี่ดุงหมอ X_RAY เกิดสงสัย หมอคงทำ clips ไม่สำเร็จมั้ง ขอทำ CT จึงเจอต้องผ่าตัดอีก แต่หมอบอกว่าจะได้ 25เปอร์เซนต์นะ แต่ถ้าฟื้นก็จะเป็นอัมพาตนะ เราตกลงทำเจาะคอ อยู่ รพ. 3 เดือนที่เอามาเล่าตอนนี้เพื่ออยากให้เฝ้าดูอาการว่ามี bleeding ใหม BP drop ลงเพราะเท่าที่ติดตามไลน์ ยังไม่ได้ทำผ่าตัดเลยเป็นห่วงเรื่องเส้นเลือดแตกค่ะ ผัสสพร-passaporn น้องวันเพ็ญ อยากรู้ว่า 3 วันที่อาวุธไม่รู้สึกตัว หายใจเองหรือ ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจใหม จำใด้ใหมค่ะ Wonpen P เครื่องหายใจค่ะ อยู่ไอซียูเป็นอาทิตย์ค่ะ” Cr. Wonpen P

เพื่อน มช. ๐๗ อีกคนที่ทราบว่า ป่วยมานานกว่า ๗ ปีแล้ว แต่มีกำลังใจที่เข้มแข็งมาก เพราะมีครอบครัวและลูก ๆ ที่เป็นกำลังใจ รวมทั้งดูแลอย่างดี ที่ผมตั้งใจไปเยี่ยม ก็คือ เพื่อนสมพงษ์ หรือเพื่อนหมี ของพวกเรา มช. ๐๗ เมื่อเพื่อนๆ ที่เชียงใหม่ ที่จัดเลี้ยงต้อนรับผมในโอกาสขึ้นไปเชียงใหม่ ที่ร้าน สวนผักโอ้กับจู๋ สาขา ๒ ตั้งอยู่ที่ นิ่มซิตี้เดลี่ (Nim City Daily) ใกล้สนามบินเชียงใหม่ ทราบว่า ผมต้องการไปเยี่ยมเพื่อนหมี ก็รับอาสาที่จะพาไปทันที......เพราะบังอิญอยู่ใกล้ ๆ กับบ้านสวนของเพื่อนอีกคน ที่จะแวะไปเยี่ยมชมบ้านสวนนั่นเอง......

การเดินทางจากบ้านสวนของเพื่อน ไปยังบ้านเพื่อนหมี ตอนแรกมีการเสนอว่า เดินไปก็ได้ ใกล้นิดเดียว แต่ในที่สุดก็ตกลง ว่า สว. กันทุกคนแล้ว เดินทางไปโดยใช้รถคันเดียวดีกว่า......โดยเพื่อนผู้ที่บอกว่าเคยไปเยี่ยมเพื่อนหมีหลายครั้งแล้ว อาสาเป็น พขร. .....ผลปรากฏว่า พาขับวน ๑ รอบ กว่าหาทางเข้าบ้านเพื่อนหมีถูก เพราะถนนผ่านหน้าบ้านเพื่อนหมีมีการปรับปรุงใหม่.....แถมมีการกลับรถในที่ที่เขาห้ามกลับรถอีกด้วย.....เขามีเครื่องหมายห้ามกลับรถ (ยูเทิน) แต่เพื่อนที่ทำหน้าที่ พขร. บอกว่า ไม่ได้ ยูเทิน แต่ เป็น ไอเทิน......555 จะเอาความผิดอะไร กับ สว. จอมซิ่งของเราได้...อิอิ

หมายเลขบันทึก: 607419เขียนเมื่อ 29 พฤษภาคม 2016 09:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 พฤษภาคม 2016 09:41 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท