เมื่อเริ่มเอาเปรียบ ก็เริ่มขาดทุน

เมื่อใดที่มนุษย์เริ่มใช้ชีวิตอย่างเอาเปรียบผู้อื่น เมื่อนั้นก็เริ่มต้นขาดทุนทันที การเอาเปรียบดูเหมือนว่าจะได้มากในขณะนั้น แต่ลองสังเกตุสิ่งที่ต้องเสียไปในเวลาต่อมาซิ บางครั้งมันชดเชยกันไม่ได้เลย

ในขณะที่การถูกเอาเปรียบก็ใช่ว่าจะขาดทุนเสมอไป การที่เรารู้สึกว่าขาดทุน เพราะเราไปโฟกัสกับสิ่งที่เราเสียไป เราจึงมองไม่เห็นสิ่งอื่นที่ถูกชดเชยกลับมาให้เราอย่างมากมาย บางครั้งมากกว่าสิ่งที่เสียไปด้วยซ้ำ แต่คนส่วนใหญ่มักจะมองเห็นแต่สิ่งที่ตัวเองขาด มองไม่เห็นสิ่งที่ตัวเองมี หรือตัวเองได้รับ และจะไปมองในสิ่งที่คนอื่นได้รับเสมอ และคิดว่าได้มากกว่าตัวเอง หากเราคิดอย่างนี้ เราก็จะรู้สึกถูกเอาเปรียบอยู่ร่ำไป

การได้เปรียบหรือเสียเปรียบ เป็นสิ่งที่เราคิดเปรียบเทียบเอง บนพื้นฐานหรือมาตรฐานของเรา แต่ในความเป็นจริงแล้ว ไม่มีใครเอาเปรียบใครได้มาก หรือสามารถเอาเปรียบคนอื่นได้ตลอด เพราะอำนาจสูงสุดที่อยู่เบื้องหลังจะยุติธรรมเสมอ ขอแค่จงวางใจและเชื่อมั่นว่า เมื่อเราเสียสิ่งหนึ่ง เราจะได้อีกสิ่งหนึ่งมาทดแทนเสมอ ที่สำคัญต้องอดทน มองภาพใหญ่ให้เห็น มองให้เห็นสิ่งที่ตัวเองได้ เพราะจริงๆ แล้วอย่างน้อยสิ่งที่เราได้ทันทีที่ถูกเอาเปรียบคือผลบุญ คือความดี บางครั้ง การยอมไม่ได้หมายถึงความพ่ายแพ้เสมอไป แต่มันเป็นชัยชนะ ที่ยิ่งใหญ่กว่าต่างหาก

การได้มาซึ่งความสุขที่ยั่งยืนไม่ได้มาจากการที่ต้องใช้ชีวิตอย่างเอาเปรียบผู้อื่น เพื่อที่จะให้มีมาก เพราะการที่จะมีมากหรือมีน้อย มันอยู่ที่ใจรู้จักคำว่า "เพียงพอ" หรือคำว่าอิ่มหรือไม่ หากมีความเพียงพอ ก็จะมีมากและเหลือเฟือมีแนวโน้มที่จะแบ่งปันให้ผู้อื่นเสมอ ถึงแม้ว่าจริงๆ แล้วจะมีไม่มากก็ตาม ตรงกันข้าม ถึงแม้ว่าจะมีมากแค่ไหน หากไม่รู้จักคำว่า เพียงพอ ก็จะรู้สึกว่ามีน้อยอยู่นั่นเอง จึงมีแนวโน้มที่ใช้ชีวิตอย่างที่ต้องแย่งชิง หรือเอาเปรียบผู้อื่นเสมอเช่นเดียวกัน

ความสุขที่ยั่งยืนจึงสามารถสร้างได้จากข้างในจิตใจของเราเอง เราต้องใช้ชีวิตทุกขณะจิต เพื่อความดี ที่เชื่อมโยงไปจนถึงโลกหน้า แล้วความสุข สงบ ก็จะเกิดขึ้นในใจของเราเอง

[ยายธี]

มีกุหลาบพันปีจากสวนสารธารณะมาฝากเจ้าค่ะ...