การเดินทางภายใน...ยอมรับความแตกต่างของความหมาย

หลายครั้งที่ เจตนาที่ดีอาจถูกตีความผิด เพราะไปใช้คำที่อาจไปสะกิดใจผู้อื่น

คำพูดที่สะกิดใจของผู้ใดนั้น ย่อมอยู่ในใจของผู้ที่คิด ผู้อื่นจะไม่ทราบเลยจนกว่า เจ้าตัวจะแสดงออกมาให้เห็นว่า คำพูดได้ไปสะกิดสิ่งที่ซ่อนไว้ในใจนั้น

หนึ่งเรื่องราวของเจตนา อาจถูกเบี่ยนเบนด้วยการตีความหมายของคำ เพียงคำเดียวได้ นั่นหมายถึงว่าเจตนาที่ดี แต่พูดด้วยคำที่ไม่ขยายความหมายให้ชัดเจน และไม่เหมาะกับกาละ เทศะ และบุคคล ก็อาจกลายเป็นคำพูดไม่ดี เจตนาร้ายไปก็ได้

ดังนั้น เมื่อ "คำพูด" ทำให้เกิดความเข้าใจผิดก็ชี้แจงและขอบคุณที่บอกให้ทราบ แต่ไม่ใช่เหตุผลที่จะต้องไปเปลี่ยนจุดยืน เพราะ "คำ" ที่ให้ความหมายแตกต่างไปตามปัจเจกของผู้พูด ย่อมไม่มีการชี้ผิดชี้ถูกด้วยบุคคลใด และแม้แต่ด้วยกาลเวลาใดเวลาหนึ่ง สังคมใดสังคมหนึ่ง

ผู้ที่ต้องการให้ผู้อื่นพูดด้วยคำในความหมายเฉพาะของตัวเอง จึงเป็นการกำหนดกรอบที่ต้องการควบคุมผู้อื่น จัดเป็นการใช้อำนาจผ่านคำพูด

ดังนั้น เมื่อเชื่อว่าจะสร้างสังคมที่มีปัญญา จึงยอมรับความแตกต่างของความหมายของคำ และให้อิสระตัวเองที่จะคิด ที่จะมีความเห็น ในขณะที่ให้อิสระแก่ผู้อื่นที่จะคิดและให้ความเห็นเช่นกัน

 

 

 

 

[เมตตา]

ดิฉันเคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้กับผู้ใหญ่....ใหญ่มากคนหนึ่งค่ะ.....ท่านหน้าแดง...และสั่งให้ดิฉันพูดใหม่....ดิฉันยืนยันว่าจะพูดกี่ครั้งหนูก็จะพูดแบบนี้....ในวันนั้นได้แสดงความคิดเห็นต่อผู้ใหญ่ท่านนั้นว่า "ผู้พูดควรรับได้ทุกมุมของการตีความ" 

[น.เมืองสรวง]

"เป็นคำกล่าวที่ขอบพระคุณมาก ๆ ๆ ครับที่เจตนาดี ...แต่สังคมไทย......ต้องมองหลายด้านครับ หลาย ๆ มิติ เพราะนี่คือสังคมไทย  ที่ใช้คำที่ไม่เหมาะสม เหตุเกิดที่ภาคใต้ก็เพราะลักษณะนี่แหละครับ การยอมรับข้อแตกย่อมมีอยู่ทุก ๆ มุมมอง การมองอาจจะแตกต่าง แต่สิ่งที่ได้รับคือความหวังดีที่มีให้กัน...กระผมยังอ่อนประสบการณ์แต่ต้องขอประทานโทษที่ต้องเอ่ยคำนั้น แต่จักได้เป็นต้นแบบที่ดีแก่เยาวชน เพราะเขากำลังดูอยู่ครับ การมีจิตใจที่เปิดกว้างย่อมรับรู้สิ่งที่ผู้อื่นจักคิดและกระทำ...

ขอบคุณอีกครั้งครับ....

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

ขอบคุณค่ะคุณเมตตาที่มาต่อยอด เติมมุม

 

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

ขอบคุณเช่นกันค่ะ คุณ น.เมืองสรวง

ที่ต่อเติมให้เห็นหลายมุมความคิด

คนแตกต่างกันได้แต่ก็อยู่ร่วมกันได้อย่างสันติ  หากยอมรับความแตกต่างของความเห็นของบุคคลอื่นค่ะ

ขอบคุณค่ะ 

[ยูมิ]

สวัสดีครับ...

คนเราต่างกันเหมือนบัว 4 เหล่า...บัวที่พ้นน้ำแล้วเบ่งบาน...รับแสงอรุโณทัย...

เจตนา...จะมองเห็นได้โดยคนมีตาใน...ไม่ใช่ใช้ตานอกมอง...

คำพูดที่ถูกต้องมักจะไม่ถูกใจครับ...ฮา ๆ เอิก ๆ

ขอบคุณครับ...

[ปภังกร]

• สวัสดีครับท่านอาจารย์จันทรรัตน์
• เป็นคำกล่าวสั้น ๆ แต่มีความหมายกินใจมาก ๆ เลยครับ
• อื่ม.... ต้องขออนุญาตกลับไปทบทวนความหมายในคำพูดของตัวเองหลาย ๆ ครั้งแล้วหละครับ
• ขอขอบพระคุณท่านอาจารย์เป็นอย่างสูงครับ

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

คนเราต่างกันเหมือนบัวสี่เหล่า...ทำให้เกิดปิ๊งความคิดตามมาได้หลายอย่างเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ ท่านอาจารย์ umi

 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะ  คุณจันทรรัตน์

ครูอ้อยได้สอนนักเรียนตัวน้อยของครูอ้อยให้เห็นถึงความแตกต่างของคนเราโดยใช้นิทานเรื่อง  " หมีกับนก" 

เจ้านกมันถามหมีว่า  " นี่พี่หมี  พี่มีอะไรให้ฉันทำบ้างไหม "

เจ้าหมีตอบว่า  " แล้วเจ้ามีน้ำผึ้งให้ฉันกินหรือเปล่า "  เจ้านกตอบหมีอีกว่า  " ฉันร้องเพลงเพราะและบินได้ด้วยนะ " 

เจ้าหมีตอบอย่างเร็วว่า  " ทั้งร้องเพลงและบินได้นั้น  ฉันไม่เห็นมีประโยชน์อะไรสำหรับฉันเลย "

แล้วครูอ้อยก็ให้นักเรียนวิเคราะห์  คำพูดของหมีกับนก  นักเรียนมีนานาทัศนะ  น่ารักดีค่ะ  ครูอ้อยให้เขียนบรรยายสั้นๆด้วยนะคะ

นักเรียนพูดไม่เก่ง  สับสน แต่เขียนได้ดีค่ะ

ขอบคุณค่ะ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน...มากครับ

การพูดจึงยกให้เป็นศิลปะ ในการติดต่อสื่อสาร คิดให้มากก่อนพูดจึงจะดีกว่า คิดแล้วพูดเลย เพราะคนเราต่างกัน

ขอบคุณอาจารย์ครับ

[จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร]

พอดีเพิ่งไปอ่านบันทึกหนึ่งใน Gotoknow ....

...........

ผมจึงขอเพิ่มเติมครับ...ดังนี้ครับ

สิ่งที่ดียิ่งๆขึ้นไป

เหมือนอย่างที่อาจารย์ได้กล่าวมาคือ มีจุดยืนเป็นของตัวเองที่ชัดเจน อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างตรงไปตรงมา เพื่อให้ทราบเจตนา (หากจำเป็นต้องทำ)

ช่วงหลังผมไม่ค่อยให้ความสนใจคำพูดเท่าไหร่ อาจดูที่เจตนามากกว่า...

และบนพื้นฐานของความเท่าเทียม และใจกว้าง(ที่ตนเองพยายามพัฒนา) มองคนแบบเข้าใจ..

มันเป็นเช่นนั้นเอง...

พื้นฐานของการกระทำน่าจะมาจากเจตนา หากเจตนาที่ดี แต่การนำเสนอผิดไป อาจเพราะ คำ หรือ การกระทำบางอย่าง ผมคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา

สำหรับ ท่านอาจารย์จันทรัตน์ เป็นลักษณะผู้ใหญ่ใจดี และในบันทึก /ข้อเสนอแนะ อาจารย์ได้เขียนให้ข้อเสนอแนะแบบละมุนละไมตลอดและเสมอมา...

ผมได้มองไปถึงอารมณ์เบื้องลึกของอาจารย์ที่มีความสุข จนกลั่นออกมาเป็นคำพูด บรรยาย จนรู้สึกได้ มีชีวิต

และ ผมก็รู้สึกเช่นนั้นจริงๆ

ขอบคุณอาจารย์ครับ

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

ขอบคุณค่ะ อาจารย์ปภังกร

พลังของคำพูด มีผลกับจิตใจคนฟังมากค่ะ

เล่าเรื่องคุณแม่ของดิฉันค่ะ คุณแม่อายุ 81 ปี อยากไปเที่ยวพืชสวนโลกแต่ก็ทราบกันว่าร้อน เดินมาก คนเยอะ คนกังวลคืออาปาว่าจะไหวเหรอ (ทั้งๆที่คุณแม่ไม่มีโรคประจำตัวค่ะ)

เช้านั้นก็เลยวัดความดันโลหิต (ทั้งๆที่ไม่จำเป็นเลยในทางการแพทย์) แล้วบอกท่านว่า สบายมากไปได้ เหนื่อยก็พัก ตามใจเสียงร่างกายตัวเองก็แล้วกันค่ะ

คำว่า "สบายมาก" นั้น ทำให้ทั้งท่านและอาปามีความสุขกับการชมพืชสวนโลกค่ะ

 

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

ชอบเรื่องหมีกับนกค่ะ คุณครูมหัศจรรย์ ขอบคุณค่ะ

นึกเห็นภาพเด็กๆ คงน่ารักมาก ...

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

ขอบคุณค่ะ คุณจตุพร

สมัยดึกดำบรรพ์ มนุษย์เราก็พัฒนาตัวเองจะการหัดตั้งคำถามและหาคำตอบ เมื่อตั้งกลุ่มมากขึ้นๆ ก็เริ่มมีการตีกรอบคำพูดคนอื่น จนเกิดการใช้อำนาจด้วยภาษา ติดป้ายว่าผู้ที่พูด"ภาษา"ที่แตกต่างและพูดให้คนอื่นเข้าใจไม่ได้ คือคนขาดปัญญา จนทำให้เกิดการขยายอาณานิคมด้วยอิทธิพลของภาษา

การขยายอาณานิคมจากสภาพของการใช้กำลังในอดีตเลื่อนไหลเป็นกระบวนการขยายด้วยภาษาที่ซึมผ่านมาทางวัฒนธรรมการเป็นอยู่ การค้า การจัดการศึกษา บวกกับการเขียนประวัติศาสตร์โดยกลุ่มคนที่มีอำนาจทางการปกครอง ทำให้เกิดการยอมรับต่อการใช้อำนาจและความต้องการได้มาซึ่งอำนาจโดยไม่รู้ตัว

ดิฉันเชื่อว่า การใช้อำนาจผ่านทางภาษา ยังคงมีอยู่ และยังเห็นตัวอย่างได้ชัดเจน แม้ในปัจจุบันนี้ จะมีการสื่อสารที่เพิ่มขึ้นและหลากหลาย แต่อิทธิพลของภาษาและคำ ยังสร้างเงื่อนไขให้คนศิโรราบ ผ่านทั้งทางระบบการศึกษา และนอกระบบการศึกษา

การใช้อำนาจด้วยภาษา ไม่จำเป็นต้องมาจากผู้ปกครองแต่เพียงฝ่ายเดียว การใช้อำนาจด้วยการบีบบังคับให้ผู้อื่นเลือก เลิก หรือ ใช้-ไม่ใช้ คำ ไม่ว่าจะอ้างเหตุผลทางการเมือง เหตุผลอื่นใดก็ตาม ก็เป็นแค่ข้ออ้างเพื่อจะหาความชอบธรรมในการใช้อำนาจต่อผู้อื่น

ดิฉันมีความเชื่อส่วนตัวอันเป็นปรัชญาของแพลนเนต คือการมีอิสระทางปัญญา โดยสิ่งหนึ่งที่พยายามทำคือการปลดแอกตัวเองการใช้อำนาจผ่านทางคำที่ใช้ค่ะ

จุดยืนไม่เคยเปลี่ยนค่ะ แต่เกิดการเปลี่ยนแปลงที่น้อมรับฟังและเข้าใจผู้อื่นมากขึ้นค่ะ

ขอบคุณค่ะ

[น.เมืองสรวง]

"หากเกิดการเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ถูก

จงลุกขึ้น"ประกาศ"ก้อง

หากมีความเชื่อที่ในสิ่งที่ตนเชื่อ

จงขอพรจากความดีที่ตนทำ

แล้วน้อมนำ "สิ่งที่เป็นจุดยืนนั้น"

ด้วยความเคารพยิ่ง