วันที่สอง >>เราคิดเสมอว่าเราฝีกสอนแต่ลืมไปหรือเปล่านักเรียนมาเรียนจริง (วันอังคาร ที่ 17 เดือน พฤศษาคม พ.ศ. 2559)
วันที่สองของการเป็นนักศึกษาฝึกสอน แต่ เป็นวันที่เราได้สอนจริง แล้ว นักเรียนเรียกเราว่าครู ไม่ใช่ นักศึกษาฝึกสอน เป็นครั้งแรกที่เราได้มีชื่อเขียนติดหน้าสมุด ว่าผู้สอน ครูโชติมณี จินะโต้ง ><"
วันนี้เรารู้ว่าเรามีสอน >> เราก็เตรียมตัวสอนในคายที่สอง แต่เราได้สลับคาบสอนกับครูเพื่อให้เวลาในการสอนไม่ชนกัน ... ซึ่งเราปล่อยให้นักเรียนรอเราเกือยครึ่งชั่วโมง เราจึงรู้เลยว่า เราบอกว่าเรามาฝึกสอน แต่นักเรียนตัวน้อยๆของเรารอให้เรามาสอนไม่ใช่มาฝึก
โรงเรียนของเราน่าอยู่ นักเรียนน่ารักทุกคน 555 ชอบความรู้สึกของตัวเองที่อยู่กับนักเรียนมาก นักเรียนทำให้เรารู้สึกถึงความไร้เดียวสาของพวกเขา ทำให้เรารู้ค่าของตัวเองเวลาอยู่แล้สบายใจ ไม่ต้องคิดไร แค่พูดคุย ชวนคุย อย่างน้อยๆก็ทำให้เราไม่เหงาตลอดเวลาที่อยู่ในโรงเรียน
ตอนเที่ยง ก็มีเพื่อนร่วมทางที่ฝึกสอนด้วยกันน่ารัก ชวนกันไปทานข้าว เราสนิทกันได้อย่างรวดเร็ว เราต่างช่วยเหลือพูดคุยกัน มันทำให้การเดินทางในครั้งนี้อบอุ่นมากยิ่งขึ้น ขอบคุณโชคชะตา พรหมสิขิตที่ทำให้เราได้มาพบเจอเพื่อนดีๆ ประสบการณ์ดีๆเหล่านี้ >>> พอเราทานข้าวเรียบร้อยแล้ว เราก็โดนเรียก ไปประชุมกับท่านรองผู้อำนวยการของโรงเรียน >>เพื่อชี้แจงรายละเอียดหน้าที่ในการปฎิบัติงงานและการประพฤติ ปฎิบัติตนของพวกเราเอง
ตอนบ่ายมีสอน สอนวิชาเดิมแต่คนละห้อง เราพบเลยว่า นักเรียนมีความแตกต่างกัน อย่างเห็นได้ชัด
แนวการสอนอาจจะไม่ได้เปลี่ยน >>> แต่เราต้องเปลี่ยนเทคนิคการสอนและการถ่ายทอดที่ต่างกันออกไป
พอเลิกเรียนวันนี้เราพูดกับตัวเองเสมอว่า ขอได้นอนเถอะจะตายอยู่แล้ว พอถึงหอพัก หัวตกหมอนก็สลบเลย โอ้โห้ชีวิตนักศึกษาครู ตอนนี้ก็เตรียมตัวและเตรียมการสอน เพื่อวันพรุ่งนี้ สู้ตายคะ
ปล.ไม่ค่อยมีรูปภาพ ไม่เคยว่างจะได้ถ่ายภาพเลย
นางสาวโชติมณี จินะโต้ง
โครงการผลิตและพัฒนาครูสู่ความเป็นเลิศ
ความเห็น (2)
คุณครูหญิงเล็ก ...
เป็นความแตกต่างระหวา่งบุคคลจริง ๆ
ที่คุณครูจะต้องเลือกสรรวิธีการสอนที่แตกต่างกันไปด้วยเนาะ ;)...
สู้ สู้ ;)...
สู้คะ ขอบคุณนะคะ @Ongkuleemarn