สมุยบันเทิง ตอนจบ

สมุยบันเทิง ตอนจบ

ผมตื่นเช้ากว่าทั้ง ๒ วันที่ผ่านมา ตั้งใจจะออกไปถ่ายรูปชายหาดยามเช้า ก็ไม่วายสู้ความขยันของลูกไฟบนฟ้าไม่ได้ ผมเหยียดมือไปสุดแขนพร้อมอ้า ๒ นิ้วชี้กลางวัดความสูงของดวงอาทิตย์จากระดับน้ำทะเลก็พบว่ามันลอยสูงขึ้นมาราว ๒ ช่วงนิ้ว

นี่มันเวลา ๖ โมงครึ่งเองนะ

ผมเดินทอดน่องไปตามทางเดิน พลันก็นึกได้ ว่าไอ้ลูกไม้ที่หล่นตุ๊บตั๊บลงมาตลอดนั้น มันอยู่เหมือนลูกสมอเลย ทั้งผลท้ังเมล็ด ลองบิมาดมกลิ่นก็คล้ายๆ ปัญหาก็คือไม่รู้จะไปยืนยันความเข้าใจจากใครดี

มันขยันร่วงหล่นลงมาจากที่สูง ผมแหงนหน้าขึ้นไปดูก็พบเจ้าตัวการ กระรอกตัวเขื่องกำลังเมามันอยู่กับการกินลูกไม้ชนิดนี้อยู่ ผมต้องคอยหลบครับ มันกินเก่งมาก นึกๆไป นี่ถ้าหากมันหล่นลงบนหัวผม มันจะทำให้ผมฉลาดเฉียบพลันเป็นไอแซ็ก นิวตัน ไหมหนอ

ผมคิดถึงวันแรกที่ตัดสินใจมานอนที่นี่ ผมส่งข้อความถึงบี้ช ลูกสาวคนกลางของป้าจิต

"บี้ช ถ้าพี่จะไปนอนที่ library เธอขายห้องราคาเท่าไหร่อ่ะ" ผมส่งข้อความนี้ออกไป

"คิดว่าไม่ขายค่ะ กับพี่ชาย ไปเถอะค่ะ กลัวไม่ไปมากกว่า จะไปวันไหนบอกบี๊ชนะคะ จะจัดการเล่นเส้นเอาห้องฟรีให้ ถึงบี้ชอยู่กรุงเทพ ก็ยังมีอำนาจสั่งการลงไปได้นะคะ" เธอตอบมาแทบจะในทันที

เป็นอันว่า ผมตัดใจขาดจากรีสอร์ทบนเกาะลันตา รีสอร์ทที่ไม่ยอมให้เด็กอายุต่ำกว่า ๑๘ ปีเข้าพัก คุณอ้อตอบข้อสงสัยในใจผมโดยเธอสันนิษฐานว่า "คงเป็นเพราะเด็กเพิ่มคอร์สของการจัดการมั้ง เธออย่าคิดว่าเด็กตัวเล็กใช้ทรัพยากรน้อยนะ ห้องสกปรกกว่า ใช้น้ำในอ่างมากกว่า รบกวนวิ่งเล่นเสียงดัง บางคนสนุกจนอ๊วกแตก แถมดันมาแตกบนที่นอนอีกต่างหาก"

เพียงไม่นาน ทางรีสอร์ทเดอะห้องสมุดก็ติดต่อผ่านมาทาง e-mail เพื่อยืนยันการจองห้องพักมาให้ และการเดินทางผมก็ผ่านมาจนถึงวันนี้

ช่วง check out ทางรีสอร์ทยังให้ของที่ระลึกเป็น tag ติดกระเป๋าที่มีชื่อของใครของมัน ผมได้ยินเสียงพนักงานรับโทรศัพท์จากต๊อบ แล้วเขาก็บอกผมว่าไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรเพิ่มเติม

.................……….………

แป๋ง บี้ช ต๊อบ ขอบใจว่ะ พี่อยากบอกว่าอยากจะมาอีก แต่ช่วยเก็บเงินบ้างก็ยังดีนะน้อง

อ้อ ไม่คิดว่าจะได้เจอ เพราะเธอยุ่งถึงยุ่งมาก แถมวันกลับแม้ไม่ได้เจอ เธอยังฝากกาแฟเมล็ดคั่วให้ติดมือกลับมาอีก สิ่งหนึ่งที่เรารู้สึกว่าลูกน้องที่ร้านของเธอได้รับการดูแลอย่างดี ก็ในวันที่เราเลี้ยงข้าวเธอและให้เธอจ่ายทิปให้พนักงาน เธอยื่นให้ร้อยนึง เราอุทานเบาๆว่าทิปหนักดีจัง เธอก็ตอบมาว่า "เราก็อธิษฐานให้ลูกน้องเรา ได้ทิปจากแขกเยอะๆบ้างเท่านั้นเอง"

สมาชิกบ้านท้องกรูดทั้ง ๔ ท่านเจ้าภาพ ขอบคุณนะครับ โอกาสหน้าจะมาลงเรือไปเที่ยวหาปลาแถวเกาะแตน คงจะได้รบกวนกันอีกหน ทั้งหาเรือและปรุงอาหาร

หัวโต ตุ๊ เวลากว่า ๒๐ ปี พวกนายก็ไม่เคยเปลี่ยนนิสัย แม้นภายนอกเราจะดูแตกต่างกันบ้าง แต่นั่นก็เป็นเพราะหน้าที่การงานทำให้เราเปลี่ยนแปลงไปเร็วไม่เท่ากัน (หึหึ) รักนายทั้ง ๒ คนจังว่ะ

พี่น้อย แป๊ะจำทางเข้าบ้านป้าชีพได้แล้ว เสร็จแน่

เทวดาฟ้าดิน ขอบคุณนะครับที่ทำให้การเดินทางสะดวกเหลือเกิน ไม่มีฝน ไม่มีคลื่นลม ไม่มีอุปสรรคใดๆ สาธุ

เรือออกจากท่าตรงเวลาเป๊ะ น้องจ้าโทรศัพท์รายงานอาปุ๊ทันที วันนี้ย่าและอาจะมารับหลานคนนี้ที่ท่าเรือฝั่งดอนสักเพื่อไปอยู่ด้วยกันที่สุราษฎร์ เธอยังไม่อยากกลับหาดใหญ่

เอ๊ะ นี่เราเที่ยวเสร็จแล้วเหรอ

ไม่หรอก อันที่จริง ชีวิตก็คือการเดินทาง เราทุกคนล้วนเดินทางกันทุกวัน อยู่ที่ว่าแต่ละคนจะเข้าใจว่าการเดินทางในแต่ละวันนั้นมีความหมายมากน้อยแค่ไหน และเรามีความสุขกับการเดินทางของเราหรือไม่ก็เท่านั้นเอง

ธนพันธ์ ชูบุญสมุยบันเทิงจบแล้ว

๘ พ.ค.๕๙

[ขจิต ฝอยทอง]

สองสาวโตไวมาก

แต่ชอบรูปสุดท้าย

5555

[โอ๋-อโณ]

ชอบรูปหมอจิ๋มจังคะ เป็นคนหน้าตาน่ารักแบบตุ๊กตา อ.แปร๊ะเลยเหมือนคุณพ่อมากกว่าคุณสามีไปซะแล้ว

สักพักก็ทำ e-book รวมเป็น series ต่างๆได้นะคะ แฟนๆตรึมอยู่ สำนวนเอร็ดอร่อย อบอุ่นดีจริงๆค่ะ