ชีวิตที่พอเพียง 2652. ไปญี่ปุ่น ๒๕๕๙ : ๑. เดินทาง

ปีที่แล้วไปญี่ปุ่นช่วงกลางเดือนเมษายน ดอกซากุระร่วงไปเกือบหมดแล้ว ยังพอมีให้ได้ชื่นชมอยู่บ้าง ผมบันทึกการเดินทางปีที่แล้วไว้ ที่นี่

ปีนี้โชคดีไปต้นเดือนเมษายน กะไปชมดอกซากุระเต็มที่ มีเว็บไซต์แนะนำสถานที่ชมดอกซากูระในปีนี้ ที่นี่ มีอีกเว็บไซต์หนึ่งบอกว่าปีนี้ดอกซากูระบานในโตเกียวระหว่างวันที่ ๒๘ มีนาคม - ๕ เมษายน เราไปถึงวันที่ ๓ เมษายน เวลากำลังเหมาะ

คราวนี้การประชุม PMAC Scientific Committee Meeting และ Secretariat Meeting จัดที่ JICA Research Institute อยู่ติดกับอาคารกระทรวงกลาโหม ในบริเวณที่เรียกว่า Ichigayaและเราพักที่โรงแรม Hotel Wing International Kourakuen ซึ่งอยู่ใกล้ Tokyo Dome

วันที่ ๒ เมษายน ๒๕๕๙ ตอนบ่ายผมไปประชุมสภามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ที่จุฬาฯ ระหว่างนั่งแท็กซี่ไปรถติดมาก ได้ความว่ามีงานกาชาด เป็นวันเชงเม้ง และวันเสาร์สัปดาห์แรกของเดือน ทำให้ผมรู้ว่าวางแผนผิด ผมควรจะเอากระเป๋าเดินทางติดไปประชุม พอประชุมเสร็จก็เดินทางไปสนามบิน สุวรรณภูมิ

คนขับแท็กซี่คันที่ผมนั่งสุภาพเรียบร้อยอัธยาศัยดี และบ้านอยู่ในซอยวัดกู้ด้วยกัน และตอนบ่ายจะกลับบ้าน แล้วออกขับอีกทีตอนค่ำ ผมบอกว่าผมจะไปสนามบินสุวรรณภูมิตอน ๑๙ น. เขาอยากมารับผมไหม เขาอยาก ผมย้ำให้ตรงเวลา เขารับคำ

พอบ่ายสี่โมงผมก็ขออนุญาตออกมาจากห้องประชุมก่อน เพราะเกรงรถติด พบว่าหาแท็กซี่ยากมาก แต่รถก็ไม่ติดมากเท่าขาไป ถึงบ้านพอมีเวลารดน้ำต้นไม้ และอาบน้ำกินข้าว แต่พอถึงเวลานัดแท็กซี่ไม่มา โทรศัพท์ไปตาม เขาบอกว่าจะขอให้พี่มารับแทนได้ไหม ผมถามว่าเขาอยู่ตรงไหน เขาบอกว่าอยู่ตรงหน้าหมู่บ้านนั้นเอง แต่ผมรอนาน ๕ นาทีรถยังไม่มา จึงลากกระเป๋าออกไปเรียกรถแท็กซี่ที่หน้าหมู่บ้าน ได้บทเรียนเรื่องการรักษาสัญญาของโชเฟอร์แท็กซี่คนหนึ่ง

หลังเช็คอินที่การบินไทย ผ่านการตรวจความปลอดภัย พบว่ารองเท้าใหม่ตรวจพบโลหะที่พื้น เป็นความรู้ใหม่ว่ารองเท้าสมัยใหม่มีการใช้เหล็กเสริมพื้นด้วย ที่ด่านตรวจคนออกจากเมืองส่วน fast lane คนน้อย เมื่อเข้าไป ผมลงบันไดเลื่อนลงไปชั้นล่าง ไปนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ และเขียนบันทึกในห้องรับรองของการบินไทย โดยดื่มน้ำเปล่าอย่างเดียว ไม่แตะต้องของว่างและเครื่องดื่มอื่นๆ เลย

เครื่องบินของการบินไทยเป็นลำเก่า ที่นั่งชั้นธุรกิจนอนไม่ราบ ผมได้ที่นั่ง 12F ศ. นพ. ปิยมิตร ศรีธรา คณบดีคณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี ได้ที่นั่ง 12D และมีคนไทยนั่งที่นั่ง 12E คั่น เที่ยวบินนี้ผู้โดยสารเต็ม คงจะไปดูดอกซากุระกัน

เมื่อเครื่องบินขึ้น ผมขอน้ำแก้วเดียว เอามากินยาลอราซีแพมช่วยการนอนหลับ และเข้านอนเวลา ๒.๐๐ น. เวลาญี่ปุ่น ไม่ยอมตกเป็นเหยื่อความเย้ายวนของข้าวหน้าปลาไหล และไวน์ชั้นดี เวลา ๔.๓๐ น. เขาก็ปลุกให้กินอาหารเช้า ซึ่งผมสั่งปลาไว้ พบว่าอร่อยมาก

ตอนเครื่องบินจะลง กัปตันประกาศว่าอุณหภูมิที่โตเกียว ๑๑ องศาเซลเซียส แต่เมื่อลงไปเดินในที่โล่งก็ไม่หนาวมาก แต่มีฝนตกพรำๆ และฟ้ามัว

การตรวจลงตราคนเข้าเมือง และศุลกากร สะดวกมาก แม้คนจะมาก เราไปรวมกับทีมที่มาโดยสายการบิน ANA มาไปถึงก่อนเรา ๒๐ นาที แล้วนั่งรถโมโนเรลเข้าเมือง ไปลงที่สถานีอะไรจำไม่ได้ ไปต่อรถแท็กซี่ไปยังโรงแรม Wing International Kourakuen ระหว่างทาง ทั้งบนรถโมโนเรล และแท็กซี่ ถนนในโตเกียวเงียบสงบแทบไม่มีรถเลย

วิจารณ์ พานิช

เม.ย. ๕๙