ถ้าย้อนเวลากลับไป เมื่อ ๒๙ ปี ที่แล้ว เราคงเลือกที่ทำอย่างที่ผ่านมา เพราะ เราคงไม่ได้มีโอกาสให้เลือกมากกว่านั้น
การได้เติบโตในสถานที่ทำงานแห่งหนึ่งภายใต้การเป็นผู้บริหารสูงสุดในสายวิชาชีพตั้งแต่ แรกเริ่มบรรจุ ทำให้เราเกิดการอิ่มตัว
ในการทำงานเร็วขึ้น .........
ได้เรียนรู้และเติบโตกับการเป็นผู้บริหารจัดการภายใต้ข้อจำกัด และความต้องการของผู้คน ทั้งหัวหน้า ,ลูกน้อง,เพื่อนร่วมงาน ,เพื่อนร่วมวิชาชีพ
และประชาชน
ได้มีโอกาสแบกภาระมากมาย ของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ภายใต้การเรียนรู้ ว่าเราเป็นส่วนหนึ่งของที่นี้
วันเวลา กับการเดินทางในการทำงาน มาถึงจุดอิ่มตัว จุดหนึ่ง จุดแห่งการเรียนรู้ ที่จะเดินให้ช้าลง
ให้เวลา กับ คนที่ยังไม่ได้ทำ คนที่เพิ่งได้ลองทำ
ได้มีโอกาสเป็นผู้เฝ้ามอง และชื่นชม
ขอบคุณการเรียนรู้จากประสบการณ์ของชีวิต
ขอบคุณทุกชีวิตที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง
ขอบคุณเพื่อนรัก ( ลาออกจากราชการไปแล้วในวัย ๕๒ ปี ) ที่กล้าชี้แนะทางเดินเพื่อการปล่อยวาง และการจัดการปัญหา
รู้สึกตัวเบา มีสติ สมาธิ และปัญญามากมายที่จะเรียนรู้ในการเป็นส่วนหนึ่งสำหรับการสร้างสรรค์ ความสง่างามให้แก่วิชาชีพ
ในบริบทของหัวหน้าพยาบาล กับอายุราชการที่มีอีกไม่น้อย อย่างมีสติ
ปล่อยวาง นั่งมอง
ไม่ยึดติด
คิด
พิจารณา
สิ่งที่ทำมา
ในการสร้างสุขให้ประชาชน
คงมีหลายคนบ่นเสียดายแทน
กับตำแหน่งหน้าที่
ยินดีกับ
การเป็นผู้ชนะใจตนเอง
มีเวลาว่างมาพักผ่อนที่พัทลุงบ้าง
ยินดีต้อนรับ
ขอบคุณคะคุณวอญ่า
สาธุๆ
ขอให้มีความสุขกับการทำงานบริหารครับ
ทำดี ย่อมได้ดีค่ะ