กลอนแหล่ จาก

จากทุ่งท้องนา อีสานบ้านอยู่ ห่างไกลสุดกู่ ซอมซ่อซุกหัว

จากถิ่นคับแค้น แสนสุดมืดมัว จากแล้วครอบครัว ดุจแพล่องลอย

จากแล้วชีวิต ต่ำต้อยเดี่ยวโดด จากแล้วความโหด โศกเศร้าเหงาหงอย

จากแล้วคันไถ ไร่นาป่าดอย จากแล้วคนคอยให้หวนกลับคืน

จากแล้วความช้ำ ระกำหน่วงหนัก จากแล้วคนรัก กลับกลายเป็นอื่น

จากแล้วชีวิต แสนจนกล้ำกลืน จากแล้วชุ่มชื่นเพียงฝันมายา

สู่อ้อมอกธรรม ชี้นำชีวิต ธรรมะลิขิต ชีวิตล้ำค่า

ลำบากกินเกลือเหลือรอยน้ำตา ยังหวังอยู่ว่า พบคนใจดี.

[ขจิต ฝอยทอง]

ชอบใจกลอนครับ

สบายดีนะครับ

[ยูมิ]

เป็นไปตามอารมณ์ครับ ท่าน ดร. ขจิต ฝอยทอง

[นายศุภณัฐ เจตน์ครองสุข]

ชอบกลอนนี้มากเลยครับ