นักสะสมพระเก๊ จะไม่หวงพระแท้
นักสะสมพระเก๊ จะไม่หวงพระแท้
***********************************
เรื่องนี้ คนที่ไม่เคยพินิจพิจารณา และวิเคราะห์ระบบคิดของคนอื่นๆ จะไม่เข้าใจระบบความคิดของคนอื่นหรือแม้กระทั่งระบบความคิดของตัวเอง จะไม่มีวันเชื่อ และน่าจะไม่เข้าใจว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร
แม้เหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นกับตัวเองแท้ๆ ตลอดเวลา ก็ยังไม่เชื่อว่าวลีนี้เป็นจริง
-----------------------
เรื่องนี้ ผมมีประสบการณ์ตรง และขอยอมรับเลยครับว่าเกิดกับตัวเองมาแล้ว และแม้ในปัจจุบัน ก็กำลังพยายามจะเคลียร์ตัวเองออกจากระบบนี้ให้ได้
และมั่นใจมากๆ ว่า วลีนี้ คือ ความจริงที่สำคัญข้อหนึ่งในวงการพระเครื่อง ที่ควรรู้ และพึงระวังอย่าให้เกิดกับตัวเอง
แม้จะเกิดขึ้นบ้างแล้ว ก็ควรพยายามไต่ตรองและกำจัดออกไปให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
-------------------------------
สาเหตุ ที่มาของระบบความคิดในเรื่องนี้ ก็สืบเนื่องมาจากระบบตลาดพระเครื่องในปัจจุบัน ที่มีการผลิตพระเก๊จำนวนมากมาย ถูกผลิตและส่งเข้ามาในตลาด อย่างมียุทธวิธี ทีละองค์บ้าง เป็นกลุ่มๆบ้าง โดยอ้างว่ามาจากรังพระเก่าๆ พระบ้านบ้าง กรุใหม่บ้าง แล้วแต่จะสรรหาคำมาหลอกให้คนที่ไม่เรียนรู้หลงเชื่อ ว่าเป็นพระแท้
พระเก๊และพระโรงงานทั้งหลายเหล่านี้ มีตั้งแต่ระดับเก๊ตาเปล่า ราคาหลักสิบ หลักร้อย ไล่เรียงไปจนถึงเก๊เฉียบราคาหลักพัน หลักหมื่น หลักแสนนั้น ยังถือว่ามีราคาถูก หาง่าย มีจำนวนมาก หาเมื่อไหร่ก็ได้ เลยไม่รู้ว่าจะหวงไปทำไม
-------------------------------------
และ เมื่อไม่สามารถที่จะแยกแท้-เก๊ ออกจากกันอย่างเด็ดขาดนั้น นักสะสมเหล่านั้นก็ย่อมมองพระแท้และพระเก๊เป็นพระกลุ่มเดียวกัน หรือเกรดเดียวกัน เพียงแต่อาจจะเข้าใจว่า มีเพียงบางลักษณะแตกต่างกัน เท่านั้น ที่ส่วนใหญ่ ก็เข้าใจว่าเป็นเพียงความแปรปรวน หลากหลายของพระแท้ ที่เป็นสาเหตุให้ไม่สามารถแบ่งแยกเก๊-แท้ ออกจากกัน
และยิ่งไปกว่านั้น การมองเก๊-แท้ไม่ขาด ยังอาจจะทำให้มองพระเก๊(ที่มีบางลักษณะสวยกว่าพระแท้บางองค์)เป็นพระแท้ และมองพระแท้(ที่ไม่สมบูรณ์ กร่อน โดนล้าง ลงรักใหม่ ปิดทองใหม่ ติดไม่ชัดฯลฯ) เป็นพระเก๊ ก็ได้ ที่อาจจะเป็นสาเหตุให้ไปหวงพระเก๊มากกว่า แต่ไม่หวงพระแท้ก็ได้ ที่พบได้บ่อยมากๆ จนเป็นปกติของชีวิตคนทั่วไป
-----------------------------------------------
การที่ว่า “ไม่หวง” นั้น แม้จะไม่ถึงกับกับนำพระแท้ไปเที่ยวแจกคนอื่น ก็อาจจะขอได้ง่าย ต่อรองได้ง่าย หรือ ถือว่าไม่หวงเท่าไหร่ ถ้ามีคนมาขอแบ่ง ก็จะยกให้โดยง่าย ที่ถือว่า “ไม่หวงพระแท้”
ทั้งนี้ ก็เพราะยังไงๆก็เป็นพระเหมือนๆกัน จะหาเมื่อไหร่อีกก็ได้ และในความรู้สึกของนักสะสมพระเก๊ เขาเชื่อว่าเขามีพระแท้เป็นพันๆ องค์ แม้จะพยายามแจกให้คนอื่น ก็อาจจะยังไม่หมดตลอดชีวิต
------------------------------------------
นอกจากนี้ ยังอาจจะเจอ “มายาคติ” ของวงการ ที่ต่างคนต่างไม่รู้ มาหลอกลวงกันเองว่าแต่ละองค์ที่มีอยู่นั้นขายได้หลักหมื่น ถึง หลักแสน ทำให้หลงคิดไปว่า พระที่มีทุกองค์ขายได้ราคาเท่ากัน ใครจะหยิบเอาองค์ไหนก็แล้วแต่คนชอบ (เลยไม่หวง) และการแบ่งของที่มีมูลค่า หรือคุณค่าสูงๆให้กัน นั้น ก็ถือว่าเป็นการสร้างบุญสร้างกุศลที่ยิ่งใหญ่ สมควรแก่การภาคภูมิใจ ในมูลค่าและราคาที่คิดไปเองว่า สูง มีค่ามาก อันเนื่องมาจากเหตุผลต่างๆ ดังกล่าวข้างต้น
-----------------------------------------
ดังนั้น ถ้าเราพบเจอคนที่มีระบบคิดแบบนี้ การเจรจาต่อรองเพื่อหาและขอแบ่งพระแท้ ก็จะทำได้โดยง่าย และ หลักสำคัญก็คือการมองหาจุดอ่อนที่จะทำให้การเจรจาต่อรองเกิดขึ้นได้ง่ายขึ้น ก็จะทำให้การขอแบ่งพระแท้ๆ เกิดผลได้อย่างรวดเร็ว
+++++++++++++++++++++++++++
นี่คือหนึ่งกลวิธีที่ควรรู้ ในหลักการของ “กลเม็ด เจ็ดพลัง” ของการเข้ามาในวงการพระเครื่องครับ
ความเห็น (1)
สรุปคือ..ต่างก็ดูพระแท้ไม่เป็น หรือไม่ขาดนั่นเอง...จึงจมอยู่ในวังวนพระเก๊พร้อมนิทาน..