กลอนเปล่าเล่าเรื่องแม่

กลอนเปล่าเล่าเรื่องแม่....

ตอนฉันยังเด็กเล็กได้ยินว่า

แม่สวยหนักหนาคนระโนด

เป็นพยาบาลจุฬาจำรูปได้

อีกถือคฑานำนักศึกษาเดินแถวกัน

แม่สูงสง่าเดินแถวหน้า

ภูมิใจหนักหนาที่แม่สวย

สวยจรรยาสวยพินิจจิตใจด้วย

ใจดีกับเรามาตลอดว่าไม่เป็น

แต่จะเตือนบอกให้ระวังยามขอเที่ยว

ให้เงินไปไม่น้อยมากบอกค่อยใช้

แล้วให้กลับตรงเวลาเพราะจะได้

ครั้งหลังไปถึงจะได้อนุญาต

แม่ขับรถส่งลูกเช้าไปโรงเรียน

แถมยังเวียนวนในครัวทำข้าวต้ม

หมูกหมักหวานในทีฝีมือชม

ลูกกินหมดเกลี้ยงสดมไม่เหลือเลย

หากรถติดต้องต่อรถสามล้อเครื่อง

เพื่อใม่ให้สายกันทั้งงานทั้งเรียน

ลงจากรถถนนอังค์รีดูนังต์ต่อ

แม่ขอไปทำงานศูนย์บริจาคโลหิต

แม่เจาะเลือดรับบริจาคช่วยชีวิต

ผู้ต้องการสายโลหิตล้วนรอคอย

ไปโรงเรียนเทพศิรินทร์ถิ่นพึงพัก

พี่เรียนใกล้สายปัญญาพาน้องได้

เพราะแต่ก่อนมองดุริยางค์กองทัพอากาศไซร้

อยู่ในซอยโปร่งใจฟังทุกวัน

เพื่อนจบจากผดุงดรุณีมีสมยา

วิโรจน์พาเข้าวอลเล่ย์โอเคใช่

แต่เราออกมาดนตรีโยธวาฑิตไซร้

ก็ถนัดทางใครๆก็ทางตัว

เพื่อนประถมยังอยู่จนตราบวันนี้

มีใจดีพ่อแม่ดีนี่สิสอน

พ่อแม่เพื่อนพ่อแม่เราเฝ้าไม่นอน

สอนเมตตา สอนหน้าที่ ดีจริงๆ

พ่อจะดุให้มาปลอบใจที่แม่

แม่ไม่ถามเรื่องอะไรให้สบายก่อน

แม่คุยแม่เตือนเราก่อนเข้านอน

ไม่ถามย้อนปัญหามาไม่จีรัง

แม่เตรียมจัดเสื้อผ้าให้ทั้งครันครบ

เสื้อพละเสื้อลูกเสือถุงเท้าพร้อม

เข็มขัดมีอินทรนูที่รัดผ้าพันคอ

พู่สีแดงห้ามลืมต้องคอยหลบครู

แม่จัดแจงสอนซักผ้าสอนหุงข้าว

งานบ้านเราจักต้องช่วยด้วยตัวก่อน

ข้าวแมวหมาสิบกว่าตัวแว่วเสียงวอน

ร้องระงมหิวอาหารหน้าที่เรา

เด็กเลี้ยงปลาเลี้ยงแมวเลี้ยงสุนัข

รู้ความรักของแม่ก็ตอนนี้

ช่วยทำคลอดแมวตัวแม่ครั้งแรกใจเสีย

ตัวยายมาโลมเลียกัดถุงน้ำคร่ำเข้าใจดี

คลอดมาสี่รอดมาสามไม่ถามหา

เพราะวุ่นวายเกินกว่าลูกร้องเรียก

ทั้งแม่แมวยายแมวม่วนนัวเนีย

ให้กินนมเพื่อให้แรงแก่งแย่งกิน

อันมนุษย์เลี้ยงลูกด้วยนมแม่

เกิดได้แท้เพราะแม่ให้ทุกอย่างก่อน

อันเมตตาเหมือนฝนตกในตอน

จากที่ร้อนกลับเย็นชื่นกายสบายใจ

อันความเมตตาและปราณี

จะมีใครบังคับก็หาไม่

หลั่งมาเองเหมือนหยาดฝนอันชื่นใจ

จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน

เจ้าเกิดมามีอะไรมาด้วยเจ้า

เจ้าจะเอาแต่สุขสนุกไฉน

เมื่อเจ้ามามือเปล่าจะเอาอะไร

เจ้าก็ไปมือเปล่าอย่างเจ้ามา

แม่ดูแลตั้งแต่เกิดเล็กจนโต

พระคุณแม่ล้นมากโตเท่าฟากฟ้า

ความรักลูกต่อแม่นั้นใหญ่กว่า

มากผืนฟ้ามหาสมุทรสุดสาธร

วันครูวันแม่ยังจำได้

อยู่ที่บ้านแม่คือแม่ที่พร่ำสอน

อยู่โรงเรียนครูคือแม่นั้นแน่นอน

อยู่กับแฟนเหมือนแม่นั่นคือรัก

แม่เก็บของที่ลูกให้ไว้ทั้งหมด

ที่เด็กๆเราเคยให้แม่เก็บอย่างดี

อันเคล็ดลับวิชาปิงปองเขียนเทคนิคสอน

แม่เก็บไว้อย่างดี

อีกสมุดบันทึกโน้ตลูกทำให้

เอาสติกเกอร์เชลล์มาติดไว้มากสีสรรค์

สติ้กเกอร์เอลฟ์สติ้กเกอร์นกสีทูเคได้มากัน

แม่ยังเก็บความทรงจำให้ลูกดู

มาตอนนี้ลูกเก็บความทรงจำแม่

แม่เขียนเตือนแน่แท้ลูกจำได้

เตือนสติความทรงจะนำเก็บไว้

เก็บความดีของแม่ไซรืให้สำเนา

ลูกจะตั้งใจทำดีทดแทนพระคุณแม่

เป็นคนดีใมห้สมแท้ที่แม่ให้

เมตตากรุณาจักไม่สงสัย

ไม่ลังเลตั้งใจให้คลายกังวล

ใครหนอรักเราเท่าชีวี

ใครหนอปราณีไม่มีเสื่อมคลาย

ใครหนอให้เราขี่คอรู้แล้วหละก็

อย่ามัวรั้งรอทดแทนบุญคุณ

โสตถิทัศน์ เอี่ยมลำเนา เขียนถึงแม่รัตติมา รัตรัตน์ ชื่อเดิมกุณฑล

วันที่ 22 มกราคม พ.ศ.2559

01.25 น.

...แม่ชอบพาเข้าวัดให้ทำบุญ
เครื่องสังฆทานจัดเองให้ถี่ถ้วน
เลือกสิ่งดีดีต่างๆให้เหมาะควร
แล้วไปวัดไม่เรรวนในวันหยุดงาน...
...ชอบไปนั่งที่วัดเพราะวัดเย็น
นั่งแล้วเป็นที่ชอบเพราะมันเงียบ
ค่อยหายใจค่อยๆดูจิตไม่วนเวียน
ตามองเมียงภาพจิตรกรรมทำใจเบา...

...

...สุขที่ไหนสุขที่ครอบครัวสุขที่ใจ
พอวางใจสิ่งที่ยุ่งไว้ข้างหลัง
จิตใจเบาเลิกวุ่นวายในใจเรา
จิตใจเบารู้จักวางจิตใจสบาย...
...เข้าใจโลกเข้าใจลูกเข้าใจแม่
เกิดมาแท้ด้วยกิเลสเศษกรรมเก่า
เกิดมาดื้อเกิดมาซนร้อนทุกข์เหงา
เกิดมาเมาเกิดมาสนุกเกิดทุกข์ใจ...

...

...เกิดมาท้อเกิดมากลุ้มแม่กลุ้มกว่า
ก็ใครหนาที่ทนได้ไม่เคยโกรธจริง
ดุเพราะรักดีเพราะรักเป็นอาจิณ
แม่ไม่เคยโกรธลูกได้จริงจริง...เหมือนครูบอกไม่โกรธศิษย์ล้วนจริงเอย...
เมื่อภาวะผู้ใหญ่ภาวะพ่อและแม่สูง
ก็เห็นมุ่งความหมายของชีวิต
ชีวิตสอนสัจธรรมของความจริง

ล้วนโลภหยิ่งลำพองตนอยู่ในครา...

...

...ใครทนได้ไม่มีแล้วซึ่งพ่อแม่
ก่อกำเนิดให้เกิดแท้ดูแลเสมอ
ไม่มีวันหยุดเลี้ยงลูกแถมละเมอ
ไม่สบายก็ต้องทำงานก็เพื่อเรา
...ความสุขใดที่ลูกได้ความสะดวกนี้
เกิดมาทีไม่ลำบากมีพร้อมให้
อันความรักลูกสดับรู้ในใจ
วันนี้เอ่ยออกจากใจให้แม่เอย...

ปรุงแต่ง เมื่อ 8 ตุลาคม 2561 02.03 น.

..แม่เตรียมยาส่งยามาให้พร้อมสรรพ

ลูกซึมซับความห่วงใยและคำสอน

สอนให้ดูแลตัวเองให้ดีก่อน

สอนให้ใช้เงินทองระมัดระวัง...

...เมื่อถึงเวลาทุกข์ลูกนึกหา

ห่วงใยคราคราวเข็ญลำเค็ญแน่

อดห่วงต่อไม่ได้เป็นแน่แท้

ถ้าลูกขาดแม่จะอยู่อย่างไร...

...

...ต้องระลึกถึงความดีนั้นมีอยู่

ต้องอดทนฝึกตนได้ไม่อ่อนแอ

ชีวิตทุกข์ห่วงจีรังไม่เป็นแน่แท้

ต้องอาลัยอาดูรแน่หากเดียวดาย...

...โลกะธรรมนั้นนำสอนกลอนนำพา

ทุกชีวามีดับได้ไม่สงสัย

อยู่ให้ดีอยู่ให้เป็นเย็นให้ได้

เหมือนที่แม่นั้นไซร้สิใจเย็น...

...

...แม่ไม่เคยถือโกรธโทษใครก่อน

แต่จะสอนให้เข้าใจแค่ความโกรธ

โกรธเพราะรักโกรธเพราะทุกข์โกรธเพราะไม่ได้ดังใจ

ก็ให้พิสูจน์พลิกคำว่าเป็นเป้าหมาย...

...ต้องทำให้ได้ลบคำสบประมาท

หากทำได้ทำดีก็ดีแต่เราทุกครา

ประชดดีประชดในคราแต่ผลดี

ก็เป็นที่ประจักษ์ดีแจ้งในครา...

...อันความรักลูกต่อแม่นั้นบ้างไม่ค่อยแสดงออก...

แต่ข้างนอกนั้นดูแข็งแกร่งหนักหนา.
ในใจล้นคิดถึงมากในอุรา...
ก็ต้องหักห้ามใจแข็งในที...
...จะให้อ้อนให้อำทำไม่ได้..
เข้มแข็งไว้ให้แม่สบายใจว่าดีอยู่
เพราะความรักไม่อยากอ่อนแอบอกให้รู้...
อดทนอยู่คิดว่าแม่รู้ในที...
...ความลำบากทุกข์ในอกไม่สงสัย...
ทุกข์ในใจสายสัมพันธ์ตัดไม่ขาด
แต่เป็นกระจกเงาส่องลูกอยู่ในครา...
ลูกจะได้มีเวลาปรับปรุงใจ...
...อันสวรรค์ก็มีในหัวอก... 
คิดให้หมดไม่หลงข้องใจสงสัย
หากจะทุกข์เพราะติดอยู่ในทุกขัง 
จะสุขกว่าเห็นไม่มีสิ่งจีรัง
จะไม่นั่งให้อาดูรสูญะตา..
...ความรักนั้นหากได้แสดงออก
ไม่ช้ำชอกเพิ่มความหวังพลังชีวิต...
รักที่ดีรักพระคุณแม่จากใจจิต
เป็นมงคลชีวิตนี้ดีแน่เอย...

ปรับปรุงเมื่อวันที่ ๑๒ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๖๒ เวลา ๑๒.๔๘ น