อุณาโลม...สิ่งมีค่า... ที่ค่านั้นประเมินมิได้
วันออกพรรษา ปี 2558 ปีนี้ ข้าพเจ้ารู้สึกประหลาดใจที่อยู่ ๆ ก็คิดถึง.. บุคคลท่านหนึ่งขึ้นมาอย่างกระทันหัน มีความรู้สึกว่าหากไม่ได้โทรถึงบุคคลท่านนี้แล้ว เหมือนว่าเรากำลังละเลยบางสิ่งบางอย่างไป
และข้าพเจ้าก็ทำตามที่สมองสั่ง....ด้วยการโทรถึงบุคคลท่านนี้
..
คำพูดที่ข้าพเจ้าพูดในสายโทรศัพท์ความว่า...."พี่ฟุครับ ออกพรรษาปีนี้ ท่านเจ้าคุณพระราชไพศาลมุนี เจ้าคณะจังหวัดสุราษฎร์ธานี(ธ) ท่านอยู่ที่วัดธรรมบูชา ผมอยากให้พี่ไปทำบุญกับท่านจัง!! เพราะท่านมาจำพรรษาอยู่ที่วัดในเมื่อง ซึ่งหากพี่เข้าไปตักบาตรท่านตอนเช้า.. ก็จะเป็นการสะดวกอย่างยิ่ง เนื่องจากบ้านของพี่กับวัดนั้นห่างกันไม่มากนัก " ข้าพเจ้าพูดชวนพี่ฟุด้วยความที่เราคุ้นเคยกันในฐานะศิษย์ผู้ปฏิบัติสมถะของพระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร รุ่นเดียวกัน
ข้าพเจ้ากับพี่ฟุไม่ได้ติดต่อกันนานมากแล้ว หลังจากที่เราสำเร็จหลักสูตรการเรียนสมาธิของพระอาจารย์หลวงพ่อฯ
..
พี่ฟุตอบข้าพเจ้าว่าอย่างไร?
..
พี่ฟุตอบข้าพเจ้าด้วยความเต็มใจครับว่า "ได้ซิ!!" และพี่ยังพูดกับข้าพเจ้าต่ออีกว่า "น้องเชื่อมั้ย!! วันนี้เป็นวันที่พี่ได้เพียรพยายามทำสิ่งหนึ่งจนแล้วเสร็จ"
พี่ฟุ พูดต่ออีกว่า...."พี่ได้ทำสิ่งนี้สำเร็จก่อนหน่าที่น้องจะโทรมาหาพี่ไม่นานนัก พี่ยินดีที่จะไปทำบุญกับท่านเจ้าคุณ ตามที่น้องเชิญ และพี่จะนำสิ่งนี้ไปให้ท่านร่วมอนุโมทนาบุญด้วย"
..
..
"อุณาโลม"
ข้าพเจ้าตอบในสายแต่เพียงว่า..."อนุโมทนาบุญนะครับพี่... " และข้าพเจ้าก็วางสายลง เตรียมพร้อมที่จะขับรถกลับบ้าน
แต่สักครู่หนึ่ง ...พระเดชพระคุณเจ้าพระราชไพศาลมุนี ท่านก็โทรมายังข้าพเจ้าว่า..."เช้าวันพรุ่งนี้ ท่านมีภาระกิจที่ต้องกลับไปวัดของท่านที่อยู่นอกเมือง"
..
ข้าพเจ้าอดที่จะโทรบอกพี่ฟุไม่ได้และ คิดในใจต่อว่า....พี่เขาคงเปลี่ยนใจ เนื่องจากวัดนอกเมืองของท่านนั้น... ห่างจากตัวเมืองร่วม 20 กิโลเมตร ก็ไกลพอดูอยู่.....
แต่เมื่อข้าพเจ้าโทรหาพี่ฟุแล้ว พี่ฟุยินดีและยังคงรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า "ไม่เป็นไร? พี่ตั้งใจแล้ว"
..
จนทำให้ข้าพเจ้า คิดทบทวนต่อไปอีกว่า ...ข้าพเจ้าควรที่จะเดินทางไปร่วมทำบุญกับพี่ฟุที่วัดนอกเมือง ในเช้ามืดของวันรุ่งขึ้นด้วย อย่างน้อยพี่ฟุก็น่าจะอุ่นใจขึ้น เนื่องจากท่านจะฉันอาหารเช้าเวลา 7.00 น. การเดินทางออกไปที่วัดนอกเมืองนี้.... จึงถือว่าเช้าตรู่จริง ๆ
..
เพียงข้าพเจ้าคิดว่า...พี่จะได้มีเพื่อนร่วมเดินทางไปทำบุญด้วยในตอนเช้าตรู่ ...มันก็แค่นั้นเอง!!!
(อุณาโลมนั้น....ข้าพเจ้าไม่ได้สนใจด้วยซ้ำไปว่า...จะเป็นเช่นไร?
..
..
เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น
ข้าพเจ้าขับรถออกจากบ้าน ประมาณ 6 โมงเช้า เพื่อหาซื้อข้าวปลาอาหารไปทำบุญกับท่านเจ้าคุณฯด้วย และก็คิดในใจว่า.. นี่ขนาดบ้านเราอยู่ใกล้ ๆ วัด เราออกประมาณนี้ พี่ฟุก็คงประมาณ ตี 5 กว่า ๆ เป็นแน่แท้..
..
ข้าพเจ้าและพี่ฟุ เดินทางมาถึงวัดก่อนที่ท่านจะฉันอาหารเช้า ไม่นานนัก
..
..
วัดที่อยู่นอกเมืองนั้น...ญาติโยมส่วนใหญ่จะมาถวายอาหารเพลพระเสียมากกว่า ประกอบกับปักษ์ใต้นั้น... วิถีชีวิตของผู้คนก็จะวนเวียนกันอยู่แต่ในสวนยาง ไหนจะทำแผ่นยางบ้าง ทำขี้ยางบ้าง หรือขายน้ำยางสดบ้าง...พวกเขาจะสาระวนกันตั้งแต่ช่วงเวลาหลังเที่ยงคืนไปแล้ว กว่าจะเสร็จกันก็โน้น..ก่อนเที่ยง
บรรยายกาศยามเช้า ณ วัดแห่งนี้.... จึงมีผู้คนเข้ามาทำบุญน้อยนัก
..
..
หลังถวายอาหารเช้าแล้ว
..
ฟี่ฟู พูดกับข้าพเจ้าว่า...อุณาโลม..ชิ้นนี้ พี่ตั้งใจมาก เพราะสิ่งนี้พี่จะนำไปประดิษฐาน ที่หน้าผากของพระพุทธรูปองค์ใหญ่ในประเทศภูฎาน...
..
อุณาโลมชิ้นนี้พี่ต้องสวดบทบูชาพุทธคุณตลอดการสร้าง ...และยังต้องทำจิตให้บริสุทธิ์ทุกครั้งที่ต่อเติมรูปร่างขึ้นมา
..
ท่านเจ้าคุณและน้อง... ถือเป็นบุคคลกลุ่มแรกนะ..ที่ได้เห็นสิ่งมีค่า.. สิ่งนี้..
..
..
พี่ฟุพูดเช่นนั้น ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกปลื้มปิติใจเป็นอย่างยิ่ง และไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า..จะได้เห็นสิ่งมีค่าที่ประมาณค่ามิได้.. สิ่งนี้
และขณะนี้....อุณาโลม เม็ดนี้ก็กำลังปรากฏอยู่ตรงหน้าของข้าพเจ้าแล้ว...
..
"อุณาโลม" ถูกบรรจุอยู่บนถาดสีทองรองรับด้วยผ้าแพรสีทองอีกชั้นหนึ่ง
..
ข้าพเจ้า...บอกตรง ๆ ครับว่า ...ไม่เคยเห็นสิ่งสวยงาม และมีค่า เช่นนี้มาก่อนเลย
หากเทียบเคียงแล้ว... อุณาโลมเม็ดนี้...ใหญ่ประมาณใบหน้าของข้าพเจ้าเลยทีเดียว
...
..
พี่ฟุได้ถวายให้ท่านร่วมอนุโมทนาบุญ กับสิ่งที่พี่ฟุได้สร้างขึ้นมา... ก่อนที่จะนำไปประเทศภูฎาน
และข้าพเจ้าก็เห็นท่านเจ้าคุณ ท่านใช้สองมือขนาบสองข้างอุณาโลมเม็ดนี้ ....พร้อมกับท่องบ่นพึมพำอยู่ในลำคอ... สักครูใหญ่
หล้งจากนั้น ท่านก็พูดว่า "อาตมาขอร่วมอนุโมทนาบุญกับโยมในครั้งนี้ด้วย"
วันนี้นี่เอง... ถือเป็นมงคลในชีวิตของข้าพเจ้าอีกวันหนึ่ง...ที่ได้ร่วมบุญกับพระเดชพระคุณฯ ท่าน ธนบัตรใบน้อย ๆ ....ถูกบรรจงเสียบไว้ใต้ใบบุญของท่าน ..
..
สิ่งนี้เอง... ที่ถือเป็นความปลิ้มปิติที่ได้ร่วมทำบุญกับพระสุปฎิปันโน แห่งเมืองคนดี นามว่า...พระราชไพศาลมุนี...เจ้าอาวาสวัดโมกขธรรมาราม เจ้าคณะจังหวัดสุราษฎร์ธานี(ธ)
..
มันจึงเป็นความปิติใจอย่างประหลาด...ที่ข้าพเจ้าได้เชื่อมโยงสิ่งดีงามบนโลกใบนี้... ให้ได้มาพบเจอกัน...
..
พี่ฟุ .....เป็นบุคคลท่านหนึ่งที่ข้าพเจ้ารู้สึกยินดีทุกครั้งที่เราได้มีโอกาสเสวนากัน ....ซึ่งเรามีโอกาสไม่มากนัก ที่จะได้มาพบเจอกัน
..
|
|
..
แค่เพียงวันนี้วันเดียว ...มันก็ยิ่งใหญ่เหลือเกินแล้ว... สำหรับคนตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งเช่น...ข้าพเจ้า
....
ขอบพระคุณพี่ฟุ....มากนะครับ
ความเห็น (12)
ขอร่วมอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ
สวัสดีค่ะพี่แสงฯ
คุณยายอนุโมทนาบุญด้วยคนนะคะ
ขออนุโมทนาด้วยครับ
สีสวยมาก
เพิ่งเคยเห็นครับ
งดงามมาก
สาธุ อนุโมทนาบุญค่ะ :)
สาธุด้วยค่ะ
สาธุ ครับ
โอ๋-อโณ
ขจิต ฝอยทอง
หยั่งราก ฝากใบ
ธิรัมภา
ยายธี
นงนาท สนธิสุวรรณ
พ.แจ่มจำรัส
มนัสดา
Cherdsak Methathanaiswan โมทนาด้วยน้า...การสร้างพระอุณาโลมมีอานิสงส์สูงมาก เพราะองค์หนึ่งสามารถถวายได้เพียงชิ้นเดียวและหาโอกาสทำได้ยากเช่นเดียวกับพระเนตร คนอื่นมักแย่งกันทำไปก่อนแล้ว
พระพุทธรูปอันเป็นองค์แทนของสมเด็จพระประทีปแก้ว เมื่อปิดทองเสร็จสมบูรณ์ ย่อมงดงามยิ่งแล้ว แต่เมื่อได้ประดับด้วยพระอุณาโลมอันเจิดจรัส ทำให้ความสมบูรณ์นั้น ยิ่งสมบูรณ์บริบูรณ์ สร้างความปิติให้กับผู้ที่มากราบไหว้
การถวายพระเนตรและพระอุณาโลม นอกจากมีอานิสงส์เหมือนสร้างพระพุทธปฏิมากรทั้งองค์แล้ว ยังมีอานิสงส์พิเศษเปรียบเสมือนการเปิดแสงสว่างแห่งปัญญาให้รู้แจ้ง ตามหลักธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ สามารถตัดกิเลสเป็นสมุทเฉทปหาน สิ้นทุกข์ดับเชื้อมีพระนิพพานเป็นทีไป
หากยังไม่ถึงเพียงใด เกิดไปกี่ชาติก็เป็นเจ้าคนนายคนและคฤหบดีมหาเศษฐี มีสติปัญญาเฉียบแหลมทั้งทางโลกและทางธรรม...ด้วยพลานิสงส์แห่ง พุทธบูชา มหาเตชะวันโต
สาธุครับเพื่อน
สาธุ อนุโมทนาค่ะ ??????
ลักขณาภรณ์ ปานเนียม และครอบครัว
อนุโมทนาสาธุ ค่ะ