วันเด็กปีที่ 10 ของดวงใจ(เกือบโค้งสุดท้ายแล้ว...ที่ลูกจะผ่านพ้นวัยเด็กของลูกไป)
..
เท่าที่พ่อจำได้.... ลูกสองคนของพ่อ....ทั้งพี่เพชรและดวงใจได้มาเที่ยววันเด็กแทบจะทุกปีที่วันนั้นมาถึง....และพ่อคิดเสมอว่า..ลูกทั้งสองนั้นโชคดีที่ได้มีโอกาสมาเห็นวันสำคัญในวัยเยาว์ของตัวลูกเอง ซึ่งผิดกับพ่อเมื่อวันวาน.....น้อยครั้งนักที่วัยเด็กของพ่อจะได้ทำเช่นนี้.. นั้นเป็นเพราะว่า...ปู่ของลูก ย่าของลูก ...มีลูกเยอะ ทำให้ต้องเจียดเวลามาทำเช่นนี้ในแบบของพ่อไม่ได้......
..
วันเด็กในวันวานของพ่อจึงไม่มีความทรงจำให้พ่อรำลึกถึง..มากนัก..
..
..
วันเด็กปีนี้ .....หนูโตขึ้นเยอะ....แต่หนูก็ยังโหยหาและคะยั้นคะยอ..ให้พ่อตื่นแต่เช้าเพื่อพาหนูไปในงานแต่เนิ่น ๆ ..
...และสิ่งนี้ก็เป็นสิ่งที่พ่อไม่เคยปฏิเสธในความตั้งใจของลูกเลย...
..หาแต่ว่ากิจกรรมในวันเด็กปีนี้.. พ่อมีมุมมอง....ของการพาลูกไปเที่ยววันเด็กเพิ่มมากขึ้น
และพ่อดูว่า...ลูกกล้าที่จะทำอะไรด้วยตัวของลูกเองมากขึ้นกว่าทุก ๆ ปีที่ผ่านมา
...
กิจกรรมในวันเด็ก...พ่อสังเกตุได้หลาย ๆ กิจกรรม... ที่เด็กตัวเท่าหนูไม่ค่อยให้ความสนใจ แต่ว่า...พ่อรู้ว่าหนูนั้นเติบโตเร็วกว่าอายุนั้นเอง.. จึงทำให้มองสูงกว่าเด็กในวัยเดียวกัน
อย่างเช่น... กิจกรรมโยนลูกบอลที่หนูเข้าไปร่วมเล่นด้วย พ่อก็มองว่าหนูตัวโตมากกว่าเด็กในกลุ่ม จนทำให้พี่ ๆ ที่ทำกิจกรรมเชิญหนูออกมาก่อนเพราะเกรงว่าจะได้เปรียบกว่าเด็กคนอื่น....หนูก็ยอมเดินออกมาโดยดี โดยไม่มีปฏิกริยาโต้ตอบ หรือเสียใจแต่อย่างใด? และก็พยายามยืนรอที่จะเล่นในรอบถัดไป...ซึ่งพ่อเห็นว่ารอบถัดไปหนูก็คงอดเล่นอีกตามเคยเพราะเด็กตัวเท่าหนูนั้นไม่มีเลย....
..
พ่อจึงชวนหนูออกไปเดินดูกิจกรรมอย่างอื่น...ในอีกหลาย ๆ ซุ้ม.....และหนูก็ชี้ไปที่กิจกรรมระบายสี ตัวการ์ตูน... ซึ่งพ่อรู้ดีว่า..เป็นกิจกรรมที่หนูชอบมาตั้งแต่เล็ก ๆ แล้ว.. เป็นซุ้มกิจกรรมที่ไม่มีรางวัลของล่อใจอะไรหรอกนะ ..แต่พ่อก็เห็นหนูเดินลิ่วเข้าไป... ได้กระดาษและนมมา 1 กล่อง...และโชคดีที่พอมีที่นั่งให้หนูระบายสีตัวการ์ตูน...ที่หนูเลือก
..
..
กิจกรรมนี้เป็นกิจกรรมที่พ่อยืนเฝ้าดูหนูนานที่สุดเกือบครึ่งชั่วโมง....เห็นจะได้ เพียงแค่ได้เห็นหนูมีความตั้งใจในสิ่งที่หนูชอบ....พ่อก็ดีใจเป็นที่สุดแล้ว ...รางวัลเพียงแค่นมกล่องเดียวนั้น....จึงมีค่าเกินกว่าสิ่งที่หนูได้รับ....
..
...พ่อยืนมองหนูนั่งระบายตัวการ์ตูนอยู่ห่าง ๆ ....จนเกือบเสร็จ...
..
และระว่างนั้นเอง...พิธีกรในงานวันเด็กก็เดินเข้ามานั่งใกล้ ๆ หนู ... พร้อมกับพูดถามและบันทึกเสียงอะไรบางอย่าง? ..กับหนู
..
..
พ่อไม่รู้หรอกนะว่า...เธอถามสิ่งใด?กับหนู... แต่พ่อเห็นหนูพูดตอบกลับไปโดยไม่มีท่าทีที่เรียกร้องให้พ่อเข้ามาอยู่ใกล้ ๆ
..
และสิ่งนี้เอง.......ที่ทำให้พ่อเห็นว่า หนูได้พัฒนาการความคิดในวัยของหนูมากขึ้น มากจนทำให้พ่อคิดว่า....สิ่งนี้เองคือรางวัลชิ้นใหญ่ของหนู..ในวันเด็กปีนี้เลยละ!!
..
พ่อดีใจและภูมิใจนะ.. ที่หนูกล้าคิด.... กล้าตอบและกล้าตัดสินใจพูด....ด้วยตัวของหนูเอง..
..
|
|
|
..
วันเด็กปีนี้...พ่อจึงได้บางสิ่ง บางอย่างกลับมาบ้านมากกว่าที่พ่อคิดไว้...
..
และนับจากนี้ต่อไป... อีกสองปีที่หนูจะผ่านพ้นวัยเด็กเช่นนี้ของหนูไป....
พ่อเชื่อว่า..หนูจะมีสิ่งที่หนู.. record อยู่ในใจพร้อมที่จะย่างก้าวต่อไปบนเส้นทางชีวิตของหนูเอง...
..
ดอกไม้ บางดอก.. บางสายพันธ์ กว่าจะออกดอก ชูช่อให้เจ้าของที่ปลูกชื่นใจนั้น.. มันต้องใช้เวลาของมันเสมอ
นี่จึงทำให้พ่อคิดต่อว่า....ลูกของพ่อทั้งสองคนนั้น ...ต่างก็เป็นดอกไม้คนละต้น.. คนละพันธุ์กัน
..
พ่อจะไม่หวั่นไหวว่า...ดอกไม้ต้นไม้ที่พ่อปลูกไว้..ต้นไหนมันจะผลิดอก.. ออกมาให้พ่อชื่นใจเมื่อใด?
พ่อคิดแต่เพียงว่า....เมื่อถึงเวลาของมัน ...ดอกไม้ทั้งสองต้นที่พ่อปลูกนี้ก็จะบานให้พ่อชื่นใจได้เสมอ ... พ่อคิดเช่นนั้นนะ
..
..
และ...พ่อก็จะรอวันนั้น.... วันที่ดอกไม้ทั้งสองของพ่อจะผลิดอก... เบ่งบานให้พ่อหายเหนื่อย...นานเท่าไหร่?..พ่อก็จะรอ?
ความเห็น (3)
วันของเด็ก ๆ สนุกกันเต็มที่ เพราะผู้ใหญ่เข้าใจเด็กจ้ะ
ขอบคุณมากครับคุณครูมะเดื่อ
สวัสดีปีใหม่ 2559 ขอให้มีความสุขความเจริญตลอดปีเลยนะครับ
..
โอ๋-อโณ
บุษยมาศ
อาจารย์ต้น
คุณมะเดื่อขอบคุณมากนะครับ