15.เพื่อนคนใหม่ของลูกที่ชื่อ "ความเบื่อ"

พระพุทธเจ้าได้ทรงตรัสไว้ว่า .."พ่อแม่คือ ผู้แสดงโลกแก่ลูก "

เมื่อนึกถึงคำนี้ ทำให้นึกถึงตนเองและคุณสามีที่ชอบพาลูกเที่ยวแหล่งเรียนรู้ต่างๆ บางครั้งสนุก บางครั้งไม่สนุก เหนื่อย ลูกชายบ่น แต่หน้าที่พ่อแม่ คือ ผู้แสดงโลกแก่ลูก นั้นหมายความว่า โลกทั้งใบ โลกที่บางครั้งลูกสนุกไปด้วย ถูกใจลูก และ โลกที่บางครั้งไม่สนุก ไม่ถูกใจลูก หงุดหงิด โมโห ร้องไห้ ก็เป็นได้ ..

ช่วงนี้ลูกชาย7 ขวบ ปิดเทอม แม่ไม่ได้วางโปรแกรมใดๆพาลูกเที่ยว เพราะแม่ต้องทำรายงานส่งอาจารย์ เรื่อง พัฒนาการเด็กและวัยรุ่น ลูกชายไปนั่งรอแม่ที่ห้องคอมพิวเตอร์ แม่บอกว่าห้ามพูดเสียงดัง กินขนมในห้องไม่ได้ เล่นไม่ได้ ให้นั่งอ่านหนังสือไป. อยากทำไรทำได้เลย ห้ามยุ่งกับแม่ ห้ามเข้าใกล้คอมพ์แม่ เดี๋ยวไฟล์หาย แม่จะวุ่นวาย แม่กำลังรีบ อยากทำให้เสร็จ เดดไลน์ส่งเปเปอร์วันนี้แล้ว

ลูกชายนั่งรอแม่ในห้องคอมพ์ หานู่นนี่ทำ เอาเก้าอี้ไถเล่น วาดรูปแก้เบื่อแก้เซ็ง เดินมาคุยกับแม่เป็นระยะๆ แม่ก็ไม่คุยด้วย ห้ามเข้าใกล้ อย่าเพิ่งมาคุยกับแม่ ทำอย่างอื่นไปก่อน ลูกชายเบื่อสุดแสนเบื่อ นั่งรอตั้งแต่เช้า9.00 น. จนเย็นย่ำ 16.00น. สุดท้ายแม่ทำงานเสร็จ แม่ยิ้มแฉ่ง คุยเสียงจ้อกับลูก

___________

ใจหนึ่งแม่ก็กลุ้มใจ ไม่อยากให้ลูกเบื่อไม่มีอะไรทำ รู้สึกเป็นความผิดของแม่ แม่ทำไม่ถูก แม่ปล่อยลูกเบื่อ แม่ไม่ได้พาลูกไปเที่ยว ไม่ได้พาไปเรียนรู้อะไรเลย ไม่ได้เสริมพัฒนาการอะไรลูกเลย ช่างเป็นช่วงเวลาที่เปล่าประโยชน์จริงๆเลย เสียดายเวลา น่าจะได้พาลูกไปทำอะไรที่มีประโยชน์กว่านี้ ลูกจะได้เก่ง เท่าทันเด็กคนอื่นๆ

ในอีกมุมหนึ่ง แม่ได้ทำความเข้าใจเรื่องนี้ใหม่ตามความเป็นจริง เวลาที่ว่าง เวลาที่แม่ไม่ยุ่งกับลูก ไม่ใช่เป็นเวลาที่สูญเปล่า แท้จริง เวลานั้น คือ "เวลาส่วนตัวของลูก" ที่ลูกอยากทำสิ่งใดก็ได้ตามใจชอบ เป็นเวลาที่ลูกได้กลับมาอยู่กับตัวเอง มองตนเองว่า ตนเองอยากทำอะไรจริงๆ การที่ลูกเบื่อ นับเป็นเรื่องปกติ อาจเป็นเรื่องดีด้วยซ้ำ ที่ลูกจะได้รู้จักเพื่อนใหม่ที่ชื่อ "ความเบื่อ" ว่ามันเป็นอย่างไร ชีวิตคนเราทุกคน ย่อมต้องมีช่วงเวลาเบื่อ เบื่อมาก และ เบื่อสุดๆ เราจะอยู่กับภาวะความเบื่อนี้ได้อย่างไร ถ้าเราอยู่ได้ เราก็จะไม่ทุกข์ เมื่อเราอยู่กับโลกของความเป็นจริง เบื่อบ้าง สนุกบ้าง สุขบ้าง ทุกข์บ้าง ชนะบ้าง แพ้บ้าง อยู่ได้ทุกสถานการณ์ เราก็จะไม่ทุกข์ แม่กำลังสอนโลกแก่ลูก โลกแห่งความเป็นจริง โลกที่ลูกต้องพบเจอต่อไปในอนาคต ทักษะชีวิตจริงที่แม่สอนลูกผ่านความเบื่อ

__________

นึกถึงภาพที่ตนเองเคยขึ้นรถไฟฟ้าบีทีเอส ตอนเช้า และเห็นคุณแม่พาคุณลูกไปส่งที่โรงเรียนโดยรถบีทีเอส. ระหว่างทาง เด็กนั่งเล่นเกมส์ในไอแพดตลอดทาง อาจเป็นวิธีหนึ่งของการเลี้ยงลูก ในสไตล์ของแต่ละคนที่ไม่เหมือนกัน เพียงกลับมาคิดว่า แม่ได้แสดงโลกอะไรให้แก่ลูก.. โลกแห่งความเป็นจริง นั่งรถอาจจะเบื่อบ้าง หาเรื่องมองวิวทิวทัศน์ข้างทาง มองดูคนที่อยู่รอบข้าง ฝึกลูกรู้จักสังเกตป้าย สังเกตคน สังเกตสิ่งต่างๆที่อยู่บนรถ มีการเคลื่อนไหว เปลี่ยนแปลงอย่างไร มีใครหน้าตาไม่น่าไว้ใจ ใครทำอะไรกันบ้าง

"โลกอยู่ตรงหน้า บางทีเราก็ไม่เห็น "

แม่กลัวลูกเบื่อ แม่ให้ลูกเล่นเกมส์ เพื่อฝึกพัฒนาการลูก สิ่งที่ลูกได้ คือ พัฒนาการภาษาอังกฤษ การวาดรูป คำศัพท์ต่างๆ แล้วแต่แอพที่เล่น สิ่งที่ลูกได้มาเช่นกัน แต่ยังไม่เห็นผลชัดเจน คือ สายตาเสีย เพราะเล่นเกมส์ระหว่างนั่งรถวิ่ง ปัญหาสมาธิจากการเล่นเกมส์ที่มีการกระตุ้นทางภาพและเสียง นอกจากนี้ สิ่งที่ขาดหายไปอย่างน่าเสียดายระหว่างทาง คือ การฝึกความอดทนรอคอย การฝึกความเบื่อ การฝึกการสังเกตสิ่งรอบข้าง คนรอบข้าง การฝึกความรู้จักระมัดระวังภัยตัวเอง การให้ลูกได้กลับมาอยู่กับตัวเอง รู้จักตัวเอง การได้พบเจอสิ่งบันดาลใจ แรงบันดาลใจจากสิ่งรอบข้างต่างๆ การอยู่กับชีวิตจริงๆที่อยู่ตรงหน้า

______________

กลับมาที่ลูกชาย ลูกชายนั่งรอแม่สุดแสนจะเบื่อ บ่นแล้ว พุดแล้ว เล่นแล้ว กินขนมแล้ว ทำทุกสิ่งอย่างแล้ว แม่ก็ยังไม่เสร็จ จนถึงเวลาที่แม่ทำเปเปอร์เสร็จแล้ว " แม่ทำเปเปอร์เสร็จแล้ว ไป เราไปกินไอติมกัน" ลูกยิ้มดีใจ " ไปกันครับ แม่" ^^ แม่คือ ผู้แสดงโลกแก่ลูก แม่ดีใจที่ลูกทนอยู่กับความเบื่อ เบื่อ เบื่อ และ เบื่อสุดๆได้ ลูกผ่านด่านอรหันต์ที่จะฝึกลูกให้แข็งแกร่งขึ้นแล้ว ทักษะชีวิตนี้ แม่ให้เป็นของขวัญลูก เพื่อเตรียมพร้อมลูกโตเป็นผู้ใหญ่. ความฝันที่แม่อยากให้ลูกมีความสุขไปตลอดชีวิต คงอยู่ไม่ไกล ถ้าลูกสามารถอยู่ได้ในทุกสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับชีวิตเช่นนี้

เป้าหมายการที่อยากให้ลูกมีความสุข ไม่ได้เกิดจากการตามใจลูกทุกอย่างที่ลูกต้องการ แต่เกิดจากการนำพาลูกเรียนรู้สิ่งต่างๆที่เกิดบนโลกนี้ตามความเป็นจริง ความทุกข์ ความสุข แพ้บ้าง ชนะบ้าง ชมบ้าง ดุบ้าง ยิ้มให้กันบ้าง เถียงบ้าง ทะเลาะบ้าง ดีใจบ้าง เสียใจบ้าง โมโหบ้าง. น้อยใจบ้าง โกรธบ้าง และ แม่อยู่กับลูกด้วยในทุกสภาวะ ให้ลูกรู้จัก นำพาลูกให้คุ้นเคยและ ผ่านสิ่งต่างๆเหล่านี้จากวัยเด็ก ไปจนคุ้นชิน และ พร้อมสำหรับการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ โบยบิน ออกสู่โลกกว้างด้วยตนเองของลูกต่อไป

พ่อแม่คือ ผู้แสดงโลกแก่ลูก.. โลกทั้งใบ.. และมิใช่เพียงฝั่งใดฝั่งหนึ่ง

หมายเหตุ: วิธีการเลี้ยงลูก เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ต่างคนต่างสไตล์ แล้วแต่ใครชอบวิธีไหนนะคะ ^^

ด้วยรัก

แม่แอน kidmazon kids