(บันทึก)..กลางดิน..แกลลอลี่ชีวิตวันนี้..

เรื่องของ...กลางดิน...

ต้นลิ้นจี่..ต้นนี้..ขึ้นจากเมล็ดที่กินแล้วเขวี้ยงทิ้งไว้..อย่างจงใจ...มันเติบโต..รอดตายมานาน..ครึ่งอายุคน...ให้เงา..ร่มบังแดดที่แสนร้อนให้บ้าน..ในเมืองที่แสนจะร้อนเพราะหลังคาปูกระเบื้อง...มันถูกตัดลง..จะด้วยเหตุผลกลใดก็ตาม...และมันไม่เคยอยากตายที่ถูกตัด..ผู้เขียนเห็นหลายครั้งหลาบหนที่มันพยายาม แตกกิ่งก้านมารับแสง..หาอาหาร..แต่มันก็ถูกตัดริดรอน..ชีวิต..ที่พยายามอยู่รอด..และวันนี้ที่เห็นอีกครั้ง...

"อยากเกิด...จะรอดไหมเนี่ยะ.."

เมื่อวาน..เขาเรียกกันว่า..วัน.."ดิน"...วันนี้..คือ..วัน.."พ่อ"..

พ่อ....ของแผ่นดิน......

(บันทึกนี้...ยังไม่..จบ..เรื่องของ...กลางดิน..ในแกลลอลี่ชีวิตวันนี้ )

[แผ่นดิน]

ชีวิตคนเราประดุจเดียวกัน
ลมหายใจที่ไม่ท้อ
คือนิยามของการอยู่รอด
การเบิ่งมองปรากฏการณ์รอบตัว
คือการเรียนรู้และเท่าทันต่อนิยามของชีวิตในแต่ละวัน
และบางครั้งก็ถึงขั้นพยากรณ์สู่อนาคตกาลได้อย่างน่าทึ่ง....

ขอบพระคุณครับ

[ยายธี]

สวัสดีค่ะ คุณแผ่นดิน..ด้วยคาระวะ..จิตอันบรรเจิดเป็นนิยามชีวิตบนกลางดินวันนี้ที่จะพบกับทฤษฏีใหม่ของพระพ่อแห่งแผ่นดิน..ความพอเพียง...

[คุณมะเดื่อ]

มาเอาใชช่วย ทายาทลิ้นจี่ จ้ะ

[ยายธี]

สวัสดีค่ะ..คุณมะเดื่อ....ฝาก..ความคิด..ให้เด็ก..เวลากินผลไม้..ให้เก็บเมล็ดเหล่านั้น..มาเพาะให้งอก..ได้ไหมคะ...เอาไว้ทำทุนกัน..เล่นสนุกๆกับเด็กแทน..เล่นเกม...อิอิ

[ยายธี]

กล่อง..นี้ไปค้นกองขี้ฝุ่นจับ..ในลิ้นชักของ.."แม่"...อายุกล่องใบนี้..คงกว่าร้อยปีไปแล้วเป็นแน่..

จะเกี่ยวอะไร..กับ"ต้นไม้"..ที่เกิด..และตาย..ไป....(โปรดติดตาม...นิยาย..น้ำไม่เน่า..ตอนต่อไป..ในแกลลอลี่ชีวิตวันนี้...)....