การไม่ได้ใช้การคิด (1)

การไม่ได้ใช้การคิดนี้ เป็นสำนวนการแปลใหม่ จากพระสูตรเว่ยหลาง

พอพิจารณาตามแล้ว ผมว่า สื่อถึงสภาวะของ "ปัญญาญาณ" ได้ดีมากครับ

ตอนฝึกตนใหม่ ๆ นั้น ตัวกระผมเองก็เกิดความลังเลสงสัย ประมาณว่า

ตลอดชีวิต การศึกษาในโรงเรียนตั้งแต่ ป.1 จนถึงปริญญาเอก นั้น

ล้วนฝึกให้เราฝึกคิด ฝึกใช้สมอง

แต่ อือ .. พระสูตรของ ZEN ทำไมมาสอนเราว่า ฝึกไม่ต้องใช้การคิด หนอ

หลายปีของการฝึกฝนตนเองบนเส้นทางธรรมนั้น

ค่อย ๆ ช่วยให้เกิดความเข้าใจ เห็นตามพระสูตร ประมาณว่า

.. ก่อนฝึกนั้น ปุถุชนเรา แทบจะไม่รู้จักตนเอง

ไม่ทราบด้วยซ้ำว่า ตนเองหลงหรือตื่นรู้อยู่ หนอ

ก่อนฝึกนั้น ก็ดูเหมือนว่า ชีวิตก็เป็นสุขดีตามอัตถภาพ

ภูเขา ก็เป็นภูเขา

แม่น้ำ ก็เป็นแม่น้ำ

แต่พอเริ่มฝึกตน ประกาศตัวเป็นศรัตรูสู้รบกับกิเลสนั้น

ภูเขา ก็ไม่ใช่ ภูเขา

แม่น้ำ ก็ไม่ใช่ แม่น้ำ

แรก ๆ ก็หลงรู้ไปว่า ตนเอง คือ ขันธ์ หนอ

[ยายธี]

สาธุๆๆ..เจ้าค่ะ..การไม่ใช้ความคิด..เลยรู้ตื่น..รู้เบิกบาน..ในธรรมชาติ..ธรรม..ที่มีแค่เกิดและดับไป..ตามธรรมดาๆโลกธรรม...

เขาเรียกกันว่า..ดอก..พุกาม..มีมาฝากเจ้าค่ะ..

[ภูฟ้า]

สาธุ สาธุ ครับ
ดอกไม้สวยมากครับ