"ความคิดที่แตกต่าง" ... (วันพุธที่ ๗ ตุลาคม ๒๕๕๘)
การประชุมตอนเย็นวันนี้ (๗ ต.ค.๕๘)
เป็นครั้งแรกสำหรับการเปิดตัวผู้บริหารใหม่
ผอ.ใหม่ กล่าวถึง หัวข้อการประชุมต่าง ๆ
มีทั้งกำหนดการ ข้อควรระวัง เป้าหมาย
และการเข้ามาบริหาร
ทางตัวแทนของสถานศึกษามีการมอบดอกไม้สด
ให้เป็นการต้อนรับ ผอ.ช่อใหญ่หน่อย
ผมก็ช่อเล็กหน่อย 555
แต่ผมก็ไม่ได้ชอบใจนัก เพราะคิดว่ามันสิ้นเปลืองเงินโดยใช่เหตุ
น้ำใจไม่ต้องใช้เงินทองมากขนาดนี้
ผมอาจจะคิดแปลกกว่าชาวบ้านก็ได้นะ
ได้แค่ขอบคุณที่มีน้ำใจเท่านั้น
หลังจากนั้น ผมขออนุญาต ผอ.พูดออกไมค์กับครูทั้งหมดเป็นครั้งแรก
สิ่งแรกที่ผมกล่าวคือ
ผมอายุเท่าไหร่ ครูคนไหนอายุน้อยกว่าผม ไม่ต้องมาไหว้ผม
ขอแค่มาทักทายผมก็พอแล้ว
ประเด็นนี้ ผอ.แย่บมาว่า "มันเป็นประเพณีปฏิบัติ ให้เขาทำไปเถอะ"
อย่าได้คิดว่า ผมเห็นด้วยทีเดียวเชียว
ผมคิดว่า นั่นเป็นวิธีคิดวิธีบริหารของ ผอ. ที่คิดว่า หากไม่ทำเช่นนั้น
อาจจะเสียการปกครองไปได้ ซึ่ง ผอ.ปฏิบัติเช่นนั้นมานานแล้ว
ตั้งแต่เป็นผู้บริหารระดับคณะ
ไม่รู้สิ วัฒนธรรมไทย เรานับถือกันตามอาวุโส
การที่ไหว้ครูผู้มีอาวุโสอายุมากกว่า ถือเป็นเรื่องควรปฏิบัติ
แต่ก็ต้องแยกแยะให้ได้ว่า งานก็คืองาน ส่วนตัวก็คือส่วนตัว
ใครแยกแยะไม่ได้ ก็มีคงต้องมีเรื่องคุยกันยาว
ผมกล่าวเรื่อง "ความสุข" และ "ครูเพื่อศิษย์" ต่อ
ว่าอยากครูทุกคนทำงานที่นี่ด้วยความสุข
และควรเป็น "ครูเพื่อศิษย์" ให้ได้
เพราะเมื่อเราทุกอย่างเพื่อศิษย์แล้ว
ทุก ๆ อย่างจะมาเอง
และพยายามพูดให้เขาเห็นว่า ช่วงนี้คือช่วงเปลี่ยนแปลงสำคัญของที่นี่
หลังจากที่สถานศึกษาแห่งนี้ขาดการเหลียวแลจากผู้บริหารมหาวิทยาลัย
มานานแสนนาน
และบอกว่า ผมไม่ใช่คนเก่ง แต่คนเก่ง คือ คุณครูทุกคนต่างหาก
คุณครูที่นี่กลายเป็นแค่คนชั้นสองของมหาวิทยาลัย
ผมพยายามให้กำลังใจและขอความร่วมมือเพื่อเดินไปตามเป้าหมายด้วยกัน
อืมม การพูดของตัวเองวันนี้ ถือว่า ยังพูดได้ไม่ดี
ยังต้องปรับปรุงอีกมากเลย
เรื่องความคิดของบริหารนั้น ผอ.คิดที่จะทำสำนักงานให้แข็งแกร่งก่อน
แล้วค่อยมาทำวิชาการ ในขณะที่ รักษาการ ผอ.คนที่แล้ว บอกว่า
ควรทำวิชาการให้แข็งแกร่งก่อน ส่วนสำนักงานเป็นแค่รายละเอียดปลีกย่อย
ที่เราไม่จำเป็นต้องไปบอกใคร แต่เราจะแก้ไขไปพร้อม ๆ กันได้
ผมยังไม่ได้เชื่อใครเสียทีเดียว แต่ก็ไม่ได้คัดค้านอะไร
รอดูผลที่เกิดขึ้นก่อน ...
"หูเบา" กลายเป็นปัญหาที่สำคัญของการเป็นผู้บริหารที่เลือกจะเชื่อใครหรือไม่เชื่อใคร
ผมคิดว่า สถานศึกษานี้มีคนเอาตัวรอดกันเยอะ และพยายามไซโคผู้บริหาร
ให้ทำตามที่ตัวเองคิด
ผู้บริหารที่ "หูเบา" บ้าจี้ตามคำพูดเหล่านั้น อาจจะต้องเสียงานเสียการ
และเสียพลังศรัทธาของประชาคมก็ได้
สถานศึกษาที่เข้าไปดูแลอยู่ตรงนี้
เป็นสถานศึกษาที่ไม่ต้องเดินตามรูปแบบของกระทรวงศึกษาธิการทั้งหมด
มันมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นผู้นำทางสังคมการศึกษาไทย
แต่เท่าที่ผมสัมผัส ผอ. น่าจะลืมบริบทตรงนี้ไปแล้ว
จะไปหากิจกรรมทำหลังบ่ายสอง ตาม ศธ. ว่ามา
อันนี้ไม่จำเป็นต้องทำก็ได้ เราไม่ได้สังกัดเขา
เพียงแต่ต้องหาจุดเด่นของตัวเองให้ได้ก่อนว่า
จะทำสถานศึกษาไปทางทิศไทย
เหมือนร้านก๋วยเตี๋ยว หากอร่อยจริง
ยังก็มีลูกค้าเข้ามาทาน
ผมเข้าใจความรู้สึกของครู ๆ ที่นั่งประชุมนี่ดีเลย
บรรยากาศมันดูเหมือนคลุมเครือไม่ชัดเจน
มันเหมือนขาดความมั่นคงทั้งจิตใจและชีวิต
เนื่องจากอย่างที่กล่าวมาแล้วว่า
พวกเขาถูกทอดทิ้งจากต้นสังกัดและมหาวิทยาลัยมานาน
ทำอย่างไรจึงยกระดับสิ่งเหล่านี้ให้พวกเขาได้
แน่นอนว่า อย่างหนึ่งคือ พวกเขาต้องแสดงศักยภาพและ
ความเชี่ยวชาญให้เป็นที่ประจักษ์ก่อน
ห้ามดีแต่พูด แล้วไม่ทำอะไร อยู่ไปวัน ๆ
แบบนี้อันตราย
ปลวกจะขึ้นบ้าน ยังวางใจกันอยู่
ต่อไปก็จะไม่มีบ้านให้อยู่แล้ว
และ
ทำอย่างไรจึงจะผลักดันและขับเคลื่อนการยกระดับได้บ้าง
คงต้องหาพลังภายในก่อน ...
สิ่งที่ผมจะต้องทำตอนนี้ คือ การเข้าไปคลุกคลีตีโมงกับคนทำงานทุก ๆ ฝ่าย
เพื่อเข้าไปเรียนรู้งาน เพื่อเข้าไปหาจุดอ่อนจุดแข็งที่จะต้องเอามาพิจารณา
ปรับปรุงระบบและกลไกอื่น ๆ ให้ถูกทิศทาง หลังจากนั้นจึงเริ่มบริหารความเสี่ยง
เพื่อต่อยอดในปีถัด ๆ ไป
แต่ถัด ๆ ไป ล่ะ
บริหารความเสี่ยง
การจัดการความรู้
เทคโนโลยีสารสนเทศ
จัดการคน (หนักสุด)
หาเครือข่ายมาช่วยเหลือ
ตรองดูเป็นบันทึกเลย 555
บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...
ความเห็น (4)
-สวัสดีครับ...
-วันนี้ทราบข้อมูลชัดขึ้น "โรงเรียนพวงคราม"
-อยู่ที่ไหน?เดี๋ยวต้องตามไปดู อิๆ
-ติดตามมาตั้งแต่บันทึกแรก...ตื่นเต้นได้ทุกตอน 555
-ขอให้บุญรักษา..ทั้งผู้เขียนและผู้อ่าน อิๆ
-ขอบคุณคร้าบ..
อยู่ที่มหาวิทยาลัยในเมืองเลยครับ คุณเพชรฯ เพชรน้ำหนึ่ง 555
ประสานสิบทิศ ยังน้อยไปนะคะ .... หาความสุขใจไปตลอดทางให้ได้นะคร้า ^_,^
ได้เลยครับ คุณหมอธิ ธิรัมภา ;)...