จิตว่าง (2)

ตั้งแต่ทราบว่า จะได้มีส่วนร่วมไปสอนสัคคสาสมาธิ ให้ผู้ต้องขังในเรือนจำ

ผมจึงได้พยายามปรับปรุงวิธีการสอน ให้มีความเหมาะสมกับผู้เรียนมากยิ่ง ๆ ขึ้นตลอดมา หนอ

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผมเริ่มสังเกตุเห็นว่า มีสิ่งแปลก ๆ เกิดขึ้นหลายประการ

อันที่จะเป็นประโยชน์ต่อการเตรียมการสอนอย่างยิ่ง ยกตัวอย่าง เช่น

เกิดเหตุการณ์ทางโลก จนเป็นเหตุให้จิตใจกลับมาวุ่นวายอย่างหนักอีกครั้ง ในรอบหลายปี

ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่กำลังออกแบบการสอนสัคคสาสมาธิพอดี

และเมื่อได้สัมผัสสภาพจิตใจที่วุ่นวายอย่างนั้น ทำให้ผมหวนนึกถึงสภาพจิตใจของผู้ต้องขังว่า

ส่วนใหญ่น่าจะมีความวุ่นวายมากกว่าผู้คนทั่วไปนอกเรือนจำ หนอ

สภาวะที่ "จิตว่าง" จิตรวมลงเป็นสมาธินั้น เป็นประสบการณ์อันเกิดจากปัญญาปฏิบัติ

สำหรับผู้ที่ฝึกตนนั้น เมื่อจิตใจ "ตก" ลงไปสู่ความวุ่นวาย จะทราบและมีวิธีการ

ยกจิตใจให้ "ตั้ง" ขึ้นมาใหม่ สามารถทำให้จิตใจกลับสู่ความสงบรวมลงเป็นสมาธได้อย่างเป็นขั้นเป็นตอน

และรวดเร็วยิ่งกว่าผู้ที่ไม่ได้ฝึกตน

*** สิ่งสำคัญ คือ สภาวะจิตใจ 2 แบบนั้น

สัมผัสและรับรู้โลกได้แตกต่างกันอย่างมาก หนอ

ในการพัฒนามนุษย์ด้วยสมาธิ และพุทธธรรมนั้น

ต้องนำพาให้ผู้ปฏิบัติสัมผัสประสบการณ์ปัญญาปฏิบัติด้วยตนเองให้ได้

จากประสบการณ์ในการสอนนิสิตของผม

ถ้ามีเวลามากเป็นเทอม เช่น สอนเป็นเทอม

ก็จะใช้กิจกรรมที่หลากหลายค่อยเป็นค่อยไป

แต่ถ้ามีเวลาน้อย เช่น ในงานสัมมนา 1 วัน

ก็จะนำพาผู้ฝึกเข้าสู่ "ภวังค์" ให้ได้ ด้วยกิจกรรมการทำสมาธิแบบ Scan Body

เพราะถ้าผู้ฝึกใหม่ ไม่สามารถเข้าสู่ ภวังค์ได้

ก็ยากที่จะเข้าใจสภาวะจิตของผู้ที่ฝึกสมาธิได้ ก็จะทำให้ขาดศรัทธาในการฝึกสมาธิในขั้นต่อไป

[ขจิต ฝอยทอง]

สาธุๆๆ

รออ่านต่อครับ

เพิ่งไปวิ่งมาเหมือนกันครับ

[ภูฟ้า]

ขอบคุณที่ติดตามครับอาจารย์