ตอน ประสบการณ์ เจอ สตง. ครั้งแรก....
กับการแลกเปลี่ยนความรู้ ที่สนุกแต่ทำไมจบด้วยความเงียบและเสียงแอร์...
เมื่อพูดถึง สตง. หรือชื่อเต็ม สำนักงานตรวจเงินแผ่นดิน
ซึ่งมีบทบาทหน้าที่ในการตรวจสอบการใช้จ่ายเงินงบประมาณแผ่นดิน ให้เป็นไปตามระเบียบ
ผมก็เป็นอีกคน ที่เคยมีประสบการณ์ ที่ทำงานหน่วยงานรัฐแห่งหนึ่ง
สตง.. มาตรวจสอบ ก็เชิญเราเข้าไป ในฐานะคนที่ดูแลชุดโครงการดังกล่าว
เอาล่ะว๊า จะเป็นอย่างไร เราพูดไม่เก่ง ด้วย จะตอบได้่ไหมเนี่ย
เมือเข้าไป ก็ประกอบด้วย น้อง สตง. หน้าใส (ประมาณนักบัญชีจบใหม่) และพี่ สตง ผู้ใหญ่ 1 คน และ เจ้าหน้าที่ สตง. อีกคน ที่ดูเป็นรุ่นกลาง ๆ อ้วนๆ ใส่แว่น
ครับ พี่สตง. ที่เป็นผู้ใหญ ก็เปิดด้วยคำถาม เรื่องค่าใช้จ่ายๆของโครงการ ว่าอันนี้ คืออะไร พื้นที่เขาใช้ไปทำไม ...... น้องหน้าใส ก็เอาเอกสารให้ดู เราก็นึกอยู่ในใจ (พื้นที่เอาทำไรว่ะ .....) อ่านึกได้ ก็ตอบไป ตาแว่น ก็สวนกลับทันควัน อันนี้ไม่ใช่นะ น่าจะผิดระเบียบ ...เราก็บอกว่าพื้นที่เขาต้องจ่ายอย่างนี้ ....ก็อธิบายไป .... (ตอนนั้น เล็งไว้ล่ะ ตาแว่นนี่.มีปัญหาใช่ไหม...)
ก็ไล่เอกสารไปชุดที่มีปัญหา อันไหนตอบได้ก็ช่วยตอบ อันไหนดูแล้ว ไม่ สมเหตุสมผลจริงๆ ก็ต้องเห็นด้วย กับ สตง.ผู้ใหญ่ที่ให้คำแนะนำเรา... สักพักตาแว่นมาแล้ว ผมแลกเปลี่ยนหน่อยสิ ทำงานอาสาสมัคร ทำมีค่าตอบแทนประชุมด้วยล่ะ .....หือเราก็ตอบไป ว่าค่าตอบแทนช่วยงานเนี่ย มันเป็นค่าเหนื่อยเขานะ และมันก็ไม่ได้เยอะอะไร......ก็อธิบายกันเข้าใจ เขาก็รับฟังดี นะ
หลังจากทำความเข้าใจหลายๆ อย่างจนเสร็จ เราก็บอกว่า ขอแลกเปลี่ยนหน่อยสิ พี่ สตง.ใจดี ก็บอกว่ายินดี ก็ชวนคุยว่า
พี่ๆๆ อยู่กรุงเทพฯ กันเหรอครับ อยู่หมู่บ้าน มีค่าส่วนกลางใช่ป่าวครับ เป็นอย่างไรบ่้าง ผมก็เคยมีประสบการณ์ โดนเก็บค่าส่วนกลาง เราก็สงสัยว่า เขาเอาไปทำอะไรกันบ้าง ... ไม่รู้เขามีระบบตรวจสอบไหมครับ พี่เคยตรวจสอบไหมครั บ พี่ สตง. ก็บอกมีนะ แต่ไม่เคยตรวจสอบ ไม่ค่อยได้ร่วมกิจกรรม ตาแว่นมาล่ะ ใช่เราก็ไม่ค่อยมีเวลา และไม่ได้ตรวจสอบหรอก ทำงานประจำก็ไม่ว่างล่ะครับ ...(เข้าทาง)
ว๊าเสียดายจังอุตสาห์มีเจ้าหน้าที่ สตง.. อยู่ในหมู่บ้าน ที่น่าจะมีจิตอาสา ช่วยกันพัฒนาระบบค่าส่วนกลางให้โปร่งใส แต่คงยากนะครับ เพราะเดี๋ยวนีทุกคนก็คงเอางานในหน้าที่ที่มีรายได้ก่อนนะครับ ...........สังคมก็ต้องเหนื่อยกันต่อไป
พี่สตง.ผุ้ใหญ่...ยิ้มแหยงๆๆ ส่วน ตาแว่น ยิ้มหุบเลย ทุกอย่างก็เงียบ มีแต่เสียงแอร์ และรอยยิ้มหวานๆ ของน้องหน้าใส...ก่อนที่ผมจะลาออกมา จากกันด้วยดี.......
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น