อรุณธรรม

เริ่มต้นใหม่ พูดคุย สนทนากันด้วยภาษาแห่งธรรม ณ ที่ความรู้ความเข้าใจ

ไม่ใช่กรอบระเบียบแบบแผน แม้กรอบระเบียบเหล่านั้นเป็นความดี แต่ธรรมก็

มิได้กำหนดหมายแค่สิ่งนั้น แม้มั่นก็มิได้ละทิ้งความดี เพียงแต่ไม่หมายมั่น

ไม่ยึดมั่น ความตรงแน่วสู่พระธรรม อิสระเสรีภาพในความรู้ ความเข้าใจ ทั้งสิ้นทั้งมวล

ทางสายตรง ความบริสุทธิ์แห่งจิตคือเป้าหมาย อิสรภาพเป็นทางดำเนิน

ทำอย่างไรจึงจะบริสุทธิ์ และมีอิสรภาพ แม้เราจะทำอะไร แม้เราจะไม่ทำอะไร

ในภาคปฏิบัติ พระธรรมซ่อนสิงอยูในจิตเองแล้ว

การปฏิบัติก็เพื่อการตื่นรู้ เป็นปรกติ ของมนุษย์ปกติ ถ้าตื่นรู้อยู่แล้ว ก็ไม่จำเป็น

ต้องปฏิบัติอะไรมาก เพียงเราสำเนียกพระธรรม เข้าเรียนรู้ถึงความหมาย

ความจริงของสรรพสิ่ง ทุกสิ่งจะไม่เป็นความจริง ถ้าจิตของตนไม่เป็นความจริง

ปลาว่ายอยู่ในน้ำ น้ำรู้เห็นความจริงของปลาทั้งหมดอย่างอิสระ น้ำเห็นปลาดำรงอยู่

อย่างอิสระเสรี ไม่มีการข้องติด แต่ซึมซับแทรกซ้อนอยู่ในปลา ทั้งสิ้นทั้งมวล

ปลาคืออิสระ น้ำคือสัมผัสรู้อยู่ทุกอนูธาตุแห่งกาย กายคือ อิสระ จิตคือความว่าง

ความยึดถือแห่งกาย กลกรรม ตัณหา ความทะยายอยาก เป็นไปอย่างอิสระ

ท่ามกลางความรับรู้แห่งจิต คือว่าง ไม่มีการกดดันทางจิต ด้วยสำนึกรู้ว่าว่าง

ทุกอย่างก็เบ่งบาน เป็นอิสระ คิด พูด ทำ อยู่ในความว่าง

การดิ้นรนแสวงหา อยู่ในความว่าง จิตว่างบริสุทธิ์แล้ว เป็นอยู่อย่างนั้น

การกระทำต่างๆ บริสุทธิ์ไม่ได้คิดว่าได้อะไรมา หรือเสียอะไรไป มันว่าง

ได้ก็เอาไม่ได้ก็เอา ก็มันไม่ใช่เพื่อตนเองแล้วไม่มีตัวตนมันเพียงสักว่าสัจธรรม

ความจริงที่ปราศจากการยึดติด ดำเนินอยู่ในความว่าง บริสุทธิ์แล้ว สะอาดแล้ว

กายธาตุที่เหลือทำเพื่อใคร เพื่อประโยชน์ มันยังมีธาตุขันธ์ ก็ให้มันทำประโยชน์ขึ้นมา

เพื่อเกื้อกูล ทำได้ทุกรูปแบบ แสวงหาได้ทุกรูปแบบ ทำพูด คิดได้ทุกรูปแบบ

มันมีศักยภาพแห่งธรรมมันมีคุณภาพ อันดำรงค์อยู่ด้วยประโยชน์ สังคม มวลชน

และแม้แต่ตัวธาตุขันธ์เอง ทุกอย่างมันว่างโดยความจริงแท้ เมื่อควาว่างเล็งแลโลกธาตุ

มันไม่เกาะติด โลกธาตุ กลายเป็นสัจธรรม รู้เห็น ทำ ช่วยเหลือเกื้อกูล เต็มไปด้วยประสิทธิภาพ

มีอะไรที่โลกทำได้ แล้วสัจธรรมอันไม่มีการยึดอยู่ในตัวของมันเองนั้นทำไม่ได้

ถ้ามีขอบเขตขีดขั้นนั้นไม่ใช่ธรรมะ ถ้าแบ่งแยก อันนี้ธรรม อันนี้ไม่ใช่ธรรม ไม่ใช่ธรรมมะ

ประภา สันติ