"กลางใจ ในกลางเมือง"

๑) คนในเมือง

คนเมืองกรุง ที่นุ่งผ้า ใบหน้าสวย

ดูรุ่งรวย ด้วยวัตถุ งามหรูหรา

ดูสำอาง นางนาย คล้ายดารา

นั่งรถรา มีหมาข้าง อย่างสบาย

อยู่ในรถ กดโทร โชว์โซเชี่ยล (ว)

อยู่คนเดียว ไม่เดียวโดด ไม่โสดสาย

แอร์เย็นๆ เล่นสื่อ ถือออนไลน์

ไม่สนใจ ใครข้างนอก จะออกเข้า

มีบ้านอยู่ อย่างรูโพรง ในดงตึก

ในหลืบลึก ที่ลี้ลับ ดูอับเอ้า

มีชานช่อง มองฟ้า ดาราดาว

มองดูชาว เมืองกรุง ที่ยุ่งยัน

ทนอึดอัด ที่กัดใจ ไร้ทางปลด

ต่างเก็บกด เก็บสตังค์ เพื่อสร้างฝัน

เมืองแสงสี มีสีแสง แหล่งน้ำจันทร์

แหล่งสถาน การบันเทิง เริงโลกีย์

จะว่าไป คนในเมือง ที่เฟื่องฟุ้ง

มาจากทุ่ง มาปรุงแปลง แต่งราศี

มาหลงแสง แปลงร่าง อำพรางดี

บนเวที สนามแข่ง แย่งกันกิน

๒) สื่อล่อ จ่อสมอง

ในเมืองกรุง มีถุงทรัพย์ นับคณา

แหล่งเงินตรา มหาศาล งานหลากหลาย

กิจทุกอย่าง มีทางผล ดลหัวใจ

คือกำไร ใบแดงม่วง เป็นบ่วงพัน

สรรพสิ่ง ที่ทิ้งทอด ถอดเป็นทรัพย์

กายขยับ หรือหลับนอน ผ่อนความฝัน

น้ำชำระ ชะล้าง ชามอ่างจาน

ไฟที่บ้าน อาหารกิน เกือบสิ้นใจ

อีกเสื้อผ้า อาภรณ์ ทั้งหมอนเสื่อ

กระเป๋าเหลือ เผื่อขาด ขนาดไหน

รองเท้าสวย ช่วยเชิดชู ดูไฉไล

เครื่องสำอาง ที่คลั่งไคล้ หลายเงินพัน

มีมือถือ สื่อสาร งานก็คล่อง

เป็นสื่อมอง ท่องโลก พกสื่อสาร

เล่นไลน์ กระจายข่าว คราวห่างกัน

พูดสนั่น เงินสนอง คะนองตน

เงินที่ได้ ก็จ่ายลง เพราะหลงใหล

โลกยุคใหม่ ไล่จี้ หนีไม้พ้น

มีสิ่งล่อ จ่อสมอง เรียกร้องคน

ล้วนเป็นกล ชนไม่รู้ อยู่เหมือนปลา

๓) เสี่ยงภัย ทั้งกายใจ

ผลประโยชน์ โลดแล่น ในแดนดิน

ในแหล่งถิ่น สิ้นธรรม ตามพฤกษา

ป่าน้ำดิน สิ้นคนรักษ์ พิทักษ์มา

น้ำไหลบ่า ป่าถูกตัด ลมซัดเรือน

จุดกำเนิด เกิดภัย ถึงปลายเหตุ

คือขอบเขต นิเวศเมือง ประเทืองเถื่อน

ดีมานด์มาก ซับพลายหมด กฎสะเทือน

จึงรุกเคลื่อน เฉือนป่า ฆ่าตัวเอง

สัตว์ในป่า ปลาทะเล ต่างเซซัด

ป่าถูกตัด จัดสรร เป็นบ้านเซ้ง

ดินจึงแห้ง แล้งน้ำ ทำนาเซ็ง

คนรีบเร่ง เพ่งพุ่ง เข้ากรุงเมือง

มาเสี่ยงภัย ในเมือง ขุ่นเคืองจิต

มาทนพิษ ควันไอ คล้ายในเหมือง

มาเสี่ยงสู้ อยู่ทน กับคนเคือง

มาสิ้นเปลือง เรื่องขายตัว หมดหัวใจ

ยังไม่นับ กับภัย ทั้งหลายแหล่

โจรแท้ๆ โจรเที่ยมๆ มีเหลี่ยมหลาย

จี้ปล้นฆ่า ข่มขืน อีกหมื่นราย

ต้องมาตาย หรือพ่ายแพ้ แก่คนเมือง

๔) ใจกลางที่ฝั่งกรุง

หมู-นก-หนู ปู-ปลา คช-ม้า

มีหัวหน้า จ่าฝูง พยุงเยื่อง

เกาะเป็นกลุ่ม ขุมพลัง สร้างเป็นเมือง

ให้ใหญ่เยื้อง เป็นเมืองยักษ์ เพื่อรักษ์ตน

ในเอกภาพ ทัพใน ไม่เป็นท่า

คอยขัดขา ขัดขืน ให้ยืนโหน

คอยกัดกิน กัดแทะ และเล็มคน

ให้พังโค่น แตกกระจาย ตัวใครมัน

ในฝูงสัตว์ วัดใหญ่ ในจำนวน

มีกระบวน ทัพหน้า อย่ามาหาญ

ศัตรูเห็น เด่นใหญ่ ไม่รุกราน

ข้าศึกคร้าน ย่านกลัว ถึงหัวใจ

แต่สังคม ของคน ในพลเมือง

มีฟันเฟือง เรืองปัญญา ตาวิสัย

มีปัญญา ที่สามารถ ฉลาดกลาย

คนยิ่งใหญ่ ไล่คนเล็ก เขกให้จม

คนในเมือง เรืองอำนาจ ทำบาตรใหญ่

คนจนไพร่ กลายเป็นทาส อนาถถม

จนในกรุง ยุ่งยาก ลำบากตรม

จนในตม โคลนทุ่ง ปรุงชีวา

๕) อยากต่ออยาก

แรงขับเคลื่อน เคลื่อนคล้อย คอยกอบกิจ

เพื่อรักษา ชีวิต ผลิตตัณหา

อยู่อยากเป็น เช่นฝัน อันโสภา

จึงดิ้นหา อนาคต กำหนดตน

อยากคือเยื่อ เถือใจ ให้คิดฝัน

อยากกระสัน อันวิไล ให้เป็นผล

อยู่บ้านนอก คอกนา ลาความจน

มาทุกข์ทน ยลเมืองฟ้า หาเงินทอง

ในเมืองคน ยิ่งล้นลวง ช่วงโอกาส

ใครสามารถ ฉลาดไว ก็ได้คล่อง

คนไร้รู้ อยู่ป่า มาเสี่ยงทอง

มาตั้งท้อง หมองเศร้า เขาไม่แล

เมืองสินค้า น่าซื้อ มาตื้อตา

มีเสื้อผ้า กระเป๋า ปลุกเร้าแหย่

อีกรถรา ราคาแพง แย่งกันแล

มือถือแผ่ แบดิน น่ายินมอง

สาวสวยซ่า ที่น่ารัก มากวักเรียก

ร้านผับเพรียก เรียกพี่ มีนักร้อง

สรรพสินค้า มหาสโตร์ โชว์เรืองรอง

เพื่อเรียกร้อง ทองเงิน เดินสบาย

นี่คือทาง กลางใจ ในเมืองคน

ชั่งมีมนต์ กลลวง ไว้ถ่วงสาย

ผูกมัดจิต ให้พิศวาส ปรารถนาใคร่

จนลืมไป ว่าใจห่าง ว่างมาก่อน

กลางหัวใจ ใสสว่าง ร่างเป็นทิพย์

แต่โดนบีบ จีบจับ จนยับร่อน

จนเสียศูนย์ คุณวิเศษ เขตอมร

จึงม้วยมรณ์ มรณา เพราะบ้าเมืองเอย

-----------------๑๖/๘/๕๘------------------

[คุณมะเดื่อ]

เพียงรู้จัก พิเคราะห์ ความเหมาะสม

เพียงรู้จัก อารมณ์ ของตนนั่น

เพียงรู้จัก " เทียม..แท้ " " แก้ และ กัน"

เพียงเท่านั้น...ชีวีต....ปิด....ลำเค็ญ

[Bright Lily]

มาด้วยคิดถึงงานเขียนดีๆ ของกัลยาณมิตรหลายๆ ท่านค่ะ

และก็ไม่เคยผิดหวังนะคะ

ทุกบรรทัดกระเทาะแก่นใจออกมาได้หมดเหมือนเดิมค่ะ

สวัสดีค่ะ ชื่นชมนะคะ