..... เรื่อง ผีๆ สางๆ ... ตอน ... ไปตีกบ .....

... แสงจากไต้สว่างอยูกลางนา

ใกล้ป่าช้ามหาบุศย์จุดเรื่มเรื่อง

สายฝนพรำฉ่ำชื้นพื้นนองเนือง

กบตัวเขื่องจากรูหาคู่กัน

... ดังตระเบ็งเซ็งแซ่แลระงม

ฝ่ายทิดสมชาวไร่พาไอ้ขวัญ

สะพายข้องป้องหูไต้ชูพลัน

ใจมุ่งมั่นกบหลากดูมากมาย

... ส่วนไอ้ขวัญหลานทิดสมระดมแรง

วิ่งไล่แข่งกบเป็นเขม้นหมาย

มือซ้ายคว้าขวาจับขยับคลาย

เพื่อให้หายใจบ้างอย่างละมุน

... ตีกบเพลินเดินไกลไปในทุ่ง

จนค่อนรุ่งหมดไต้ไปหลายดุ้น

ได้กบมากหลากหลายขายทำทุน

ไว้คอยหนุนจุนเจือเพื่อครัวเรา

... กบมีเหลือเผื่อแกงแดงหรืออ่อม

เครื่องครัวพร้อมต้มยำทำตามเขา

ไม่ต้องซื้อหรือขอพอบรรเทา

เลี้ยงท้องเอาชีวิตปลดจากอดตาย

... เดินวกกลับขยับใกล้ในป่าช้า

ใครละหวายืนกินลมผมสยาย

สูงเลยตาลผ่านยอดตลอดกาย

ปากมันคล้ายรูเข็มเต็มด้วยดิน

... เสียงหวีดหวิวผิวปากจากสิ่งนั้น

สาบสางพลันโชยใกล้ให้ดมกลิ่น

"ขอกบมั่ง" ดังต่อพอได้ยิน

สองคนดิ้นลมจับล้มพับไป

ผู้ประพันธ์ : วันปีย์

[คุณมะเดื่อ]

กำลังดูละคร " เจ้านาง" เข้าบรรยากาศไหมเนี่ยะ เหอ ๆๆ