ห้องสมุด..ลิ่มอติบูลย์

"ครับ ที่โรงเรียนผม ก็ขาดแคลนเงินทุนการศึกษาและอาหารกลางวันเหมือนกัน..นะครับ ขอความกรุณาคุณผู้หญิง ช่วยเรียนเจ้านายด้วย หากช่วยเหลือโรงเรียนหนองผือที่ด่านช้างแล้ว ฝากข้อมูลหนองผือเมืองกาญจน์ด้วยนะครับ..."

ไม่ว่าใครก็ตาม ถ้าก้าวย่างเข้าสู่ประตูรั้ว..หนองผือ ทุกคนต้องหันมอง อาคารที่โดดเด่นเป็นสง่า สีม่วงสวย บนเนินสูง แวดล้อมด้วยต้นไม้สีเขียวร่มรื่น มองสะอาดตา น่าเข้าไปเยี่ยมเยือน ด้านหน้าอาคารเขียนชื่อไว้อย่างชัดเจน..ห้องสมุด..ลิ่มอติบูลย์

เปิดทำการเมื่อ..๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๘ ใช้เวลาก่อสร้าง ๔ เดือน การดำเนินงานเหมือนจะยาก แต่ก็ไม่ยาก ด้วยได้รับความร่วมมือจากผู้ปกครอง คณะกรรมการสถานศึกษาและชุมชนคนหนองผือ ที่สำคัญอย่างยิ่ง คือ..ภาคเอกชน..คนที่ทำงานบริษัทส่วนตัว ..ณ วันนี้..ยังไม่ทราบเลยว่า เอกชนคนที่ว่านี้..ท่านเป็นใคร

ทราบแต่ว่า..ท่านชื่อ..บุญชู ลิ่มอติบูลย์...

เรื่องนี้มีที่มา....

วันนั้น..เย็นมากแล้ว ผมขับรถออกจากประตูรั้วโรงเรียน..ก้าวลงจากรถเพื่อไปปิดประตูรั้ว..ฉับพลันทันใด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น...

"..โรงเรียนบ้านหนองผือใช่ไหมคะ.."เสียงหวานจากสุภาพสตรี ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน

"ใช่ครับ.." "..ขอสายคุณครูวารุณีค่ะ..."

".ไม่มีครูชื่อวารุณีครับ.." "เหรอคะ แต่เอ๊ะ คุณครูบอกว่าอยู่โรงเรียนบ้านหนองผือนี่คะ ดิฉันจำเบอร์ไม่ได้ ก็เลยค้นในกูเกิล..."

"ครับ..ถ้าค้นในกูเกิล ก็จะเจอเว๊บไซต์ของผมครับ ซึ่งเป็นโรงเรียนหนองผือเหมือนกันครับ แต่เป็นโรงเรียนขนาดเล็ก อยู่เมืองกาญจน์ครับ หนองผือที่คุณผู้หญิงว่า น่าจะอยู่อำเภอด่านช้าง สุพรรณบุรี ที่นั่นเป็นโรงเรียนขยายโอกาสครับ..."

"ใช่ค่ะ ใช่ค่ะ ขอโทษนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับ...ว่าแต่ว่ามีอะไรหรือครับ..." ผมถาม...ทั้งที่ไม่ควรถาม เพราะความอยากรู้อยากเห็นแท้ๆ

"คุณครูวารุณี ขอรับการสนับสนุนเงินทุนการศึกษาและเงินสนับสนุนโครงการอาหารกลางวัน จากเจ้านาย ของดิฉัน..ค่ะ"

"ครับ ที่โรงเรียนผม ก็ขาดแคลนเงินทุนการศึกษาและอาหารกลางวันเหมือนกัน..นะครับ ห้องสมุดก็ยังไม่มี ขอความกรุณาคุณผู้หญิง ช่วยเรียนเจ้านายด้วย หากช่วยเหลือโรงเรียนหนองผือที่ด่านช้างแล้ว ฝากข้อมูลหนองผือเมืองกาญจน์ด้วยนะครับ..."

"ค่ะ แล้วจะนำเรียนท่านให้นะคะ"

ผมขับรถออกมา ประมาณสัก ๒ กิโลเมตรเศษ ยังไม่ทันถึงตลาดด้วยซ้ำ เสียงโทรศัพท์ที่โทรมาจากเบอร์เดิม ดังขึ้นอีกครั้ง...

"อาจารย์คะ ดิฉันเองค่ะ ที่เรียนสายเมื่อสักครู่นี้ ท่านอาจารย์เป็นผู้อำนวยการโรงเรียนใช่ไหมคะ." "ใช่ครับ"

"ดิฉันนำเรียนท่านให้แล้วนะคะ ท่านยินดีช่วยโรงเรียนบ้านหนองผือเมืองกาญจน์ด้วยค่ะ ท่านจะช่วยเป็นจำนวนเงินหนึ่งแสนบาทค่ะ ขอเลขบัญชีด้วยนะคะ..."

ผมอึ้งไปสักครู่..พูดอะไรไม่ถูก ขณะที่ดีใจมือก็คว้าไขว่หาบัญชีธนาคารในรถ อยากจะพูดอยากจะถามอะไรต่อ..ก็พอดีสายหลุดไป..เลยนึกว่าตัวเองฝันไปกระมัง..เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง...ผมรีบรับทันที

"ท่านผู้อำนวยการคะ เลขบัญชีพร้อมไหมคะ.." "พร้อมครับ..." ผมบอกเลขบัญชีธนาคารอย่างรวดเร็ว

"ท่านจะให้ดิฉันโอนให้ในวันพรุ่งนี้ ขอโทษค่ะ ไม่ใช่หนึ่งแสนนะคะ ท่านจะบริจาคให้หนึ่งแสนห้าหมื่นบาทค่ะ โอเคนะคะ ได้รับเงินแล้ว ดิฉันจะเมลล์ที่อยู่บริษัทมานะคะ ให้ผู้อำนวยการส่งใบเสร็จรับเงินน่ะค่ะ..."

"ครับ ได้ครับ ขอบคุณครับ"

๔ เดือนผ่านไป...ห้องสมุดสร้างเสร็จ เปิดเทอมพอดี ผมประชุมกรรมการสถานศึกษาและบอกในที่ประชุมว่าได้ขออนุญาต คุณบุญชู ขอใช้นามสกุลท่านเป็นชื่ออาคาร...ห้องสมุด...ลิ่มอติบูลย์..พร้อมเรียนเชิญท่านเป็นประธานในงานทำบุญห้องสมุดด้วย ในวันที่ ๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๘...

ครับ..เมื่อวาน...วันเสาร์ช่วงบ่าย เลขานุการคุณบุญชู โทรศัพท์มา บอกว่า.."...คุณบุญชู มีคววามยินดี ที่ห้องสมุดประสบความสำเร็จ ไม่ขัดข้องในชื่ออาคาร ท่านยังไม่สะดวกที่จะมา แต่ขอให้โรงเรียนถ่ายรูปภายในห้องสมุดทั้งหมด กว้างยาวของอาคารและประตูหน้าต่าง ท่านให้ดิฉันดูแลเรื่องโต๊ะ เก้าอี้ และหนังสือ รวมทั้งตู้และชั้นวางหนังสือด้วย รูปห้องสมุดส่งมาทางเมลล์ของดิฉันนะคะ..."

ผลงาน...ห้องสมุด..ลิ่มอติบูลย์..ของโรงเรียนขนาดเล็ก ทำท่าจะไม่เล็กเสียแล้ว ดูท่าว่าจะได้มาตรฐานด้วยซ้ำ ผมจึงรู้สึกซาบซึ้ง และขอกราบขอบพระคุณ..คุณบุญชู..มา ณ โอากาสนี้ครับ

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๒๖ กรกฎาคม ๒๕๕๘

[ขจิต ฝอยทอง]

ห้องสมุดสวยมากเลยครับ

ขอแสดงความยินดีด้วยครับ

[คุณมะเดื่อ]

วันที่ ๘ ก.ค. คงได้มาชื่นชมห้องสมุดมีชีวิตแห่งนี้จ้ะ