R2R Forum 8 Transformation; AAR พลังแห่งพุทธะระเบิด

AAR พลังแห่งพุทธะระเบิด

สามวันที่เต็มเปี่ยมกับความซึมซับและการเรียนรู้ ยิ่งใหญ่และลึกซึ้งมาก

R2R Forum ครั้งที่ 8 นี้ข้าพเจ้ามีความมุ่งมั่นและตั้งใจมากที่จะไปร่วมงานและอยู่ครบทั้งสามวัน แม้ว่าอาจจะต้องใช้ค่าจ่ายใช้ส่วนตัวแต่ที่สุดคุณก้อย-ศรินยา ก็เกื้อกูลข้าพเจ้าให้ได้คลายกังวลจากสิ่งเล็กๆน้อยๆ ในเรื่องการจัดการต่างๆ ให้ข้าพเจ้ามีโอกาสร่วมงานด้วยใจอันเป็นอิสระอย่างแท้จริง

และนี่เป็นครั้งแรกในชีวิต 42 ปีที่ข้าพเจ้าอยู่ร่วมงานในลักษณะนี้นานวันที่สุด

7 ครั้งที่ผ่านมาด้วยความเกรงใจผู้จัดสิ่งใดที่พอประหยัดค่าใช้จ่ายในส่วนตนเองได้ก็จะทำพอหมดภาระหน้าที่จึงรีบเดินทางกลับแต่พอมารอบนี้ข้าพเจ้ายอมรับเลยว่าที่ผ่านมานั้นมีความคิดเห็นที่ผิด

เวทีนี้เป็นความสำคัญของชีวิตการงานตลอดสิบปีที่ผ่านมาของข้าพเจ้า เพราะจิตนี้จดจ่อแต่ในเรื่อง R2R และสะท้อนถึงการเดินทางพร้อมเรื่องราวต่างๆในชีวิต ปีนี้ข้าพเจ้าจึงบอกกับตนเองว่าให้รางวัลตนเองควรจะเข้าไปเรียนรู้และซาบซึ้งกับกระบวนการของงานในทุกๆ อณู ถือเป็นของขวัญและรางวัลมอบให้กับตนเอง

และแล้ว...

สิ่งที่ข้าพเจ้าได้รับมหาศาลมาก เพราะข้าพเจ้าไม่คาดคิดว่า "ความคิดปิ๊งแว้ป" จะเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้ และในแต่ละวันข้าพเจ้ารู้สึกฟินมากตามภาษาวัยรุ่นไม่รู้ว่าพลังมหาศาลนี้มาจากไหน ไม่มีคำว่าเหน็ดเหนื่อย มีแต่ความคิดแตกยอดและรีบผ่องถ่ายให้กับบุคคลต่างๆ ที่เกี่ยวข้องในความคิดปิ๊งแว้ปเรื่องนั้นๆ จะเรียกว่า Creative Thinking บรรเจิดก็ว่าได้

เมื่อสองวันนี้ข้าพเจ้าพักอยู่กุฏิที่วัดกับความสงบทั้งภายนอกและภายใน

ทำความรู้สึกตัวอีกครั้งว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงงาน R2R Forum ที่ผ่านมานั้นเป็นความ Flow ของสภาวะความลุ่มหลงด้วยฤทธิ์ของอดรินาลีนหรือไม่

จนมาถึงวันนี้ พลังบางอย่างยังเต็มเปี่ยมความเหนื่อยก็ยังไม่ปรากฏ

มีกำลังของจิตที่เบิกบานแต่สงบ

ความล้าไม่ปรากฏ เพราะหากเป็นสภาวะแห่งความหลุ่มหลงที่เป็นพลังมาจากอดรินาลีนวันนี้น่าจะเหนื่อยสลบหรือสลบตั้งแต่วันแรกมาถึง แต่นี่ไม่ใช่จึงแน่ใจชัดว่านี่คือพลังของเอ็นโดรฟิน ...พลังแห่งพุทธะที่ตื่นรู้และเบิกบาน

พลังนี้มาจากสติและนำไปสู่การเกิดปัญญา

เกิดได้ง่ายจากความนอบน้อมและพร้อมเปิดใจเรียนรู้และสภาวะการเปลี่ยนแปลภายในเราจะเกิดปรากฏการณ์ปิ๊งแว้ปๆๆๆ... สภาวะนี้มักเกิดขึ้นเสมอในช่วงสมัยที่ข้าพเจ้าเรียนหนังสือ จนเพื่อนแปลกใจว่าไม่ท่องตำรา ไม่อ่านหนังสือ ไม่คร่ำเคร่ง เล่น เที่ยว และทำกิจกรรมแต่ทำไมเวลาเรียนหนังสือจึงเข้าใจอะไรได้ง่ายดาย คล้ายเรียนหนังสือง่ายมากๆ...

ณ ตอนนั้นก็ยังไม่ค่อยเข้าใจตนเองเท่าที่ควร

จำได้ตั้งแต่วัยเด็กพ่อกับแม่มักปล่อยให้เล่นตามวัยเล่นจนอิ่มใจ และให้โอกาสได้ทำสิ่งต่างๆมากมาย จากปรากฏการณ์นี้ข้าพเจ้าจึงเชื่อว่านี่คือสิ่งแวดล้อมการเรียนรู้ที่ได้รับจากแม่และพ่อที่ท่านบ่มเพาะ "โอกาสของการเรียนรู้ ทำความเข้าใจผ่านการลงมือกระทำปฏิบัติ" ลักษณะของข้าพเจ้าจึงไม่ใช่หนอนหนังสือไม่ใช่นักวิชาการ แต่มักมีพลังเข้าไปร่วมเรียนรู้กับนักวิชาการเก่งๆหลายท่าน

สิ่งที่ได้จากการร่วมงานอีกสภาวะหนึ่งคือ ปิติ-อิ่มใจ ตลอดสามคืนสามวันในงาน...ทุกๆ คืนหลับตาลงด้วยใจที่สบายและตื่นเช้ามืดด้วยพละกำลังของจิตที่ตื่นรู้ ปราศจากความอ่อนล้าและอ่อนเพลีย ทั้งๆที่ทานอาหารเพียงมื้อเดียวและฟินกับการทานสลัดผักของโรงแรมโนโวเทลจนทำให้ทานข้าวแทบไม่ได้...อีกส่วนหนึ่งที่สำคัญน่าจะมาจากการฝึกกำลังของจิตเสมอๆ และมักฝึกฝนการใช้ปัญญาจากปัญหาและอุปสรรรคในชีวิตซึ่งข้าพเจ้าเชื่อว่านี่คือ ทักษะของ R2R ปัญหาและอุปสรรคคือโจทย์ ... ใช้กระบวนการทางวิจัย..."วิจยะ"...มาเป็นฐานนำพาตนเองให้ก้าวออกจากบ่วงแห่งความทุกข์ใจที่เกิดจากปัญหาและอุปสรรคนั้น และที่สุดก็จะเกิดความเข้าใจและมีสภาวะใจเบาโล่งโปร่งสบาย

ท่านอาจารย์หมอวิจารณ์...ทักข้าพเจ้าในเช้าวันสุดท้ายว่า "กะปุ๋มเป็นไงบ้างดูพลังระเบิดเลยนะ" ...ข้าพเจ้าเรียนท่านอาจารย์ไปว่า "ในแต่ละวันไม่รู้ว่าพลังมาจากไหนมากมายหนูปิติสุขมาก ไปฟังห้องไหนก็ปิ๊งแว้ปๆๆ...หนูได้ซึมซับและเรียนรู้พลังนี้มาจากอาจารย์ค่ะ" ท่านหัวเราะเสียงดังอย่างเบิกบาน

นึกถึง ณ ตอนนี้ใจก็ยังคงมีกำลัง

และเชื่อว่านี่คือ กำลังของจิตที่ข้าพเจ้าได้รับและพร้อมที่จะก้าวย่างต่อไปได้อีกอย่างน้อยหนึ่งทศวรรษต่อจากนี้ดั่งที่ได้ผ่านมาแล้วในทศวรรษแรก...

...

26 ก.ค.2558