หนีร้อนไปพึ่งเย็น(3)

ยามเช้า...ที่สดชื่น

6 โมงเช้า ของวันอาทิตย์ เมื่อออกจากเต็นท์ก็รู้สึกสดชื่นด้วยหมอกค่อนข้างหนาบริเวณไหล่เขาหน้าอุทยาน หรือแม้แต่บริเวณหน้าที่ทำการอุทยานก็รู้สึกว่าจะคราคร่ำด้วยหมอก ทำให้ลืมความร้อนระอุของบริเวณพื้นราบไปชั่วขณะ หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ดูเวลาว่าจะต้องขึ้นแม่สอดเพื่อเข้าประชุมเวลา 10 น. เหลือเวลาอีก 2 - 3 ชั่วโมง กะระยะเวลาว่าใช้เวลาในการขับรถประมาณชั่วโมงเดียว จึงไม่ได้รีบร้อนอะไร พอที่จะเดินสำรวจบริเวณสักชั่วโมง

8 โมงเช้า ได้มีโอกาสเคารพธงชาติ สวดมนต์ไหว้พระร่วมกับคณะเจ้าหน้าที่อุทยาน รู้สึกแช่มชื่น จากนั้นก็เดินรอบบริเวณ ที่นี่แม้จะไม่งดงามด้วยดอกไม้นานาชนิดเหมือนช่วงที่เป็นฤดูท่องเที่ยว แต่ที่นี่เต็มไปด้วยความงดงามตามธรรมชาติ สะอาด ร่มรื่น เงียบสงบ จนยากที่จะจากไปโดยไม่เหลียวหลัง

จนถึงเวลาที่ต้องอำลา ทั้งที่อยากอยู่ต่ออีกสักวันสองวัน ความประทับใจของที่นี่คือ ความสงบเงียบ สะอาด ร่มรื่น สบายหูสบายตาอย่างที่เราหาไม่ได้อีกแล้วในเมืองศิวิไลซ์ เหตุใดคนจึงมุ่งหน้าเข้าเมือง.... เป็นความซับซ้อนที่ยากจะอธิบาย....สถานที่ต่างจังหวัด ป่าเขา ท้องทุ่ง ล้วนมีพื้นที่ในการดำรงชีวิตทั้งสิ้น แต่วัตถุที่มนุษย์จินตนาการและสร้างขึ้นมานั่นเอง เป็นเหตุแห่งกิเลส อยากได้ อยากใช้ อยากมี.... ไม่มีที่สิ้นสุด หากทุกสรรพชีวิตจะตั้งมั่นอยู่บนความพอเพียงแล้วไซร้....ใยจะห่วงหาอาทรต่อวัตถุที่สร้างความสบายกาย จนลืมความสบายใจอันที่เป็นสุดท้ายของชีวิตเสียเล่า

ด้วยจิตคารวะและปรารถนาดี

นางฟ้า เบื่อสวรรค์

18/06/2558

[พ.แจ่มจำรัส]

เหตุใดคนจึงมุ่งหน้าเข้าเมือง.... เป็นความซับซ้อนที่ยากจะอธิบาย.....

เป็นคำถามอธิบายยากจริง

แต่ไม่ยากเท่าคนที่(หลง)เข้ามาอยู่ในเมือง ที่ยากยิ่งนัก หากจะหวนกลับคืน....

ขอบคุณบันทึกดีๆครับ

[ธิ]

น่าเย็นสบายมาก ๆ นะคะ