ขอให้การตั้งอยู่บนความไม่ประมาท เป็นปัจจัยหลักในการคุ้มครองความปลอดภัยจากอุบิตเหตุบนท้องถนน

สะเทือนใจกับตัวเลขของผู้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุบนท้องถนนในประเทศไทย มีมากถึง 26,000 คน ต่อปี ตามข่าวภาคค่ำที่ ไทยพีบีเอส เสนอเมื่อคืน วันที่ 17 มิย.2558 เมื่อเทียบกับสัดส่วนประชากรของประเทศคือ 100,000 คน จะมีผู้เสียชีวิต 36 คน เกินเลยจากมาตราฐานโลกที่กำหนดกันไว้ที่ 20 คน ยังไม่รวมถึงการเสียหายจากความพิการ ทรัพย์สิน โอกาส และ การใช้เวลาเยี่ยวยา บำบัด แทนที่จะได้ไปทำอย่างอื่น เพื่อพัฒนาชีจิตความเป็นอยู่ให้ดีขึ้น

คามมักง่าย ถึอเป็น สาเหตุลำดับต้นๆ ของที่มาของปัญหา และมักจะบอกกล่าวกันยาก ไม่ยอมฟัง แต่เมื่อปัญหาเกิดขึ้น ก็มักมานั่งเสียใจ ส่งผลกระทบกับคนรอบข้าง นำพาให้ทุกอย่างรอบตัว ไปสู่ความโศกเศร้า และ คิดว่า เป็น กรรมที่ทำกันไว้แต่ชาติ ปางก่อน ทำยังไงก็ต้องเกิด ต้องไปแก้กรรม ทำบุญให้เจ้ากรรม นายเวร (เขียนถึงตรงนี้ มักจะนึกถึงคนที่ชอบพูดว่า .ไม่เชื่ออย่าลบหลู่) หลายคนก็เลยเบาเสียงไม่กล้าพูดดัง เดี๋ยวจะลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธ์มีจริง อยากจะขอให้ท่านอย่าได้ให้คนดีๆ ที่อุตสาห์ส่งเสีย เลี้ยงลูกมา เมื่อจบการศึกษาแล้ว ได้ทำงาน สอบบรรจุได้ คุณแม่ดีใจออกรถมอเตอร์ไซด์ใหม่ให้คุณครู ขี่ฝ่าฝน ฝ่าแดด ไปกลับระยะทาง 80 กิโลเมตรต่อวัน เดือนแรก ยังไม่จบเดือน ก็มาถูกรถปิคอัพ เบียดตกข้างทาง ตาย ผมกับเพื่อนๆ ไปรดนำ้ศพ คุณแม่ซึ่งมีลูกชายเพียงคนเดียว เป็นลมแล้วฟื้น ฟื้นมาสักพัก เป็นลมอีก อยากถามว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์แบบใหน ชอบทำแบบนี้

วันนี้ ผมได้เอ่ยเรื่องตัวเลขข้างต้นที่เป็นข่าวให้คนรู้จักทีเจอกัน ตอนออกกำลังกายตอนเช้า ฟัง และ เล่าเรื่องสะเทือนใจที่รับรู้โดยตรงนี้ให้ฟัง พอพูดจบ เขาก็บอกว่า "อะไร จะเกิด มันก็ต้องเกิด " ฟังดุเหมือนจะเป็นข้อธรรม

แต่ถ้าคิดว่า หากการจัดให้คุณครูหนุ่มคนนี้ ไม่ต้องเดินทางไกลเช่นนี้ได้ โอกาสที่จะไปประสบอุบัติเหตุบนถนนแบบนี้ น่าจะลดอัตราเสี่ยงไปได้ไหม? เช่นได้ให้เขามีโอกาส สอนใกล้บ้าน หรือให้คนคิดว่า ถ้าแม้บรรจุได้ แต่ถ้าห่างไกล ก็อย่าไป เอาไว้สอบได้ใกล้ๆบ้านก่อน หรือมีระบบคัดเลือกให้สอนใกล้บ้านได้ มีโรงเรียนเล็กๆ (ที่มีคุณภาพดี ผู้บริหารดี กรรมการโรงเรียนดี )กระจายไปทั่วๆ

พอพูดถึงเรื่องโรงเรียนดี พูดบริหารดี มีภาพต่างๆ ปรากฎขึ้นในความคิดไม่ขาดระยะ ตอนนี้ เรากำลังเจอกับอะไร วิบากกรรมที่เกิดจากการปล่อยให้ ผู้บริหารการศึกษา ที่ไม่ใช่มืออาชีพ สวมบทนักการศึกษา ชิงบทบาท ผู้ตัดสินใจในเรื่องการศึกษา นับแต่เรามีการปฎิรูปการศึกษาเป็นต้นมา

หากในลำดับต่อไป ถ้าเทียบกับการดูแลคนป่วย ถ้าไม่ใช้ยาแรง อาการคนไข้ (ระบบการศึกษา) อาจจะทรง หรือทรุด แต่ถ้ามียาแรง ก็หาย หรือ ก็อาจตาย คือ พังไปเลย ทั้งนี้ ทั้งนั้นหมอผู้ตัดสินใจต้องรับผิดชอบ คือ การพิจารณาให้ครูผู้สอนที่ไม่ได้ประสิทธิภาพ ให้ออก หรือ ทดสอบคุณสมบัติกันใหม่ (ฟังดูแล้ว นึกถึงความยากขึ้นมาทันที )

กลับมาดูเรื่องราวที่จะสูญเสีย กันอีกสักนิด เห็นกันจนจะชินตา ใช้โทรศัพท์มือถือ ขณะขับขี่จักรยานยนต์ หรือ ร้ายกว่านั้น มือหนึ่งกางร่ม อีกมือถือคันเร่งมอเตอร์ไซด์ แถบมีเด็กเล็กยืนอยู่หน้ารถด้วย เพราะเดี๋ยวนี้ รถ สกูสเตอร์ รุ่นใหม่ ไม่มีที่นั่งให้เด็กๆ ต้องยืนเอา ซึ่งเสี่่ยงกับการเกิดอุบัติเหตุ และพิการตั้งแต่เล็กๆ

ได้เวลาแล้วที่จะตระหนักถึง ภัยร้าย จากความประมาทในการใช้รถใช้ถนน ที่เห็นตัวเลขการสูญเสียฟ้องออกมาเช่นนี้ หน่วยงานที่มีหน้าที่โดยตรง ช่วยหน่อยเถอะ และ พ่อแม่ ผู้ปกครองก็มั่นกวดขันกันบ้าง ไม่กลัวที่จะต้องใช้ยาแรงบ้าง เราจะรอด มิเช่นนั้น ความประมาทเช่นนี้ จะทำให้เราเสียใจไปตลอดชีวิต