เราคือใคร?

เราคือใคร?

………………………………………………………………………………………………………….

มองตัวเองในกระจกฉันพบปีศาจยืนอยู่ตรงหน้าฉัน

ฉันแปลกใจตกใจฉับพลัน มันอะไรกันหนอ

บรรจงลูบหน้าปะจมูก รูปพรรณสัณฐานดุจเดิมนี่

เหตุไฉนหรือว่ากระจกมายาหลอกลวง

บันดาลโทสะ ณ บัดดล ค้นคว้าศาสตรามาฟาดฟันให้แตกสิ้นเสีย

ออกสู่ผู้คน ฉันถามว่าฉันหน้าตาผิดแผกมนุษย์ไปไหม

ทุกคนตอบว่าใช่ ท่านคือคนธรรมดาสามัญ

ฉันยิ้มกลับบ้านอย่างมีความสุข

วันรุ่งขึ้นฉันซื้อกระจกมาใหม่ ไฉนอ้ายปีศาจกลับตามมาหลอกหลอนอีกครา

ฉันเลยฟาดกระจกแตกละเอียดรอบสอง

ซ้ำแล้วซ้ำเล่าร้อยรอบพันรอบ กระจกแหลกละเอียดกองพะเนิน

ยามฉันเดินไปไหนมาไหน ใครๆต่างรู้สึกยิ่งห่างเหินๆเดินออกห่าง

แต่เขาเหล่านั้นก็พูดดีกับฉันนี่น่า

ฉันคิดแล้วคิดอีก คิดแล้วคิดอีก

จนตัดสินใจไปหาผู้รู้ที่คนอื่นดูว่าเป็นคนบ้าแห่งยุคสมัย

ถามว่าทำไม เหตุใดมันเป็นเยี่ยงนี้หนอ

ฉันคือปีศาจเหรอท่านผู้รู้ที่เคารพ

ผู้รู้ก่อนกล่าวตอบ บอกฉันว่าเจ้าเอ่ย จงวางศาสตราเจ้าเสียก่อน จงสงบๆเถิด

แท้จริงเจ้าคือคนธรรมดาสามัญ และแท้จริงเจ้าก็คือปีศาจด้วย

คนอื่นทั่วไปก็เป็นเยี่ยงเช่นเจ้า

เขาเหล่านั้นเหมือนเจ้าที่มองมุมร้ายตัวเองไม่เห็น

เมื่อกระจกส่องมาเจ้าคิดว่าปีศาจมาทำร้าย หลอกหลอนเจ้า

แท้จริงคือตัวเจ้านั่นแหล่ะ เรามิยอมรับต่างหาก มันคือเรา

คนเราย่อมมิสามารถมองตัวเองเห็นทั้งหมด

มองเห็นแต่คนอื่นเท่านั้น เราจึงตัดสินตามที่ตัวเองเห็น ย่อมผิดเพี้ยน

เจ้าไปถามคนอื่นเขาตอบปกติ

เพราะเจ้ามีศาสตรา อำนาจและความน่ากลัวอยู่

ใครเขาต้องโกหกสอพลอเป็นธรรมดา

จงรู้ไว้เถิดทุกคนในเมืองนี้คือคนธรรมดา

และทุกคนในเมืองนี้ก็คือปีศาจเช่นกัน

ฉันก็คือหนึ่งในปีศาจนั้นที่ร้ายกาจน่าเกลียดน่ากลัว

เรารู้หรือเปล่าว่าเราคือใคร

หรือคนอื่นเท่านั้นที่เป็นปีศาจ

แล้วบอกตัวเราเอง คือ เทวดา

น้ำตาไหลอาบแก้ม ดวงตาฉันแดงก่ำ ร่ำร้องไห้ระงม

วันนี้ฉันได้คำตอบกลับบ้านไป

เป็นวันหนึ่งที่ฉันมีความสุขที่สุดในชีวิต

……………………………………………………………………………………………………………

กวีไร้ฉันทะลักษณ์ บ่งแสดงถึงความอัปลักษณ์ที่ซ้อนเร้นในจิตใจเราทุกคน ณ หุบเขาไร้รัก ดินแดนที่หนาวเหน็บเจ็บทรวง ยังมีหนึ่งดวงตะวันร่วมเฉิดฉายแสง เปล่งประกายความหวังว่าเรายังมิเห็นแก่ตัวกันทั้งหมด สถาปนากันเถิด รัฐแห่งความรัก เอื้ออาทรต่อกัน ดินแดนแห่งความฝันอุดมคติ มิใช่เรื่องเพ้อเจ้อแต่ อย่างใด อันความจริงแล้วไซร้ คือสิ่งที่เราต่างปรารถนากันทุกผู้ทุกคน

เจ้าชาย

23/10/57