รู้ทัน ทันรู้ รู้ธรรม ... (หมื่นตา "ธรรมะ" กับความจริงแห่งทุกข์ : กาว่าก๋า)

บางคนเลือกอ่านหนังสือพิมพ์ นิตยสาร
อ่านหนังสือ หรือดูโทรทัศน์
แล้วอะไรที่แฝงอยู่ในสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้
ข่าวหน้าหนึ่งที่เต็มไปด้วยความรุนแรง
ภาพข่าวอุบัติเหตุอันน่าสยองขวัญ
การเมืองที่เต็มไปด้วยความสกปรก
นิตยสารที่เต็มไปด้วยหน้าโฆษณาอันยั่วเย้ากิเลส
เรื่องราวที่กระตุ้นให้เราบริโภคและซื้อไม่หยุดหย่อน

โทรทัศน์มีแต่ละครน้ำเน่าที่เต็มไปด้วยความรุนแรง
พระเอกข่มขืนนางเอก การด่าทอของคนต่างชนชั้น
ละครอันอุดมไปด้วยความริษยา ความแค้น

เรามีหนังสือมากมายที่มุ่งทำให้คนเชื่อว่า
เราต้องรวย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ และรวย
เราจึงจะมีความสุข

ชีวิตในวันนี้ที่ไม่มีความสุข เพราะดวงเรายังไม่ดี
มีกรรมเก่ามาคอยรังควาญ ต้องตัดกรรม
มีหมอดูที่คอยหากินกับความเชื่อของคน
สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นความเคยชินของสังคม
ที่ทำตามกันมาและทำตามกันไปทั้งสิ้น

เรากำลังปล่อยให้ความเคยชินของสังคม
เข้าสู่ความคิดของเรา
อย่างช้า ๆ และโดยไม่รู้สึกตัว
เรากำลังรดน้ำให้กับเมล็ดพันธุ์แห่งกิเลส
และปล่อยให้กิเลสกับความเคยชินเจริญเติบโต
อยู่ภายในจิตใต้สำนึกของเรา

ทางเดียวที่จะปลดปล่อย "ความทุกข์"
ภายในใจของเราได้
คือ ต้องตั้ง "สติ" ...
สติซึ่งสามารถรู้ทันความโกรธ ความกลัว
ยิ่งเรารู้สึกตัวได้เร็วเท่าไหร่
อารมณ์ด้านลบเหล่านี้
ก็จะทำร้ายเราได้ยากมากขึ้นเท่านั้น

ทุกครั้งที่เรากลัว โกรธ โลภ หลง
ในสิ่งใดก็ตาม
จงอย่าปล่อยการกระทำออกไป
ตามความรู้สึกและอารมณ์
แต่จงถามหาเหตุกับทุกอารมณ์ที่เกิดขึ้น
เราโกรธเพราะเหตุใด...?
เมื่อเข้าใจเหตุก็ให้พยายามดึง "สติ" ให้กลับมาอยู่
ความปกติของตัวเอง

เมื่อรู้สึกโกรธ...ให้รู้ว่ากำลังรู้สึกโกรธ
แต่ค่อย ๆ ตามดูเหตุแห่งผลนั้นไปเรื่อย ๆ
ดึงสติให้กลับมาอยู่กับตัวเอง
ทำไปช้า ๆ จนรู้สึกว่าอารมณ์ของตนเย็นลง
สติและสมาธิไม่จำเป็นต้องรอให้นั่งสมาธิ
แล้วจึงจะฝึกได้
เราสามารถเรียนรู้ที่จะเข้าใจความโกรธ
หรืออารมณ์ด้านลบอื่น ๆ ได้
โดยให้รู้เท่าทันอารมณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง
ตัวเรานี่ล่ะ ที่เป็นบททดสอบอารมณ์
ที่ดีที่สุดในโลก...
ความเป็นพระอยู่ในตัวเรา
ความเป็นมารก็อยู่ในตัวเรา

รู้ทัน "ความคิด" ของตัวเองได้
ก็เป็นพระที่แท้จริงแล้ว

หลายคนคิดว่าการทำสมาธิเป็นเรื่องของพระสงฆ์
เป็นเรื่องของคนเฒ่าคนแก่ หรือนักปฏิบัติธรรมเท่านั้น
แท้จริงแล้วเมื่อไหร่ที่เธอมีสติ
ปัญญา และสมาธิจะตามมาเองโดยอัตโนมัติ
การเจริญสติเป็นการฝีกให้เธอ
"รู้สึกตัว" อย่างแท้จริงตลอดเวลา
เมื่อเรามีสติ
ทุกข์ใดใดก็ทำร้ายทำอะไรเราไม่ได้

วิธีฝึกสมาธิ
เธอไม่จำเป็นต้องนั่งสมาธิอย่างเดียวเท่านั้น
เธอสามารถฝึกมันในทุกการงานที่เธอทำอยู่
ทำได้ทุกเวลา ทุกสถานที่
ขอเพียงรู้จักหายใจเข้าอย่างช้า ๆ
กักลมหายใจไว้ในท้อง ให้ท้องพองลมออก
กลั้นหายใจนานเท่าที่เธอทำได้
จากนั้นผ่อนลมหายใจออกมาช้า ๆ
ตามดูลมหายใจเข้า-ออก
เมื่อจิตเธอถึงสมาธิ
เธอจะไม่ใส่ใจในการมีอยู่ของลมหายใจ
เธอจะลืมตัวตน
อยู่เหนือความเคยชินของสังคม
เข้าใจสัจธรรมความจริงที่เธอเป็นอยู่
เข้าใจเหตุแห่งความทุกข์ที่ถูกต้อง
เพราะทุกอย่างล้วนเป็นผลที่เกิดจากความคิดของเธอ
นี่คือหนทางหนึ่ง
ในการกลับสู่ "บ้านที่แท้จริง" ภายในตัวเรา

................................................................................................................................................

สาธุ สาธุ สาธุ

บุญรักษา ทุกท่าน ;)...

................................................................................................................................................

ขอบคุณหนังสือดี ๆ ...

กะว่าก๋า. หมื่นตา "ธรรมะ" กับความจริงแห่งทุกข์. กรุงเทพฯ : A Thing Book, ๒๕๕๓.