"ใจของใจ"

ปุถุชน คนโลก มีโศก-สุข

มีผิด-ถูก ทุกข์จร ย้อนย่ำหยุม

มีรวย-จน ล้นโลก ปกทุกมุม

เป็นชนชุม ชุ่มเชื้อ เครืออวิชชา

ใครรู้ใคร รู้คน รู้พลโลก

คนรู้โลก รู้หลัก รู้รักษา

รู้ชีวิต รู้จิต รู้กายา

รู้วิชา รู้มายา มาราวี

อยู่ในโลก รกโลก จนตกโลก

อยู่ในอก ยังตกแอ่ง แหล่งพวกผี

อยู่ในใจ ยังห่างไกล ใจเสรี

อยู่กับที่ ไม่มีตา เห็นอารมณ์

เราคิดตาม กามเกาะ วิ่งเลาะล้อม

ทำตามต่อม ยอมอัตตา บัญชาโหม

ตามแวดล้อม หลอมเล้า เข้าคลุกโลม

จนหักโหม ขย่มย่ำ ตามเวลา

เพราะเราถูก ผูกมัด ติดบัตรโลก

จึงหมักหมก กกกอด สอดใจหา

มุ่งมั่นหมาย ที่ปลายปาก อยากราคา

ปรารถนา ตามอารมณ์ ผสมพันธุ์

หากตั้งใจ ใคร่ถาม ย้ำสติ

จงช่วยชี้ ว่ามีใคร ใหญ่กว่านั้น

ในชีวิต ในจิตคน ใครพ้นมัน

ที่กบดาน ในบ้านเรา แล้วเผาไฟ

เกือบร้อยปี ที่คน จนด้วยเกล้า

ถูกมันเผา เป็นเถ้าผง ไม่หลงไว้

แก่ชรา มาหลายชาติ อาจวอดวาย

แก่จนตาย ไม่ประสา ชีวาจริง

เมื่อจิตด้น ทนไหม้ มาหลายวรรษ์

จนแก่จัด พอวัดได้ ใครมาสิง

จิตตกผลึก จึงนึกได้ ใจแจ้งจริง

รู้ว่าลิง มันสิงจิต เป็นพิษพาล

เรารู้เรา รู้เหง้า เหล่ากอจิต

รู้สารพิษ ติดตัวทัศน์ อำนาจสาน

ที่แท้จิต จิตที่แท้ แพ้หมู่มาร

รู้ชำนาญ เมื่อกาลกาย เกือบวายชนม์

ใจของจิต ถูกปิดปก จนรกรื้อ

หมดแรงยื้อ ถือธรรม นำเป็นผล

จนจิตจอด ปลอดสาร มารผจญ

จึงรู้ผล กลจิต มีมิตรจริง

น่าสงสาร ท่านจิต หมดฤทธิ์รู้

ยึดตัวกู เป็นตัวกรรม ทำตัวหยิ่ง

(แต่)จิตเที่ยงแท้ ไม่แปรผัน หวั่นฝูงลิง

จิตแน่นิง จริงแท้ จิตแม่ใจ

พุทธศาสตร์ วาดจิต ฤทธิ์สว่าง

เป็นตัวสร้าง ทางวิชา มรรคาสัย

จิตเที่ยงแท้ เป็นแม่จิต มิตรเวไนย์

สาดส่องไฟ ปะภัสสร ดับร้อนตัว

จงสำรวจ ตรวจตรา ดูหน้าจิต

ใครถูกพิษ เพ่งเผา เขย่าหัว

จงถามจิต ที่ติดภพ ประสบตัว

แล้วดึงขั้ว หัวจิต มาฉีดธรรม

เพื่อสรรสร้าง วางฐาน การกำเนิด

ให้จิตเกิด ประเสริฐดี ไม่มีหนาม

จะเป็นฐาน พานตั้ง รั้งดีงาม

เป็นแหล่งธรรม ค้ำชีวา อาริยเอย

---------------------๑๕/๖/๕๘-----------------------