ประสบการณ์ชีวิต...เป็นเรื่องเฉพาะบุคคล
บุคคลแต่ละคนอาจมีเรื่องที่เหมือนกันหรือต่างกัน...
ประสบการณ์ของอีกคน...อาจใช้เป็น "ครู" ให้กับอีกคนหนึ่งได้
เพราะ "ชีวิต" คนเราเกิดมาตามวัฏจักรจะไม่แตกต่างกันมากนัก
เพราะ "วงจรชีวิต" จะคล้าย ๆ กัน...และสามารถนำมาเป็นบทเรียน
ให้กับคนอื่น ๆ ได้...
ประสบการณ์ชีวิตของคนเรา...มีทั้งเรื่องดีและไม่ดี...
สำหรับเรื่องไม่ดี สามารถนำมาเป็น "ครู" ให้กับคนอื่น ๆ
ได้พึงระมัดระวังมากขึ้น...เพราะการใช้ชีวิต เราไม่ควรประมาท
ในการใช้ชีวิต...และการเรียนรู้ชีวิต ไม่มีใครสอนใครได้
นอกจาก...การเรียนรู้ด้วยตัวของเราเอง...
การเรียนรู้ชีวิตที่ดี...ควรวางแผนชีวิตของเราให้ดี
รู้จุดหมายปลายทางของผลที่จะเกิดขึ้น...
จะทำให้ได้ประสบการณ์ชีวิตระหว่างทางกับเรื่องราวที่ดี ๆ
เรื่องราวที่ไม่ดี...ให้เพียงแค่รับรู้ว่ามันได้เกิดขึ้นกับตัวของเราเอง
และเก็บมันมาเป็นบทเรียนของเราเอง...ว่าต้องระวังไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก
ประสบการณ์ชีวิต...เปรียบเสมือน..."การเล่นละครของตัวเราเอง"
เพียงแต่เราไม่รู้ว่า...มันจะจบลงอย่างไรเท่านั้นเอง...
บางเรื่องราวก็ Happy Ending บางเรื่องราวก็ Sad Ending...
สิ่งที่เราทำได้ ก็คือ การไม่ประมาทต่อชีวิตของเราเอง...
การเรียนรู้ประสบการณ์ชีวิตของคนอื่น...ฉันถือว่า...เป็นเทคนิคการเรียนรู้
ด้วยทางลัด...ไม่ต้องอ่านหนังสือ ตำรา แต่สามารถเรียนรู้ได้จากการที่
เราได้รับฟัง เห็นเหตุการณ์นั้น ๆ...การที่คนเราจะเล่าประสบการณ์ชีวิต
ให้คนอื่นฟังได้นั้น...คือ คนที่ผ่านโลก ผ่านชีวิตมาหลายฤดู...
เรียกว่า มีชีวิตที่ผ่านร้อน ผ่านหนาวมาหลายปี...สามารถ
นำมาเล่าหรือบอกกล่าวให้กับคนรุ่นหลัง ๆ ได้รับฟังได้...
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๘ มิถุนายน ๒๕๕๘
โตเร็ว + น่ารัก จุงเบยค่ะ