วันนี้..ที่พอเพียง
โรงเรียนขนาดเล็ก..ถ้าใครได้สัมผัส จะรู้ว่า..เป็นโรงเรียนที่มีองค์ประกอบพื้นฐาน ที่สอดคล้องกับปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง ตั้งแต่..วิธีคิด..ที่จะต้องไม่คิดแบบเกินตัว หรือเกินกำลัง ตั้งมั่นอยู่ด้วยเหตุและผล ต้องรู้จักประมาณตน ไม่ฟุ้งเฟ้อฟุ่มเฟือย ความขาดแคลน หรือมีน้อย จึงเป็นสถานการณ์ภาคบังคับ ให้คิดเป็น ทำเป็น..กินอยู่อย่างพอดี..ขณะเดียวกัน ก็ต้องเร่งสร้างภูมิคุ้มกัน ด้วยการแสวงหาความร่วมมือจากภาคเอกชนและชุมชน..
การพัฒนาวิชาการ..ในโรงเรียนขนาดเล็ก มักจะใช้ทุนน้อย แต่ที่ต้องใช้ทุนมากกว่าปกติ ก็คืองานอาคารสถานที่และสิ่งแวดล้อม หรือแหล่งเรียนรู้ ซึ่งถ้ามีอยู่แล้วอย่างพอดี พอควรและได้ใช้ประโยชน์ ก็ถือว่า เป็นเครื่องมือให้งานบริหารจัดการดำเนินไปได้อย่างคล่องตัว
ก็อีกนั่นแหละ..ถ้ามีอยู่แล้ว..แล้วคิดต่อเติมเสริมสร้างให้อลังการ หมายมุ่งให้รุ่งเรืองเทียบเท่าโรงเรียนใหญ่ จะกลายเป็นความสิ้นเปลือง ทั้งงบประมาณและเวลา อาจมีหน้ามีตาในชุมชนสังคม แต่ไม่ยั่งยืนเท่าที่ควรหากครูไม่สามารถทำให้ลูกหลานของเขา อ่านคล่อง เขียนคล่อง และคิดเป็น..
ผมเองก็นับว่าโชคดี ที่มีเพื่อนๆเข้ามาร่วมคิดร่วมทำ มีภาคเอกชนยื่นมือเข้ามาช่วยพัฒนา ทำให้ความขาดแคลน วัสดุ อุปกรณ์และแหล่งเรียนรู้ บรรเทาเบาบางลง นับตั้งแต่ปีการศึกษา ๒๕๕๖ จนถึงปัจจุบัน..แบบว่า ลืมตาอ้าปากได้ พอสมควร
การบริหารสถานศึกษา เวลาหมดไปกับการเรียนการสอน หรืองานวิชาการมากที่สุด เสียเวลากับงานซ่อมสร้างน้อยที่สุด..ทำให้มีวันนี้ ที่แข็งแกร่ง..ด้านคุณภาพของห้องเรียน ของครูและการดูแลช่วยเหลือนักเรียน
แต่วันนี้..มีงานก่อสร้างในโรงเรียน ที่ใช้งบประมาณจากเงินอุดหนุน หรือ ใช้เงินที่เขาอุดหนุนให้นักเรียนได้เรียนรู้อยากหลากหลาย..นำมาสร้างอาคารสถานที่..แม้จะใช้ไม่มากนัก แต่ก็ต้องคิด ในแง่่มุมของความจำเป็นหรือสมประโยชน์หรือไม่.. เพียงใด
โรงเรียนไม่มีวัด หรือศาสนสถานในชุมชน..โรงเรียนจึงต้องมีกิจกรรมนำนักเรียนไหว้พระสวดมนต์ ทำนองสรภัญญะ และนั่งสมาธิ พร้อมรับฟังคำสอนจากครู ที่สอดแทรกคุณธรรมและตัวอย่างความดี ให้นักเรียนเข้าใจ เข้าถึง แล้วตระหนักที่จะพัฒนาตนเอง...ทำเช่นนี้ สัปดาห์ละ ๑ ครั้ง
สถานที่ที่จัดกิจกรรมดังกล่าว ผมจะใช้อาคารโรงอาหาร..ที่กว้างขวาง และสะอาดอยู่เสมอ เหมาะสมและดูดี ปัญหาและอุปสรรคก็เริ่มพบแล้ว จากที่นักเรียนเพิ่มมากขึ้น และประชุมแต่ละครั้ง ต้องเคลื่อนย้ายโต๊ะเก้าอี้ เป็นที่วุ่นวายสับสน มองเห็นความไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย..ในการจัดเก็บก่อนและหลังประชุม...
โต๊ะ..ในโรงอาหาร เมื่อเคลื่อนย้ายบ่อย ก็เริ่มจะคลอน ชำรุดทรุดโทรม อย่ากระนั้นเลย...ปรับเปลี่ยนสถานที่ประชุมนักเรียน จะดีกว่า หน้าอาคารเรียนก็แคบและร้อน หลังอาคารเรียนร่มเย็น..เพราะมีต้นไม้ที่เป็นห้องเรียนธรรมชาติ แต่ไม่มีที่นั่งที่เพีบงพอ..
ว่าแล้ว..ผมกับครู ก็คิดสร้างห้องประชุมเล็ก ต่อเติมด้านหลังอาคารเรียนออกไป ให้กว้างและแข็งแรง มีหลังคา และพื้นปูน..ครูทุกคนชอบใจ นักเรียนก็ดีใจ ที่จะได้ห้องเรียนอเนกประสงค์ ...ที่ใกล้จะแล้วเสร็จ
ครับ..กว่าที่ผมจะคิดสร้างอะไรสักอย่าง ต้องร่วมกันคิดและคิดอย่างรอบด้าน ให้สมกับที่เป็น สถานศึกษาพอเพียง ที่จะต้องพอเพียงตั้งแต่วิธีคิด..ว่ามีความเหมาะสม คุ้มค่าเพียงใด สมประโยชน์หรือไม่..แต่ที่แน่นอน โรงเรียนไม่เคยมีห้องประชุมแบบนี้มาก่อน เพราะฉะนั้น เชื่อมั่นได้ว่า...วันนี้..น่าจะคิดได้อย่างถูกต้อง และพอเพียง....ที่สุดแล้ว
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒๘ พฤษภาคม ๒๕๕๘
</strong></span>
ความเห็น (1)
พอเพียง และเพียงพอ เท่านี้หนอ ก็พอเพียง
ชีวิตไม่เอนเดียง ด้วยพอเพียง และเพียงพอ
