ในวันที่ชีวิตกำลังรู้สึกใส่ใจ

วันนี้มี ชีวิตจิต คิดตื่นรู้ ดูใจตน สนใจไป ให้ดูแล แคร์ครอบครัว ตัวนำพา หางานทำ บำบัดยาย คลายแรงแม่ แลช่วยพ่อ รองานตน คนสุดท้าย ปลายก่อนเที่ยง เรียงลำดับ สำคัญจิต คิดเรียนรู้ สู้ชีวิต จิตเบิกบาน การใส่ใจ

วันหยุดที่บ้าน ปกติผมก็จะตื่นสายๆ ให้ร่างกายได้นอนพักเต็มที่แล้วก็หาอะไรทานรองท้อง ก่อนทานยาละลายลิ่มเลือด ยาไทรอยด์ และยาความดัน ก่อน 9.30 น. เสมอ แต่วันนี้จิตของผมมีความพิเศษ เนื่องจากผมรู้สึกสงสารถึง "ความเหนื่อยล้าของผู้สูงอายุสามมุมที่ดูแลกันเองที่บ้าน แม่ดูแลยาย พ่อดูแลยาย พ่อกับแม่ดูแลกัน เพราะลูกๆทำงานและจะกลับมาอยู่บ้านแค่วัยหยุด" อีกทั้งพอแม่มาป่วยกระดูกคอทรุดทับเส้นประสาทแขนข้างถนัด...ทำให้ผมที่ป่วยฟื้นคืนสุขภาวะหลังโรคหลอดเลือดสมองตีบต้องคิดช่วยเหลือครอบครัวหลังจากดูแลตนเองทานยาเช้าขึ้นและพร้อมที่จะทำงานบ้านแทนแม่กับพ่อ เริ่มจากเช็ดตัวเปลี่ยนผ้าอ้อมยาย (การใส่ผ้าอ้อมแบบนานๆจะลองใส่ทีนี้ไม่ง่าย) กับเลื่อนตัวยายให้พร้อมต่อการป้อนอาหารโดยพ่อ จากนั้นก็นำผ้ามาซักด้วยมือกับเครื่อง ก็ใช้เวลาตั้งแต่ 8.00-10.00 น. ตามต่อด้วยการคิดเมนูทำกับข้าวทานเป็นเต้าหู้ทรงเครื่อง (ใส่เต้าหู้ แครอท ไส้กรอก หัวหอม ไข่ ปรุงรสด้วยซอสเห็ดหอม) กับข้าวต้ม-ข้าวสวย ให้แม่กับพ่อทานเป็นครั้งแรกจริงๆ สำหรับเมนูนี้ ก่อนหน้าทำเพียงไข่เจียวทรงเครื่องก็ไม่ง่ายสำหรับผม ใช้เวลานอนพักบนเตียงเล็กน้อย ก็มาถอดบทเรียนให้กับความรู้สึกของตัวเองในวันนี้

ขอบพระคุณภาพถ่ายจากพี่ก๋วย ผู้สอนผมให้ใส่ใจกับความรู้สึกต่างๆ รวมทั้งปล่อยให้ร่างกายได้สื่อสารกับจิตตระหนักรู้ก่อนที่จะผุดความคิดดีมีปัญญาออกมาผ่านการเปลี่ยนแปลงภายในด้วยกระบวนการละคร

ขอบพระคุณภาพถ่ายจากพี่เหมียว ผู้สอนผมให้ใส่ใจในคุณค่าและความงามของธรรมชาติแห่งการเรียนรู้ผู้คนด้วยอารมณ์บวกเสมอ

ผมขออนุญาตนำภาพถ่ายจากพี่ทั้งสองท่านผ่านเฟสบุ๊คเพราะสะดุดตากับสะกิดใจในมิติของการสื่อสารอารมณ์บวกลบผ่านภาพถ่าย ทำให้ผมรู้สึก "สงบ นิ่ง ผ่อนคลาย" และนำมาสู่การสื่อสารกับร่างกายตัวเองว่า "ตื่นรู้ๆๆๆ สู้ชีวิตกันหน่อย" แล้วชวนให้ตัวเองเกิดพลังความคิดที่พิเศษว่า "ไปช่วยดูแลยาย แม่กำลังป่วย ไปทำงานบ้าน แต่ต้องดูแลตัวเองทานยาให้พร้อม แล้วลุยให้ดีที่สุด"

ขณะนี้ถ้าผมคิดน้อยๆ ผมก็จะบอกว่า "ทำไม ชีวิตของทุกคนในบ้านดูเหนื่อย เศร้า และต้องดูแลตัวเองตามประสาผู้สูงวัยกันแบบนี้"

ถ้าผมคิดมากๆ ผมก็จะบอกว่า "เรามัวแต่ทำงานให้กับคนอื่น มุ่งงานหลักสูตรแบบลุยๆ ภาระงานอาจารย์ที่มากมายจนต้องก่ายหน้าผากเพราะไม่มีวันจบสิ้น ทำไปก็มีอาจารย์กับนักศึกษาไม่กี่คนที่เข้าใจกระบวนการกิจกรรมบำบัดศึกษา ทำไปก็ใช้เวลาอีกนานกว่าจะสำเร็จตามเป้า ไหนจะงานวิจัย ไหนจะงานคลินิกดูแลคนป่วยแบบทำได้ไม่เต็มที่ ด้วยกรอบเวลาแบบนี้ ไม่มีความสุขเลย"

ถ้าผมไม่คิดแล้วปล่อยให้ร่างกายสื่อสารกับจิตตื่นรู้ของผม ใจของผมก็จะตอบสนองว่า "ทำวันนี้ให้ดีที่สุด" ผมรู้สึกใส่ใจให้ความสุขกับตัวเองหลังช่วยคนอื่นๆ ...หลังดูรูปทั้งสองที่มีเงาไม้อันมืดสลัว น่ากลัวบ้าง แต่ท้องฟ้าที่มีแสงส่องล่องลู่กับเงาไม้สะท้อนให้ผมเห็นว่า "ทุกการดำเนินชีวิตย่อมมีความสุขเล็กๆน้อยๆ ที่พอสะสมพลังให้เรากำลังรู้สึกเข้าใจตัวเองอย่างสม่ำเสมอ"

เขียนใน GotoKnow โดย กิจกรรมบำบัดจิตสังคม
ใน กิจกรรมบำบัดศึกษา

คำสำคัญ (Tags): #กิจกรรมบำบัด#ปัญญา#พลังชีวิต#สุขภาวะ#จิตสังคม

หมายเลขบันทึก: 590276เขียนเมื่อ 16 พฤษภาคม 2015 11:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 16 พฤษภาคม 2015 11:48 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน