เหตุใดเราจึงต้องใช้แนวทางอุปนัย (Why use the inductive approach?)
แนวทางอุปนัยนี้ คือการย้ายการให้ความสำคัญจากครู ในฐานะที่เป็นผู้ให้ความรู้ มาสู่ผู้เรียน ที่เป็นผู้ค้นพบความรู้นั้น แนวทางนี้คือการย้ายจากกฎไปสู่การใช้ เป็นการใช้ที่เป็นหลักของเรา แนวทางนี้ยังกระตุ้นให้ผู้เรียนสามารถเรียนได้ด้วยตนเอง ถ้าผู้เรียนสามารถค้นพบด้วยตนเอง พวกเขาก็เริ่มที่จะเป็นผู้มีอิสระ (independent) พวกเราอาจทำให้สิ่งนี้ดีขึ้น โดยการปล่อยให้ผู้เรียนลักษณะของภาษาแบบใดในตัวบท ที่ผู้เรียนต้องการจะวิเคราะห์
แนวทางนี้จะสอนทักษะที่สำคัญ ซึ่งก็คือ การใช้ภาษาที่เป็นจริง หรือเกือบเหมือนจริง ให้ผู้เรียนค้นพบกฎในภาษาอังกฤษ
นอกจากนี้ยังมีประสิทธิภาพสำหรับนักเรียนกลุ่มอ่อน แนวทางนี้กระตุ้นผู้เรียนให้เน้นที่เรื่องการใช้ ที่ไม่ใช่เป็นเรื่องกฎที่สลับซับซ้อนและนิยามต่างๆ
ถ้าคุณใช้สื่อที่คล้ายกับสภาพจริง หรือบริบท ผู้เรียนจะประสบพบกับภาษาที่เป็นจริง ไม่ใช่แต่บทเรียนอยู่ในหนังสือเท่านั้น โดยนัยนี้ พวกเราสามารถใช้สื่อที่คล้ายสภาพจริงจากแหล่งหลายแหล่งจำนวนมาก ในการนำเสนอภาษาที่เราต้องการจะให้เด็กๆได้เรียนรู้
กฎและโครงสร้างที่เด็กๆค้นพบจะตรงกับสภาพความจริง (valid) มากกว่าในแบบนิรนัย เพราะว่าเด็กๆจะได้เรียนรู้จากภาษาอังกฤษที่เป็นจริง
การค้นพบจะทำให้นักเรียนสามารถจำได้ แนวทางอุปนัยนี้จะทำให้กระบวนการรับภาษา (acquisition process) ที่นักเรียนได้เรียนรู้โดยการประสบกับภาษาที่ใช้จริง และใช้ภาษานั้น ต่อมาคือการหากฎ และนำกฎนั้นไปอยู่กับบริบทใหม่ สำหรับภาระงาน ที่ทำให้ผู้เรียนเป็นผู้ที่มีความเชื่อมั่นในตน และรักอิสระ จะเป็นการกระตุ้น และให้แรงจูงใจแก่ผู้เรียนจำนวนมาก
โดยธรรมชาติแล้ว แนวทางนี้จะกระตุ้นให้ผู้เรียนมีการใช้ภาษาเพื่อการสื่อสารได้มากขึ้น เช่น การให้อภิปรายกันในกลุ่ม เป็นต้น พวกครูยังสามารถโต้ตอบตามความต้องการของนักเรียนได้ดีกว่าวิธีอื่นๆ เช่น ครูอาจให้นำเสนอปัญหา ที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับกฎบางอย่าง หรือลักษณะของคลังคำ เป็นต้น
หนังสืออ้างอิง
Paul Kaye.(2015). Presenting new language. http://www.teachingenglish.org.uk/article/presenting-new-language?utm_source=facebook-teachingenglish&utm_medium=wallpost&utm_campaign=bc-teachingenglish-facebook
ชอบวิธีนี้ครับ ผู้เรียน เป็น subject