"มะนาว" เพื่อทำชีวิตให้เข้าสู่สมดุล

เมื่อวานนี้ (11 พฤศจิกายน 2549) เวลาประมาณสี่โมงเย็น อ.เก่ง เพื่อนของผมซึ่งเป็นอาจารย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ โทรมาบอกว่าตอนนี้เขาและพี่ ๆ อีกหลายท่านในสโมสรเทนนิสของราชภัฏอุตรดิตถ์ พาน้อง ๆ และหลาน ๆ มาแข่งกีฬาเยาวชนที่กำแพงเพชร จึงโทรมาชวนผมเข้าไปเจอกันเพื่อพูดคุยกันฉันมิตรเนื่องจากไม่ได้พบปะหน้าคร่าตากันมาหลายเดือน

เมื่อ อ.เก่งโทรมาครั้งแรกผมก็ปฏิเสธอย่างทันทีทันใด เพราะบ้านผมค่อนข้างไกลจากตัวเมือง (ประมาณ 50 กิโลเมตร) ด้วยสาเหตุหลักก็คือ "เรื่องค่าใช้จ่าย" เพราะตอนนี้ผมเองกำลังใช้ชีวิตแบบพอเพียง "ไม่มีรายได้และไม่มีค่าใช้จ่าย"

ตอนนี้วงจรชีวิตของผมเองเดินอยู่แค่สองจังหวะครับก็คือ "ทำงานกับความสุข" ทำงานแล้วก็ได้ความสุข ทำงานให้พ่อให้แม่เล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่กับบ้านแล้วได้ความสุขเลย

เมื่อก่อนในชีวิตผมนั้นมีคำถามคำถามหนึ่งที่ถามตามประสาคนโง่ ๆ ว่า "ทำไมต้องทำงานด้วย" ทำไมคนเราเกิดมาต้องทำงาน ต้องหาเงิน หาเงินมาทำไม..... "มีเงินแล้วจะมีความสุขเหรอ"

กว่าสี่ปีที่ผมไปทำงานแบบสัปดาห์ละ 8 วัน เดินทางกลับบ้านที่กำแพงเพชรปีละ 3 ครั้ง กับเงินเดือนและรายได้ที่ค่อนข้างมาก คำถามที่ผมถามในใจตนเองว่า "มีเงินแล้วจะมีความสุขเหรอ" คำถามนี้ได้รับคำตอบแล้วว่า "ไม่ครับ" มีเงินไม่ใช่ว่าจะมีความสุข

กว่าสองเดือนที่มาอยู่บ้าน "อยู่บ้าน" ไม่ได้กลับมาเยี่ยมบ้านนะครับ อยู่บ้านจริง ๆ เลย อยู่แบบถาวร ไม่มีที่ไปและไม่รู้จะไปไหน ผมเองได้มีเวลา "เข้าถ้ำ" ขออนุญาตยืมคำนี้จากท่านอาจารย์จันทรรัตน์มาใช้หน่อยนะครับ มีเวลาที่เหลือจากการพัก แล้วมานั่งคิด คิดถึงความเป็นมาและความเป็นมาในชีวิตที่ผ่านมาถึงแม้ว่าจะไม่มากก็ตาม

ตอนนี้ผมก็เลยเจอวงจรชีวิตใหม่ที่มีอยู่แค่สองจังหวะแบบที่กล่าวข้างต้นครับ ก็คือ ทำงานแล้วได้ความสุข ความสุขที่ได้ทำเพื่อพ่อแม่

แต่บางครั้งก็จะมีปัจจัยแทรกซ้อนเมื่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ "เพื่อนโทรมาชวน"

พ่อกับแม่ผมเมื่อรู้ว่าเพื่อน ๆ มาจากอุตรดิตถ์ท่านก็รีบบอกเลยครับว่า ไปเถอะ โดยเฉพาะพ่อผมครับ เห็นผมอยู่บ้านเหงา ๆ มาหลายเดือน ก็บอกว่าไปเลยถ้าดึกก็ไม่ต้องกลับให้นอนบ้านที่สาวที่กำแพงเลยครับ

ในใจของผมนั้นคิดอยู่ว่า จะไปดีไหมหนอ รายได้ก็ไม่มีแล้วจะสร้างค่าใช้จ่ายให้ที่บ้านอีกหรือนี่ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจไปครับ เพราะหาทางออกสำหรับเรื่องค่าใช้จ่ายได้ครับ นั่นก็คือ "เก็บมะนาว"

คือที่บ้านของยายผมจะมีมะนาวอยู่ต้นหนึ่งครับ "ลูกดกมาก ๆ" ยายเคยเก็บมาให้แม่ขายที่หน้าบ้านรอบสองรอบแล้วขายดีพอใช้ได้เลยครับ เพราะที่บ้านผมมะนาวค่อนข้างแพง ขายกันลูกละบาทถึงสองบาท มะนาวบ้านยายผมลูกค่อนข้างใหญ่ครับ (ใหญ่กว่าที่ขายกันในตลาด) แต่ขายแค่ลูกละบาทเดียว ก็เลยขายได้ดีหน่อยครับ

ดังนั้นทางออกของผมคือ ค่าน้ำมันรถเข้าเมืองคราวนี้ 200 บาท จะต้องเก็บมะนาวมาขายให้ได้พอดีกันเพื่อให้เกิดความสมดุลระหว่างรายได้และค่าใช้จ่ายครับ

วันนี้หลังจากที่เชียร์น้อง ๆ และหลาน ๆ แข่งขันซอฟท์เทนนิสเสร็จแล้วประมาณ 4 โมงเย็น ขากลับมาผ่านบ้านยายก็เลยแวะเข้าไปเก็บมะนาวมาขายครับ

พอเข้าไปถึงยายเจอหน้าผมก็บอกคำแรกเลยว่า "ยังไม่ได้เก็บมะนาวไว้ให้เลย" (ทุกทียายเก็บไว้ให้ครับ) ผมก็เลยบอกว่า "วันนี้จะมาเก็บเอง"

จากนั้นยายก็ยื่นกระแป๋งให้ลูกหนึ่งครับแล้วให้พี่แหม่มเดินพาไปที่สวนหลังบ้านสถานที่อยู่ของต้นมะนาวต้นนั้น

พอเดินไปถึง (ไกลเหมือนกันครับ) บอกตรง ๆ ครับว่า เกิดมาผมก็ไม่เคยเห็นต้นมะนาวแบบจะ ๆ สักทีครับ และผมก็สงสัยมาหลายวันแล้วครับว่า มะนาวบ้านยายมีต้นเดียวทำไมมันดกจัง ก็คือก่อนหน้านี้ยายเคยเก็บให้ไปขายแล้วสองรอบครับ รอบนึงก็ประมาณ 3-4 ร้อยลูก ตอนแรกจะเดินเข้าไปเองครับ แต่กลัวไปไม่ถูกครับ เพราะเกิดมาก็ไม่เคยเห็นต้นมะนาวสักที

พอมาถึงก็อึ้งไปชั่วขณะครับ มะนาวต้นใหญ่มาก มิหนำซ้ำมีลูกเต็มต้นเลย เพราะฉะนั้นรอช้าอยู่ใยครับ "จัดการกันเลย"

ครั้งแรกที่เห็นลูกมะนาว ในใจลึก ๆ ของผมคิดว่า "ไม่ต้องใช้มีดตัดเหรอ" แต่เห็นพี่แหม่มเดินเข้าไปเด็ดก็เลยลองทำบ้างครับ "เด็ดง่ายดีครับ"

จากนั้นก็เริ่มเมามันกับการเด็ดมะนาว แต่ด้วยการที่เคยเห็นต้นมะนาวครั้งแรกก็เดินสุ่มสี่สุ่มแปดมุดเข้าไปใต้ต้นเมื่อเก็บลูกใหญ่ ๆ ครับ ก็เลยได้ของแถมมาสมกับความไม่ดูตามาตาเรือครับ "มดและหนาม"

มดแดงและหนามของมะนาวนี่ทำเอาผมแทบจะหาทางออกจากใต้ต้นมะนาวไม่ทันครับ

แต่ครั้งนี้โชคที่ดีพี่แหม่มพาหลานมาด้วย มีผู้ช่วยที่เก่งมาก ๆ ครับ เพราะเด็ก ๆ เขาจะสนุกมากกับการเก็บมะนาว เพราะผมเมื่อแต่ชื่นชมต้นมะนาวอยู่ครับเก็บเองได้ไม่กี่สิบลูก ที่เหลือเป็นพี่แหม่มกับหลานครับ เก็บกันไม่ถึง 10 นาที มะนาวก็เต็มกะแป๋งเสียแล้ว

แหม ยังไม่สะใจเลย กำลังมันส์ครับ โดยเฉพาะลูกใหญ่ ๆ ที่อยู่ข้างบน เด็ดไม่ถึง

จากนั้นผมก็เลยบอกพี่แหม่มว่าผมจะมาเก็บอีกรอบหนึ่งครับ ขอกลับไปเอาตัวช่วยก่อน "ขอดึง" มาเก็บลูกบน ๆ เดี๋ยวผมมาคนเดียวครับ รู้ทางมาแล้ว

จากนั้นก็ไม่รอช้าหิ้วมะนาวกะแป๋งแรกไปเก็บ จากนั้นก็คว้าขอดึงได้ก็หิ้วกะแป๋งเปล่ากลับมา พอมาถึงต้นมะนาวได้ก็เมามันส์กับการเกี่ยวมะนาวลงมาร่วงพราวเต็มพื้น ภาพตอนนั้นคิดในใจว่า "หมู ๆ " เกี่ยวให้ได้เยอะ ๆ ก่อนแล้วจะลงไปเก็บทีเดียว

แต่ที่ไหนได้ครับ เป็นความคิดที่ผิดถนัด เพราะลืมนึกถึงเจ้าหนามกับมดที่อยู่ใต้ต้นมะนาว เวลาเข้าไปต้องแทบคลานเข้าไปเพื่อให้รอดพ้นหนามเพื่อไปเก็บมะนาวที่หล่นกระจัดกระจายอยู่ใต้ต้น

แต่เหมือนฟ้าบันดาล สวรรค์มีตา น้องชาย (ลูกน้าสาว) กลับมาบ้านพอดียายก็เลยใช้ให้มาช่วยผมเก็บมะนาว เพราะยายดูท่าผมแล้วคงจะไม่ได้มะนาวเป็นแน่ ตอนนั้นก็เลยสบายหน่อยครับ ให้น้องช่วยเก็บมะนาวที่อยู่ลึก ๆ แล้วก็มารวบรวมกันข้างนอกอีกที ครั้งนี้ใช้เวลาเกี่ยวและเก็บอยู่ร่วมชั่วโมงเลยครับ

จากมะนาวสองกะแป๋งนั้น ได้ตามจุดมุ่งหมายแล้วครับ "มะนาวประมาณ 200 ลูก" ชดเชยกับค่าน้ำมันรถที่ต้องเสียไปพอดี วันพรุ่งนี้จะหาวิธีการออกไปขายเพื่อกลับมาชดเชยกับค่าใช้จ่ายที่เสียไปเพื่อนำชีวิตเข้าสู่ความสมดุลอีกครั้งหนึ่ง

บันทึกจากห้วงเวลาที่เสื้อผ้ามอมแมม ผสมปนเปกับรอยถูกมดกัดและหนามเกี่ยวตามตัว แต่สิ่งเหล่านี้เป็นความสุขที่หาได้ใกล้ ๆ ตัวผมในวันนี้ครับ

 

[ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์]

มะนาวที่หาดใหญ่ลูกตั้งสองบาทห้าสิบค่ะ :(

[seangja]

อ่านแล้วคิดถึงที่บ้านสวน..มีมะนาวอยู่ต้นนึงเหมือนกัน..ตอนนี้น้องมะนาวเขากำลังต่อสู้กับน้ำอยู่ขอให้น้องเขารอดด้วยเถิดจะได้ทดลองเก็บเอาไปขายในตลาดแข่งกะอจ.จอห์นมั่ง..

ขอพลังแห่งความรักจงสถิตย์และเพิ่มพูนให้แก่อจ.จอห์นค่ะ

[เมตตา]

เพิ่งซื้อมาตำน้ำพริกมื้อเย็น 3 ลูก 10 บาทค่ะ ที่ตลาดหาดใหญ่  ไม่เคยเห็นมะนาวต้นใหญ่ขนาดนี้ อุดมสมบูรณ์จังต้นเดียวมีตั้ง 200 ลูก ขอบคุณค่ะ

[ไร้นาม]

สวนของไร้นาม มีนะมาวหนึ่งต้น

ตั้งแต่มันเริ่มตกลูก..ยังได้เคยได้กินเลย เพราะมีคนมุดรั้วเข้ามาเอาประจำ..เลยตัดสินใจปล่อยให้ต้นมะเขือพวงโตอีกต้น..เพื่อให้คนที่ชอบมาเก็บ จะได้มีมะเขือพวงไปทำน้ำพริกกะปิไปด้วยเลย....ฮ่าๆ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ที่บ้านของครูอ้อยต่างจังหวัดก็มีตั้ง..1ต้น  มีพอกินค่ะ แม้แต่มะนาวยังยึดเศรษฐกิจพอเพียงเลย อิอิ

[จันทร์เมามาย]

• อ่านแล้วน่ากินนะครับ ลองมาแปรรูปเล่นๆ
• ดูดีไม๊ครับไม่ใช่หนอนนะครับ อิอิ