ชีวิตที่พอเพียง ๒๓๘๘. ไปสิงคโปร์ ๑. เดินทาง

ธนาคารไทยพาณิชย์แจ้งมาเมื่อ ๓ - ๔ เดือนก่อนว่ามีการประชุมวิชาการเรื่อง Corporate Governance ขอเชิญกรรมการที่สนใจไปร่วมโดยธนาคารออกค่าใช้จ่ายให้ โชคดีที่ผมจัดเวลาได้ จึงได้ไปสิงคโปร์ระหว่างวันที่ ๓ - ๗ มีนาคม ๒๕๕๘

ผมเดินทางไปโดย TG 413 11.30 – 14.45 น. การบินไทยอาหารอร่อย บริการดี แม้เครื่องบินจะเก่าไปหน่อย ชั้นธุรกิจคนไม่เต็ม ผมได้นั่งคนเดียว ๒ ที่นั่ง จึงได้โอกาสนั่งสังเกตท้องฟ้าเหนือประเทศมาเลเซีย และทะเลที่เต็มไปด้วย เรือสินค้าของสิงคโปร์

ท้องฟ้าของมาเลเซียใสกว่าบ้านเรา เมฆฝนมาก ผมได้ถ่ายรูปที่น่าสนใจไว้หลายรูป รวมทั้งได้วิวตอนเครื่องบินร่อนลงด้วย สวยมาก ผมไม่เคยเห็นวิวนี้มาก่อน

ธนาคารไทยพาณิชย์ให้ทางโรงแรม Grand Copthorn จัดรถไปรับ พาไปโรงแรมอย่างสะดวกสบาย แต่ต้องนั่งรอคนขับไปเอารถประมาณ ๑๕ นาที ทำให้ผมได้สังเกตบรรยากาศที่สนามบินชางงี ที่แม้เครื่องบินลงมาก ผู้โดยสารมาก แต่ก็ไม่จอแจ รถราเป็นระเบียบต่างจากบ้านเราอย่างฟ้ากับดิน ผมคิดว่า เขาจัดระบบเก่ง

ขากลับรถคันเดิม คนขับคนเดิมมารับที่โรงแรม ทางโรงแรมแจ้งว่าเขานัดรถมารับ ๑๐.๐๐ น. หากผมต้องการเปลี่ยนเวลาก็ให้แจ้ง ผมคิดว่าดีแล้ว และลงไปเช็คเอ๊าท์ ๙.๔๕ น. ใช้เวลาสองสามนาทีก็เสร็จ ไปที่ Concierge ที่ดูแลเรื่องรถ เธอบอกว่ายังไม่ถึงเวลา จะออกเลยหรือว่ารอให้ถึงเวลา ผมขอไปเลย ปรากฎว่ารถมารออยู่แล้ว เมื่อขึ้นรถ ผมถามโชเฟอร์ว่ามาถึงเมื่อไร เขาบอกว่าราวๆ ๙.๔๐ น. มาก่อนเวลาเผื่อๆ ไว้ เพราะบางทีผู้โดยสารอยากไปก่อน เห็นบริการของเขาแล้ว รู้สึกว่า เป็นมืออาชีพจริงๆ ลูกค้าได้รับความสะดวกมาก

ระหว่างทางนั่งรถไปสนามบิน ผ่านทางยกระดับที่มองเห็น Marina Bay สวยงามมาก แต่ผมหยิบกล้องถ่ายรูปไม่ทัน และหลังจากนั้น ก็รู้สึกคล้ายๆ นั่งรถผ่านสวน เพราะต้นไม้ใหญ่มาก บางช่วงเหมือนสองข้างทางเป็นป่า เพราะเขาปลูกต้นไม้ หนามาก และช่วงที่เป็นป่าน่าจะกว้างถึง ๑๐๐ เมตร

ช่วงที่มีอาคารก็มีการจัดตำแหน่งและรูปร่างสวยงามไม่ขัดกัน อยู่ในสิงคโปร์จึงคล้ายๆ อยู่ในสวน

ขากลับเครื่องบิน Boeing 777-300ER ลำใหม่ จัดที่นั่งชั้นธุรกิจแบบให้ความเป็นส่วนตัวเต็มที่ ผมได้ที่นั่ง 11B ก็คล้ายๆ ริมหน้าต่าง ไม่มีคนนั่งคู่ ผมได้อ่านหนังสือพิมพ์หลายฉบับมาก ได้เขียนบันทึก บล็อก จากข่าวเหล่านั้นหลายบันทึก อาหารอร่อย บริการดีอย่างเคย แต่ที่นั่งมันเป็นที่ B คือไม่ได้นั่งติดหน้าต่าง ตอนเครื่องบินขึ้นและเห็นเกาะสิงคโปร์ไกลๆ จึงอดถ่ายรูป

แต่เรื่องราวที่มีคนมีเส้นสายตั้งบริษัทเอเย่นต์ขายตั๋วการบินไทย กินหัวคิว และเอาโค้วต้าไปครองไว้ ทำให้เหมือน ที่นั่งเต็ม พอขายไม่ออก ก็คืนการบินไทย ทำให้การบินไทยขายตั๋วได้น้อยกว่าที่ควร และผู้มีอิทธิพลที่หากินอย่างอื่น แบบแมลงดูดเลือดการบินไทย ทำให้ผมรู้สึกสงสารสายการบินแห่งชาติของเรา อยากให้กวาดล้างบริษัทให้สะอาดตรงไปตรงมา ขจัดเหลือบให้หมดไป

มาถึงเมืองไทยตอนบ่ายสองโมง โอ้โฮ ร้อนจริงๆ กลับถึงบ้านสาวน้อยบอกว่า ร้อนเป็นพิเศษมาสองวันแล้ว

ท่าเรือมาเลเซีย

ทะเลสิงคโปร์คลาคล่ำด้วยเรือสินค้า

ชายหาด ป่า และเมือง

วิจารณ์ พานิช

๗ มี.ค. ๕๘