กลับมาเขียนสักหน่อย รู้สึกช่วงนี้จะฟุ้งซ่านจังเรื่องความรักจังหรือเพราะว่าเราคิดถึงเค้ามากเกินไปนะ ยิ่งทำให้รู้ว่าเราเป็นคนคิดมากนะเนี่ย หรือเราต้องปล่อยไปตามธรรมาติ หรือต้องพยายามทำให้ดีทีสุดต่อไป มีคนคนหนึ่งเคยบอกกับผมบอกว่า สุดท้ายก็อยู่ที่ว่าเรารักเค้ารึเปล่า ถ้าเรารักเค้า เราก็ทำไปเถอะ ถ้ามันเป็นสิ่งดีๆและมีความสุข ผมจึงเลือกที่จะทำมากกว่าทีจะรอ ผมรู้สึกว่าการที่ได้ทำในสิ่งที่ผมรักและชอบมันจะมีความสุขมากกว่าการมานั่งรอความหวัง ถึงแม้ว่าแสงมันจะริบหรี่ก็ตาม ผมจะแสดงให้เห็นถึงความรักของผมที่มันมีมากมายจนแสงที่มันริบหรี่ ค่อยๆสว่างๆขึ้นมาทีละนิด วันละนิด
สุดท้ายแล้วเรื่องที่ผมเล่ามานี้าจจะเป็นแค่เรื่องที่แต่งขึ้นมาเอง หรือมันอาจจะเป็นเรื่องที่ฝังอยู่ในใจลึกๆของผมก็เป็นได้
ไม่มีความเห็น