<p>“เจ้าบิ๊ก บุ๊กบิ๊ก จำพี่แนนได้รึเปล่า บิ๊กๆ”</p><p>น้องบิ๊กยังงง เดินเอียงคอ มาใกล้ๆ น้องบิ๊กตัวผอมลงไปเยอะเลย สงสัยจะลดความอ้วน เอ….ใครหว่า น้องบิ๊กคงคิดด้วยความไม่คุ้นเลยว่าคนที่นั่งข้างคนขับมานี่ใคร</p><p>“โฮ่งๆๆๆๆ” เห่าไปกระโดดไป เอ้า….จำไม่ได้นี่หน่า</p><p>แงๆ เดี๋ยวแตะให้เลย จำกันก็ไม่ได้</p><p>คุณพ่อเลยต้องลงมาเปิดประตูและเอาไปใส่กรงไว้ก่อน</p><p>สองวันหลังจากนั้น ผู้เขียนออกแต่เช้า กลับค่ำ เพราะไปสัมมนา ไม่ได้ทักทายน้องบิ๊กอีก แต่สังเกตุเห็นว่าเค้ามองเฉยๆ ไม่เห่าแล้ว</p><p>พอวันเสาร์ ตื่นเช้ามา ออกมาโผล่ดูว่าจะจำได้มั้ย ในแสงชัดๆ เค้ามองเรา แล้วก็ส่ายก้นที่ไม่มีหาง เย้ๆๆ จำได้นี่หน่า จริงๆ คงจะจำได้ตั้งแต่สองวันก่อน แต่เพราะไม่ได้ทักทายเค้า</p><p>นึกว่าจะเป็นหมาบ๊องซะแล้วสิ นี่กะว่าถ้าจำกันไม่ได้นะ จะออกไปแตะก้นสักป๊าบ น่าจะทำให้จำได้ขึ้น ฮ่าฮ่า แต่ถ้าเค้าจำไม่ได้จริงๆ คงเจองับแน่ๆ เลย</p><p>^__^</p>
- ขอบคุณน้องนิว คุณลุงขจิต และครูอ้อยนะคะ
- น้องนิวคงจะขำนะ แต่ตอนแรกที่น้องบิ๊กจำไม่ได้เนี่ย ไม่ขำเลยนะ หุหุ ไม่งั้นจะเดินออกจากบ้านไม่ได้เลย >___^
- แหมๆ คุณลุง น้องบิ๊กของแนนมันติ๊งต๊องอ่ะสิ จำกันไม่ได้ในครั้งแรก แต่วันต่อมาก็จำได้ล่ะกันหน่า เป็นหมาความจำระยะสั้น สงสัยเลียนแบบเจ้าของ ชมน้องหมา น่ารัก ก็แสดงว่าชมเจ้าของด้วยล่ะ ฮ่าฮ่า โมเม Love me, Love my dog ไง ^^
- ฮ่าฮ่าฮ่า ตอนแรกอ่านความเห็นครูอ้อยแล้วงงเลยค่ะ ทำไมขับรถผ่านคุณพ่อ แล้วถึงผงกหัวเห่า ฮ่าฮ่า คงหมายถึงน้องหมาอยู่ข้างๆ ที่คุณพ่อยืนรึเปล่าคะ
^___^
ขอบคุณทุกๆ ท่านนะคะ
