อยู่เงียบๆ...คนเดียว
วันที่สามแล้วสินะที่เธอเดินทางไปต่างประเทศ เวลาในการทำงานเหมือนจะเร็วมากขึ้นในแต่ละวัน แต่เวลาที่เธอจะกลับมาช่างเนิ่นนานกว่าที่เคยเป็น การอยู่คนเดียวกับทอฟฟี่หมาน้อยเพื่อนที่น่ารัก ช่วงเวลาไม่กี่ชั่วโมงหลังเลิกงาน ในยามค่ำคืน ฝึกให้คิดถึงการที่อยู่คนเดียวในความเป็นจริงจะมีความมีความรู้สึกอย่างไร แตกต่างจากตอนนี้มากน้อยแค่ไหน
ภาพถ่ายที่เธอส่งมา ให้เห็นสิ่งแปลกใหม่ ดีใจและขอให้มีความสุขในการเที่ยวครั้งนี้ เธอคือความภูมิใจในอาชีพการงานที่ประสพความสำเร็จ เป็นแรงบันดาลใจให้ลูกได้เรียนรู้ที่จะเป็นไปในวันข้างหน้า
การได้สัมผัสบรรยากาศใหม่ๆ สถานที่ไหม่ๆ กับหมู่เพื่อนร่วมงาน เสื้อผ้าสีสันสดใสกับเบื้องหลังภาพที่แปลกตา เป็นความสุขที่ร่วมกันได้ด้วยใจที่ยินดีกับเธอ
และการได้อยู่คนเดียว ทำให้มีเวลาไตร่ตรอง ความคิดต่างๆที่พยายามย้อนไปมา จากอดีตที่ผ่านมาและวันข้างหน้าที่ยังไปไม่ถึง ถูกความเงียบให้นิ่งพอที่จะกลับมาอยู่กับปัจจุบัน
นี่คือความจริงที่สุดของชีวิต ณ ตอนนี้...
ดึกดื่นคืนนี้ หมู่บ้านแห่งนี้คงจะเงียบสงัดเหมือนสามคืนที่ผ่านมา...อีกแล้ว
...................
13 มีนาคม 2558
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (5)
สวัสดีค่ะคุณพ. ทนเหงาอีกนิดนะคะ เดี๋ยวเธอก็กลับมาแล้วค่ะ คุณยายเป็นกำลังใจให้นะคะ
ไปเที่ยวเดี๋ยวเดียวก็กลับ...แต่เขียนร่องรอยแห่งความคิดถึงของความคิดถึงได้งดงามครับ
_สวัสดีครับ...
_เขียนถึง..เพราะคิดถึง..คนไปญี่ปุ่น..นะครับ อิๆ
_ชอบๆๆบันทึกแบบนี้...
_ขอบคุณคร้าบ..
