เราจะไม่ทิ้งกันนะ : เราจะช่วยกันนะ
เมื่อวานนี้ ๒๖ กุมภาพันธ์ ๕๘ ครูน้อยมาบอกคุณมะเดื่อว่า ผู้ปกครองของ ด.ญ.สุนันทา
หรือ น้องนุ นักเรียน ป.๔ เข้าโรงพยาบาล อยู่ห้อง icu อาการหนักมาก
ผู้ปกครองคนนี้เป็น "ตา" ของสุนันทา ซึีงเด็กหญิงไม่ได้อาศัยอยู่กับพ่อแม่
แต่อยู่กับ ตา ยาย และที่สำคัญ ครอบครัวของสุนันทา ไม่มีบ้านอยู่ ต้องขออาศัยห้องเรียน
ของโรงเรียนบ้านละลอง ซึี่่งเป็นโรงเรียนที่ถูกยุบเลิกไปหลายปีแล้ว....
ฐานะยากจนมาก ๆ ยายเหลาก้านมะพร้าวขายเป็นอาชีพ
ส่วนตา สุขภาพไม่ดีด้วยโรคหลายโรครุมเร้า ทำงานหนักไม่ได้
เรียกได้ว่า ทั้งสามคน ตา ยาย หลาน แทบจะอดมื้อกินมื้อ
โดยเฉพาะยามนี้ ยายแทบไม่มีเงินติดตัว ครูน้อยจึงขอให้
คุณมะเดื่อช่วยหาเงินบริจาคไปช่วยยาย กับน้องนุให้พอได้
ซื้อข้าวปลาอาหารกินได้ไปก่อน
ความจริง ทุกบ่าย คุณมะเดื่อกับครูในโรงเรียน ตลอดจนคนในละแวกนั้น จะเห็น
ตาของน้องนุไปเดินอยู่แถว ๆ โรงเรียน เพื่อรอรับหลานกลับ แต่ช่วงนี้ ไม่มีใครเห็นเลย
คุณมะเดื่อคิดว่า อาจจะไปทำงานที่อื่น ไม่ได้คิดว่าจะเข้าโรงพบาบาล เพิ่งทราบ
จากครูน้อย ว่าป่วยหนักขนาดตั้งปั๊มหัวใจหลายครั้งเมื่อวานนี้เอง
คุณมะเดื่อจึงบอกบุญไปตามผู้ปกครองที่สนิทชิดเชื้อกัน และเพื่อน ๆ ในชั้น ป. ๔
ของน้องนุ เพื่อที่จะนำไปมอบให้กับยายของนุ ในเย็นวันนี้ (๒๗ กุมภาพันธ์ )
และจะได้เยี่ยมคนป่วยด้วย
เงินบริจาค จากใจอันบริสุทธ์ิ จาก ครูกัลยา ครูม่วย ครูน้อย น้องครูแป้ง จากครูเปีย
จากแม่ของคุณมะเดื่อ จากแม่ครัวของโรงเรียน ๒ คน จากพี่น้อย จากผู้ปกครอง บางคน
จาก เพื่อน ๆ นักเรียน และจากคุณมะเดื่อ รวมแล้วได้จำนวน ๒.๐๐๐ บาท
เย็นวันนี้หลังโรงเรียนเลิก คุณมะเดื่อ ครูเปีย ครูน้อย และครูกัลยา จึงเดินทางไป
ยังโรงพยาบาลประจำจังหวัด พร้อมกับเงินบริจาค และของเยี่ยม (คนเฝ้าไข้) อีก
หลายอย่าง
สภาพของคนป่วย ตาของน้องนุที่พวกเรา....นอนนิ่งบนเตียง โดยมีสายยาง ที่เป็น
เครื่องช่วยชีวิตระโยงระยางเต็มไปหมด....ทำให้คุณมะเดื่อนึกถึงภาพของน้องชาย
ที่เสียชีวิตไปแล้ว เพราะอยู่ในสภาพเดียวกันเลย ตาของนุไม่รู้สึกตัวเลย ยายบอกว่า
อยู่ได้เพราะเครื่องช่วยหายใจ หากชักสายออก ก็จะหมดลมหายใจทันที
เมื่อเห็นสภาพนั้น....พวกเราพูดไม่ออก....สลดใจมาก ๆ คุณมะเดื่อมองเงินบริจาค
ให้กับยายของนุ ยายกอดคุณมะเดื่อร้องไห้อย่างซาบซึ้งใจ เล่นเอาคุณมะเดื่อน้ำตาเอ่ย
ไปเหมือนกัน ได้แต่บอกด้วยเสียงสั้่น ๆ ไปว่า " พวกเราไม่ทิ้งกันหรอกจ้ะ"
พวกเราบอกกับยายไว้ว่า หากมีเหตุอะไรฉุกเฉิน ให้โทรหาคุณมะเดื่อ หรือครูกัลยาทันที
ใกล้ค่ำ พวกเราจึงลายายของนุกลับ
.....เมื่อเห็นสภาพของตาของน้องนุแล้ว...คุณมะเดื่อจึงปรึกษากับคณะว่า หากเป็นไปตาม
ที่พวกเราคิดไว้ คือตาของนุเสียชีวิต (ไม่ได้คิดไปเองหรอก เพียงแต่หมอรอให้ยายอนุญาต
ให้ถอดสายยาง และคาดว่าจะเป็นพรุ่งนี้ ) พวกเราจะช่วยกันเป็นเจ้าภาพงานศพให้
คนละคืน คือคุณมะเดื่อ ๑ คืน ครูกัลยา ๑ คืน และครูน้อยอีก ๑ คืน เพราะรู้ดีว่า
ยายคงจะรับภาระนี้ไม่ไหวแน่ ๆ ถึงอย่างไร คุณมะเดื่อก็คงทิ้งไปไม่ได้
มันเป็นหน้าที่โดยตรงของความเป็นครูที่จะต้องช่วยเหลือศิษย์ เท่าที่จะช่วยเหลือได้
อย่างไรเราก็ไม่ทิ้งกัน....เราต้องช่วยกันนะ
ความเห็น (13)
ช่วยๆกันนะ..ทำอย่างไรดี...
ทุกสิ่งเกื้อกูลกันอยู่เป็นธรรมชาติ...นะเจ้าคะ
หวัดดีจ้ะยายธี 
ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าจะช่วยยายกับหลานสองคนนี้ได้อย่างไร เพียงแต่คิดไว้ว่า หากตาเสียชีวิตลง ก็จะช่วยกันในเรื่องบำเพ็ญกุศลศพไปก่อนจ้ะ ท่านอาจารย์โสภณบอกว่าให้ช่วยลงรูปของ น้องนุ ยาย แล้วก็บ้าน (ห้องเรียนเก่า) ด้วย ..... ก็ยังลังเลอยู่จ้ะ ยายธีที่รักช่วยกันคิดหน่อยจ้ะ ว่าพวกเราชาวโกทูโน จะช่วยสองยายหลานนี้อย่างไรดี....ช่วยกันคิดหน่อยจ้าาา
มอบให้..กับคุณครูดีดีเด่น นะคะ
สังคมเราน่าอยู่เพราะ ทุกคนมีน้ำใจและใจบุญครับ
ถ้าคุณยายและหลานไม่ขัดข้อง น่าแจ้งไปที่สื่อโทรทัศน์นะคะ เพราะเข้าถึงผู้ใจบุญที่สามารถช่วยได้ คนละเล็กละน้อยแต่หลายๆคนก็จะสามารถช่วยให้คุณยายและหลานดำเนินชีวิตต่อไปได้ดีกว่าที่เป็นมา อ่านเรื่องแบบนี้แล้วอยากเป็นเศรษฐีที่มีเงินเหลือเฟือจะได้สามารถจัดสรรแบ่งเอามาช่วยได้ทันทีจังเลยนะคะ ทางภาครัฐน่าจะมีหน่วยงานที่ช่วยได้บ้าง เราๆคนเสียภาษียินดีอย่างยิ่งถ้าเงินภาษีของเราส่วนหนึ่งเอามาจุนเจือคนลำบากแบบนี้นะคะ อย่าให้เป็นเตี้ยอุ้มค่อมกันเลยในสังคมที่ต่างคนต่างก็มีภาระของตัวเองมากเกินจะแบกอยู่แล้ว เอาใจช่วยนะคะ
-สวัสดีครับ
-ตามมาให้กำลังใจครับ
-เป็นกำลังใจที่อบอุ่นมาก ๆครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับ
สวัสดีจ้ะพี่หมอเปิ้น 
ขอบคุณอย่างแรงสำหรับกำลังใจ ที่ยอดเยี่ยมจ้ะ
สวัสดีจ้ะคุณทิมดาบ 
ขอบคุณมากมาย แค่ความเข้าใจกัน ให้กัำลังใจกัน สังคมก็น่าอยู่มากมายแล้วจ้ะ ขอบคุณมากมายจ้ะ
สวัสดีจ้ะพี่โอ๋ 
ขอบคุณมากมายสำหรับคำแนะนำที่ดี และมีประโยชน์ยิ่งนะจ๊ะ สำหรับเจตนาที่คุณมะเดื่อนำเรื่องราวของครอบครัวน้องนุ มาเขียนไว้ในบันทึกนี้ ก็มีได้คิดจะเรียกร้อง ในน้ำใจของมิตรรัก
แฟนเพลงให้ร่วมบริจาคแต่อย่างใดนะจ๊ะ เพียงเป็นการเผยแพร่เรื่องราวในอีกแง่มุมหนึ่งที่เป็นเรื่องจริง
ชีวิตจริงของสังคมเรา กับน้ำใจของผู้ที่รับรู้ในเรื่องราวนี้ซึีงอยู่ในเหตุการณ์เพื่อเป็นการอนุโมทนาสาธุใน
น้ำใจของเขา ที่คิดจะช่วยเหลือเพื่อเป็นการบรรเทาทุกข์เฉพาะหน้าเท่านั้นจ้ะ ส่วนท่านใด มีความคิดเห็น
อย่างไร ก็คงไปกะเกณฑ์ไม่ได้หรอกจ้ะ เพียงได้รับรู้ และร่วมให้กำลังใจ...แค่นี้ก็มากมายแล้วจ้ะ
ขอบคุณพี่โอ๋อีกครั้งนะจีะ ที่ให้คำแนะนำดี ๆ ตามที่คุณมะเดื่อประชาสัมพันธ์ไป
ขอบคุณมากมายจ้ะคุณเพขร 
สำหรับกำลังใจ หาวันว่างได้หรือยังจ๊ะ
สวัสดีใจ้ะอาจารย์ต้น 
ขอบคุณมากมายที่แวะมาทักทายและให้กำลังใจกันนะจ๊ะ
อยากให้มีการช่วยระยะยาว
ทำอย่างไรที่จะติดต่อ พมจ จังหวัดได้ครับ