ปอมท. จัดการประชุมวิชาการ ปอมท. ประจำปี ๒๕๕๗ “อดีต ปัจจุบัน อนาคตสร้างคน สร้างชาติ ภายใต้การปฏิรูปการศึกษา"ที่โรงแรมอมารีแอร์พอร์ต เมื่อวันที่ ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๗ และเชิญผมไปร่วมเสวนาเรื่อง อดีตอุดมศึกษาล้มเหลวจริงหรือ ร่วมกับ ศ . ดร. วิจิตร ศรีสะอ้าน และ อ. ดร. ธนิตสรณ์ จิระพรชัยดำเนินการเสวนาโดย รศ. ดร. ชัยวุฒิ ฉัตรอุทัย
จึงนำ abstract คำอภิปรายของผมมา ลปรร.
อดีตอุดมศึกษาล้มเหลวจริงหรือ[*]
วิจารณ์ พานิช
..............
อุดมศึกษาไทยประสบทั้งความสำเร็จ
และความล้มเหลว
แต่ต่างด้าน
และต่างสถาบัน
ส่วนที่ประสบความสำเร็จคือการทำให้อุดมศึกษาไทยอยู่ในสภาพที่เปิดกว้าง
เป็นอุดมศึกษาสำหรับคนทุกคน
ไม่ใช่อุดมศึกษาสำหรับคนเรียนเก่งเป็นเลิศเท่านั้น
อย่างในอดีต
เวลานี้จำนวนที่เรียนระดับอุดมศึกษา
มีมากกว่าจำนวนผู้ต้องการเข้าเรียน
ส่วนที่ประสบความสำเร็จอีกอย่างหนึ่งคือศักยภาพของการจัดการศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่มี
มาตรฐานสากล
โดยที่เมื่อ ๒๐ ปีที่แล้ว
เรายังไม่มีศักยภาพนี้
ส่วนที่ประสบความสำเร็จที่น่าภูมิใจ
แต่ผู้คนมักไม่ตระหนักคือ
เรามีมหาวิทยาลัยจำนวนหนึ่ง ที่ได้รับการยอมรับว่าติดอันดับโลกมหาวิทยาลัยไทยเหล่านี้
คุณภาพดีกว่ามหาวิทยาลัยส่วนใหญ่ ในสหรัฐอเมริกาและยุโรป
ดังตัวอย่างมหาวิทยาลัยมหิดล ติดอันดับที่ 257
ของโลกและอันดับที่ 49 ของเอเซีย ใน QS
Ranking 2014/15
หากคิดเฉพาะสาขา Science
and Medicine
อันดับที่ 117 ของโลก
ใน QS ranking 2014/15 นี้ จุฬามาเป็นอันดับ ๑ ของไทย เป็นที่ 243 ของโลกและที่ 45 ของเอเซีย มหาวิทยาลัยไทยอื่นๆ ที่ติดอันดับเอเซีย / โลก ได้แก่ มช. (104 / 501-550)มก. (135 / 651-700) และ มธ. (150 / 601-650)
หากตรวจสอบแยกออกไปเป็นรายสาขา
จะมีบางสาขาที่บางสถาบันของไทยติดอันดับสูงมากเช่น ใน QS Ranking 2012สาขา Agriculture & Forestry มหาวิทยาลัยเกษตรศาตร์ติดอันดับที่
๔๘
สาขา Pharmacy & Pharmacology มหาวิทยาลัยมหิดลติดอันดับที่
๔๙
สาขา Chemical Engineering จุฬาลงการณ์มหาวิทยาลัยติดอันดับที่
๕๑
- ๑๐๐
ใน URAP 2015-2015
(University Ranking by Academic Performance)
ที่เพิ่งประกาศเมื่อ ๑๒ พ.ย.ใน ๒,๐๐๐ อันดับแรกของมหาวิทยาลัยในโลกมีมหาวิทยาลัยไทยติดอันดับถึง ๑๗ แห่ง ได้แก่
มหิดล
จุฬามช.
มข.วพม.,มอ.,
มก., มจธ.,มธ.,มทส.,
มจล., AIT,มน.,มศว.,
มฟล.,มมส.,มศก.
ส่วนที่ไม่ประสบความสำเร็จคือเรื่องมาตรฐานคุณภาพยังมีบัณฑิตที่ไม่ได้คุณภาพจำนวนมากและคำว่าคุณภาพที่ยึดถือกัน
ก็ยังไม่เหมาะสม
ไม่มองสมรรถนะที่ครบถ้วนโดยเฉพาะอย่างยิ่งสมรรถนะด้าน คุณลักษณะ (character)
ของความเป็นมนุษย์
ความเป็นคนดี
และสมรรถนะของความเป็นคนสู้งาน
หรืออาจกล่าวรวมๆ ว่า
ยังไม่เข้มแข็งในด้าน ทักษะแห่งศตวรรษที่ ๒๑
และมีตัวเลขบอกว่าบัณฑิตปริญญาตรี ที่ได้งานใน
๑ ปี มีเพียง ๑ ใน ๓
ส่วนที่ท้าทายมากคือ
อุดมศึกษาจะต้องเข้าไปมีส่วนสร้างสรรค์และพัฒนาส่วนต่างๆ ของชุมชน สังคม
และประเทศชาติ ในลักษณะของ
“พันธกิจมหาวิทยาลัยเพื่อสังคม" (University – Social
Engagement)
โดยการทำงานเป็นหุ้นส่วนของการพัฒนา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
การเป็นผู้นำสังคมในด้านคุณธรรมจริยธรรม
……………………………
ในตอนท้ายของการอภิปราย ผมได้เสนอต่อที่ประชุมว่า หัวใจสำคัญคือการลงมือปฏิบัติ ไม่ใช้มัวเสียเวลาพูดกัน หากจะให้อุดมศึกษาประสบความสำเร็จในการเป็นภาคีพัฒนาบ้านเมือง พัฒนาสังคม พัฒนาชุมชน ท่านที่ร่วมประชุมต้องกลับไปดำเนินการปฏิรูปการเรียนรู้ ปฏิรูปการทำหน้าที่อาจารย์ เปลี่ยนไปทำหน้าที่ครูฝึก ไม่ใช่ครูสอนแบบถ่ายทอดความรู้สำเร็จรูป
วิจารณ์ พานิช
๒๓ พ.ย. ๕๗
[*]
บทคัดย่อ สำหรับการสานเสวนา เรื่อง “อดีตอุดมศึกษาล้มเหลวจริงหรือ"
ในการประชุมวิชาการประจำปี ๒๕๕๗ ของ ปอมท.เรื่อง
“อุดมศึกษาสร้างคน
สร้างชาติ
อดีต ปัจจุบัน อนาคต
ภายใต้การปฏิรูปการศึกษา
" ๒๐ -
๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๗ณ โรงแรมอมารี ดอนเมืองเสวนาวันที่ ๒๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๗เวลา ๑๐.๑๕ - ๑๑.๓๐ น.
ไม่มีความเห็น