๕๙๗. รวบรวมภาพการจัดงานศพของพ่อ (๒๕ ธันวาคม ๒๕๕๗)
๒๕ ธันวาคม ๒๕๕๗...คงเป็นอีกวันหนึ่งที่ฉันคงจดจำไม่ลืมเลือน
ซึ่งเมื่อ ๑๕ กว่าปีที่แล้ว ฉันจำได้ว่า วันที่ ๒ พฤษภาคม ๒๕๔๒
ฉันได้สูญเสียแม่ของฉันไป อย่างไม่มีวันกลับคืน...
๒๕ ธันวาคม ๒๕๕๗ ฉันก็ได้สูญเสียพ่อของฉันไปเช่นกัน
ในเวลา ๐๓.๒๐ น. ฉันและครอบครัวได้ตั้งศพพ่อไว้ ๓ คืน
และก็ทำการฌาปนกิจ...ในงานฉันไม่ต้องการบอกใคร ๆ
แต่ความที่ฉันดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการกองบริหารงานบุคคล
ของ มรภ.พิบูลสงคราม ไม่บอกก็ไม่ได้...เมื่อมีคนรู้ ๑ ก็จะกระจายเป็น ๒
เป็น ๓ เป็น ๔ สุดท้ายก็ทั้งมหาวิทยาลัยที่รับรู้เรื่องการตายของพ่อ
เพราะนี่คือ "สังคมของการทำงาน"...ฉันและครอบครัวไม่ได้แจกการ์ด
และฉันได้เตรียมเงินไว้แล้วก้อนหนึ่ง ซึ่งเพียงพอจัดงานศพให้กับพ่อได้
แต่ฉันก็ขอขอบคุณทุกท่านที่ได้มาร่วมงาน และร่วมทำบุญให้กับพ่อ
ในครั้งนี้ด้วย...ขอขอบคุณจากใจจริงค่ะ...
นับว่าเป็นประวัติศาสตร์สำหรับฉันและครอบครัวที่ได้สูญเสียพ่อ
บุคคลอันเป็นที่รักของฉันและครอบครัวในยามเช้าตรู่ตอนตีสาม ๒๐ นาที
พ่อจากพวกเราไปอย่างสงบ...ทั้งที่ท่านมีอาการให้ทราบแล้วตั้งแต่ตอนเที่ยงวัน
ของวันที่ ๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๗...พ่ออายุ ๘๐ ปีเศษๆ ก่อนท่านจะไป
อาการของท่านที่ฉัน + สามีของฉันและหลาน ๆ ได้เรียนรู้จากท่าน นั่นคือ
เซลผิวหนังท่านจะเริ่มผุพอง คนโบราณ เรียกว่า กาฬ...จะมีลักษณะเหมือน
น้ำใส ๆ แตกและก็ถลอกเป็นแผลแดง...ก่อนหน้านี้ ท่านก็จะเป็นโดยผุดขึ้น
ตามตัว แล้วก็ยุบ แล้วก็ไปผุดขึ้นที่อื่น เป็นแบบนี้เสมอ ๆ...ซึ่งคนทั่ว ๆ ไป
บอกว่า นี่คือ อาการของคนใกล้จะสิ้นใจแล้ว...
ช่วงเวลา ๖ โมงเย็น พ่อจะเริ่มหายใจทางปาก...ฉันบอกพ่อให้นึกถึง
พระอรหันต์ นึกถึงบุญที่พ่อได้ทำมหาสังฆทาน ที่พวกฉันชวนท่านทำเมื่อ
ตอนท่านยังมีความรู้สึกที่ดีอยู่...สุดท้ายเมื่อตอนตี ๓ ฉันสะดุ้งตื่น...
เหมือนท่านจะบอกลาฉันว่าต้องให้ฉันต้องตื่น ฉันได้ยินพ่อหายใจทางปาก
ดังมาก สุดท้ายพ่อก็เงียบเสียง ค่อย ๆ ผ่อนลง และจากไปอย่างสงบ
ฉัน + สามีของฉัน และหลาน ๆ ได้เรียนรู้การตายจากพ่อของฉัน
พวกเราได้มีโอกาสอยู่ใกล้ท่าน เป็นกำลังใจและปรนนิบัติท่านจวบจนวาระสุดท้าย
พวกเราดีใจที่ได้อยู่ใกล้ ๆ ท่าน ได้เห็นภาพที่ฉันกำลังจากโลกใบนี้ไปอย่างสงบ
ลูก ๆ และหลาน ๆ ก็ขอให้ดวงวิญญาณของพ่อไปสู่สุขคติ หรือภพภูมิที่ดีด้วยเทอญ...
สำหรับพ่อ ๆ คือ ดวงใจและความทรงจำของลูก ๆ หลาน ๆ อยู่เสมอ...
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๕ มกราคม ๒๕๕๘
ภาพเหล่านี้ คือ ภาพการจัดการงานศพให้กับพ่อบุญยัง ทองน้อย
จากลูก ๆ ของพ่อค่ะ...
ความเห็น (5)
พ่อที่ดี ย่อมมีลูกที่ดีเป็นเมล็ดความดีของสังคม...สุดท้ายของชีวิตคือ "กระดูก" ซึ่งเป็นหลักฐานมรดกแห่งพ่อ และเป็นพยานแห่งการเกิดแล้วดับในภพหนึ่ง..ขอบคุณพี่บุษ ที่ลำดับภาพความจริงของชีวิครับ
ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ อาจารย์ดูแลคุณพ่อดีมากแล้วนะครับ
-ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ
ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ.... คุณพ่อ ท่านไปสบายแล้ว นะคะ
ขอบคุณทุก ๆ ท่านค่ะ และขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจด้วยค่ะ