วันนี้เป็นการสอบวันที่สามของโรงเรียน แต่เป็นการสอบวันที่สองของเหล่านักเรียนม.ปลายผู้ห้าวหาญ วันสอบยังคงศักดิ์สิทธิ์สำหรับนักเรียนโรงเรียนนี้เสมอ แต่กลับคุณครู เหมือนเป็นวันแห่งความสุข เพราะโรงเรียนทั้งเงียบ และสงบแบบที่วันปกติจะไม่มีทางเจออย่างแน่นอน
วันนี้ไม่ค่อยมีกิจกรรมอะไรมากมายนัก ผมจึงไม่ได้ทั้งสอนและช่วยงานอื่น ๆ ของโรงเรียน ซึ่งนับเป็นโอกาสดีที่จะได้เริ่มสะสางงานส่วนตัวที่ทางมหาวิทยาลัยได้มอบหมายมาให้เสียที แต่ในขณะที่นิ้วของผมกำลังละเลงอยู่บนแป้นพิมพ์อยู่นั้น ก็ได้มีเสียงประกาศดังขึ้นระงมทั่วทั้งโรงเรียน
"ขอให้คุณครูนักศึกษาฝึกประสบการณ์ทุกท่าน เข้าร่วมการซ้อมแสดงงานวันพรในเวลานี้ด้วยค่ะ"
เสียงประกาศได้ดังวนอยู่สองรอบ พร้อม ๆ กับอารมณ์หงุดหงิดที่ประดาเข้ามาในหัวของผม แต่ด้วยหน้าที่จึงต้องค่อย ๆ ขยับร่างกายเพื่อเดินทางไปยังสถานที่นัดพบตามประกาศ
เมื่อไปถึงก็ได้เริ่มซ้อมการแสดงกันในทันที แต่สิ่งที่ทำให้ผมหงุดหงิดขึ้นมาอีกคือ การได้เต้น (อีกแล้ว) ไม่รู้ว่าผมคิดมากไปเองหรือเปล่า แต่ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ผมเจอแต่ต้องเต้นโชว์อย่างเดียว คิดแล้วก็อดเบื่อไม่ได้เลย แต่เพื่อประสบการณ์และด้วยหน้าที่ ผมจึงต้องปฏิบัติตามหน้าที่อย่างเต็มความสามารถ เอ้า!! หนึ่ง สอง สาม สี่
ไม่มีความเห็น