อะไร....อยู่ในห้องผ่าตัด ?

เราอยากให้คนไข้ทุกคนที่จำเป็นต้องผ่าตัด มีความคุ้นเคยกับสถานที่และบุคลากรในห้องผ่าตัด อย่างน้อยความรู้สึกมักคุ้นกันก็อาจจะช่วยคลายความหวาดกลัวลงไปได้บ้าง

หลายต่อหลายคนแค่ได้ยินคำว่าห้องผ่าตัด ก็นึกขนลุกแล้วใช่ไหมคะ ?

เวลาที่ดิฉันถูกถามว่าทำงานอะไร?

พลัน...ที่ดิฉันตอบว่า .."อยู่ห้องผ่าตัดค่ะ.."

ปฏิกิริยาที่ดิฉันพบกับคนบางคน คือ เขาทำท่าขนลุกเหงื่อตก แล้วถามต่อว่า

"..แล้วเวลาที่เห็นเลือดน่ะ...ไม่กลัวเลือดหรือ ? "

ดิฉันก็ต้องบอกว่าชินซะแล้วล่ะ และก็อยากบอกต่อด้วยว่า ห้องผ่าตัดน่ะ ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดหรอกนะ

คนที่ไม่เคยได้เห็นก็คงนึกจินตนาการไปต่าง ๆ นานาว่า เอ...มีอะไรอยู่ในนั้นนะ ทำไมไม่ให้คนเข้าไปได้ง่าย ๆ เหมือนมีอะไรปิดบังซ่อนเร้นนะเนี่ย คนในก็ไม่ให้ออก คนนอกก็ไม่ให้เข้า

ก็ห้องเขาติดแอร์และต้องรักษาความสะอาดยิ่งชีพ จะปล่อยให้คนเดินเล่นสุ่มสี่สุ่มห้า สุ่มหกได้อย่างไรละจ๊ะ ....

ในห้องผ่าตัด นอกเหนือจากเตียงผ่าตัดกับโคมไฟดวงใหญ่ ๆ เครื่องดมยาสลบและอุปกรณ์ที่ใช้ในการทำผ่าตัด ก็คงไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าความรู้สึกและใจระทึกของผู้ที่ถูกเข็นเข้ามาผ่าตัด

เรื่องจิตใจนี่สำคัญมากนะคะ ...จริง ๆ แล้วเราอยากให้คนไข้ทุกคนที่จำเป็นต้องผ่าตัด มีความคุ้นเคยกับสถานที่และบุคลากรในห้องผ่าตัด อย่างน้อยความรู้สึกมักคุ้นกันก็อาจจะช่วยคลายความหวาดกลัวลงไปได้บ้าง ยิ่งเป็นเด็ก ๆ จะยิ่งเกิดความกลัวมากกว่าผู้ใหญ่หลายเท่านัก

ทางชุมชนคนชุดเขียวเรามีวิธีการให้ผู้ป่วยมักคุ้นกับเจ้าหน้าที่ผ่าตัดโดยมีการเยี่ยมให้คำแนะนำผู้ป่วยก่อนผ่าตัดเพื่อให้ข้อมูลกับผู้ป่วยในเรื่อง

เหตุผลที่ต้องผ่าตัด
วิธีการผ่าตัด
ประเมินความรู้สึกของผู้ป่วย
ให้คำแนะนำการปฏิบัติตัวขณะอยู่ในห้องผ่าตัด
การดูแลที่ผู้ป่วยจะได้รับขณะอยู่ในห้องผ่าตัด

ซึ่งช่วยให้ผู้ป่วยลดความวิตกกังวลหรือความหวาดกลัวได้ในระดับหนึ่ง

แต่ในผู้ป่วยเด็กผลจะไม่เหมือนกับในผู้ใหญ่ เด็กยังมีความกลัวห้องผ่าตัดอยู่ด้วย ความที่ไม่มักคุ้น มองไปทางไหนก็มีแต่คนแปลกหน้าสำหรับเขาจึงเกิดความหวาดกลัว ซึ่งเท่ากับเป็นการทำร้ายจิตใจเขาโดยไม่รู้ตัวก็เป็นได้

ดิฉันเคยอ่านตำราพบว่าห้องผ่าตัดบางแห่งมีการพาทัวร์ให้เด็กได้เข้าชมห้องผ่าตัดและให้ได้จับต้องอุปกรณ์ต่าง ๆ ได้ดูวิดีโอการ์ตูนที่มีภาพเจ้าหน้าที่สวมชุดผ่าตัดสีเขียวแต่ท่าทางใจดี เพื่อให้เด็กเกิดความคุ้นเคย ซึ่งดิฉันคิดว่าดีมากเลย และเกิดแนวคิดแบบนี้บ้าง ท่านที่ได้อ่านบันทึกนี้แล้วท่านคิดประการใดบ้างคะ ขอความคิดเห็นด้วยค่ะ เผื่อว่าดิฉันจะได้เกิดไอเดียดี ๆ ขึ้นมาเพื่อที่ว่าประโยชน์สูงสุดที่จะเกิดก็เพื่อผู้ป่วยเด็กตัวน้อย ๆ เป็นสำคัญค่ะ

เขียนใน GotoKnow
โดย ศุภลักษณ์ หิริวัฒนวงศ์
ใน ชุมชนคนชุดเขียว

คำสำคัญ (Tags): #ความวิตกกังวล#ห้องผ่าตัด#อะไรอยู่ในห้องผ่าตัด

หมายเลขบันทึก: 58284เขียนเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2006 22:17 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:37 น. ()สัญญาอนุญาต:

จำนวนที่อ่าน

ความเห็น

จันทร์เมามาย

เขียนเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2006 22:45 น. ()

เข้ามาอ่านครับ พี่เล็กเขียนบล็อกได้สวยขึ้นเรื่อยๆ เลยครับ

Ka-Poom

เขียนเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2006 22:52 น. ()

สวัสดีคะพี่เล็ก...กะปุ๋มตั้งข้อสังเกตคะว่า...สงสัยพี่เล็กคงจะชอบสีเขียวแน่ๆ เลยคะ...และขอสนับสนุนคุณจันทร์เมามายเรื่องเขียนบล็อกได้สวยคะ...

...

ระลึกถึงนะคะ

(^___^)

กะปุ๋ม

IS

เขียนเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2006 23:22 น. ()

สวัสดีค่ะ ตามเข้ามาดูว่ามีอะไรในห้องผ่าตัด แต่...ก็ยังขนลุกอยู่ดี

^___<

ครูอ้อย แซ่เฮ

เขียนเมื่อ 9 พฤศจิกายน 2006 23:59 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณเล็ก

ครูอ้อยกลัวห้องผ่าตัดมากที่สุดในโลก ไม่อยากพบคุณเล็กที่นั่นค่ะ

นพ. สมบูรณ์ เทียนทอง

เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2006 08:30 น. ()

ขอชมด้วยคนว่าทำ blog ได้ดีมาก
ผมก็คนชุดเขียว เช่นเดียวกัน ใส่มาเกือบ 30 ปี แล้ว ยังไม่ได้เปลี่ยนเลย

สงสัยจัง

เขียนเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2006 13:29 น. ()

อ่านมาตั้งหลาย Post เลยมีเรื่องสงสัยอยู่เรื่องนึงว่าสิ่งที่นำมาลงในบล็อกนี้ ระหว่างเรื่องจริง กับเรื่องเท็จอันไหนเยอะกว่ากัน ไม่ทราบว่าทำการ Make ขึ้นมาหรือทำได้จริงๆกันแน่ ช่วยตอบข้อสงสัยให้กระจ่างทีนะ

Dek Com`science

เขียนเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2006 00:47 น. ()

หวัดดีคับพี่เล็ก ผมอ่ายบันทึกของพี่เล็กแล้วสนุกดีคับได้ความรู้ดี คนชุดเขียวไม่น่ากัวหรอกคับ แต่ไม่รู้ว่าน่ารักหรือสวยหรือป่าว เพราะเข้าไปในห้องผ่าตัดก็เหงแต่ ลูกกะตะ กับชุดเขียว ห้องผ่าตัดหนาวไปนิดนึงนะคับ ผมก็เคยเข้ามาแล้ว อยากไปลองห้องผ่าตัดพี่เล็กบ้างจัง อิอิ

อัจฉรา

เขียนเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2006 05:38 น. ()

มาให้กำลังใจค่ะ เป็นสูติแพทย์เคยคิดจะพาคนไข้ทัวร์ห้องคลอดเหมือนกันค่ะ