"ฮักป้อเน้อ" คำที่ไม่กล้าบอกของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
ภาคเรียนนี้ได้มีโอกาสสอนวิชา "การศึกษาและการมีส่วนร่วมในสถานศึกษา ๑"
ซึ่งเป็นรายวิชาที่ทำหน้าที่หลัก คือ การส่งนักศึกษาครูลงโรงเรียน จำนวน ๑ สัปดาห์
แต่ผมสอนเขามากกว่านั้น คือ มีกิจกรรมการเรียนการสอนทุกคาบ
ทั้งก่อนและหลังการลงโรงเรียน
ในขณะที่อาจารย์คนอื่น ไม่ได้สอนเหมือนผม
เขาจะไม่ค่อยเข้าสอน และไม่สอนอะไร
มากไปกว่า การจะส่งนักศึกษาลงโรงเรียนเท่านั้น
นักศึกษาวิชาเอก "ฟิสิกส์" ๑ หมู่เรียน คือ สิ่งที่ผมรับผิดชอบ
ธรรมชาติของเด็กฟิสิกส์ที่ชัดเจนที่สุด คือ "อัตตา" ที่หนามาก
ต่างคนต่างเรียน ต่างคนต่างอยู่ เรียนเก่งอย่างเดียว
แต่เรื่องความเป็นครูไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไหร่นัก
สอนเสร็จ ๔ เดือน ผมก็คงอยากทราบเช่นกันว่า
ผลมันจะเป็นยังไงบ้าง จึงมีกิจกรรมการสอบประมวลความรู้เกิดขึ้น
(ปกติวิชานี้ไม่มีการสอบปลายภาค เนื่องจากเป็นวิชาปฏิบัติการ)
เมื่อคืนนั่งตรวจข้อสอบนี้เสร็จ รู้สึกประทับใจในคำตอบของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาก
เป็นคำถามที่เกี่ยวกับ "วิธีคิด หรือ ทัศนคติของตนเองที่กระทำต่อ "พ่อแม่และครอบครัว"
ว่าเปลี่ยนไปจากเดิมหรือไม่
คำตอบที่ได้ คือ
...........................................................................................................................................................................
รักครอบครัวมาก ๆ จากปกติก็เป็นคนรักครอบครัวมากอยู่แล้ว แต่สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าไม่เคยทำมาก่อน
คือ 'คำบอกรักพ่อ' ซึ่งข้าพเจ้าเป็นผู้หญิงจึงคิดว่า อาย ไม่กล้า ซึ่งพ่อของข้าพเจ้าก็ไม่เคยบอกรักเหมือนกัน
พ่อคงเขินอาย
จากที่ได้เรียนกับอาจารย์มา มันทำให้ข้าพเจ้ากล้ามากขึ้นที่จะบอกคำว่า 'รัก' ออกไป
เวลาโทรหากท่าน ไม่ใช่ว่าจะโทรขอเงินอย่างเดียวแล้ว แต่ปัจจุบัน ถ้าข้าพเจ้าพูดโทรศัพท์
เวลามีปัญหา หรือ เกลียดอะไร ก็จะปรึกษาท่านมากขึ้นกว่าเดิม
และสิ่งสุดท้าย เวลาจะวางโทรศัพท์ ข้าพเจ้าจะบอกคำนี้กับพ่อไปว่า "ฮักป้อเน้อ"
เมื่อพ่อได้ยิน พ่อจึงตอบกลับมาว่า
"ป้อก่าฮักลูกหนา ตั้งใจเฮียนเน้อ ถ้าป้อบ่ตายเหียก่อนลูกก่าตึ้งได้เฮียนจบ"
(พ่อก็รักลูกนะ ตั้งใจเรียนนะ ถ้าพ่อไม่ตายเเสียก่อน ลูกจะได้เรียนจบ : ผู้เขียนแปล)
เมื่อข้าพเจ้าได้ยินคำนี้ทีไร น้ำตาไหลทุกครั้ง และจะรีบวาง เพราะไม่อยากให้พ่อเห็นน้ำตาลูก เดี๋ยวพ่อจะคิดมาก
ข้าพเจ้าจะสัญญากับตัวเองว่า จะตั้งใจเรียน จบมาเป็นครูที่ดีตามที่พ่อบอกไว้ให้ได้
.............................................................................................................................................................................
นั่งตรวจข้อสอบเมื่อคืน น้ำตาซึมตามเลย
ไม่เคยคิดเหมือนกันว่า กระบวนการเรียนการสอนเด็กที่อัตตาสูง ๆ แบบนี้จะได้ผล
เด็กผู้หญิงคนนี้เหลือพ่อคนเดียว
และเด็กผู้หญิงคนนี้คือ ความหวังของพ่อ
นำเรื่องราวเรื่องนี้มาเล่าให้กัลยาณมิตรทั้งหลายได้ฟังกันครับ
มันเป็นเรื่องดี ๆ ที่เกิดขึ้นกับว่าที่คุณครูในอนาคตคนหนึ่ง
ความกตัญญูเป็นเครื่องหมายของคนดี
บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...
ความเห็น (6)
ดีใจกับน้องว่าที่ครูคนนั้นที่ได้ร่วมกระบวนการเรียนรู้ที่ดี ได้รับการกล่อมเกลาจากคุณครูต้นแบบที่ดีมากนะคะ
ปล.น้ำตาซึมตามค่ะ .... ด้วยความตื้นตัน
ขอบคุณมากครับ คุณหมอธิ ธิรัมภา ;)...
ป้อก่าฮักลูกหนา ตั้งใจเฮียนเน้อ ถ้าป้อบ่ตายเหียก่อนลูกก่าตึ้งได้เฮียนจบ
เยี่ยมครับ
ขอบคุณมากครับ คุณ แผ่นดิน ;)...
ดีในครับกับบันทึกนี้ ประโยคหนึ่งที่สรา้งการเปลี่ยนแปลงจากเด็กคนหนึ่ง "ป้อก่าฮักลูกหนา ตั้งใจเฮียนเน้อ ถ้าป้อบ่ตายเหียก่อนลูกก่าตึ้งได้เฮียนจบ"..... แค่นี้คนเป็นครูก็หัวใจพองแล้ว..ครับ สวัสดีปีใหม่ครับอาจาย์
สวัสดีปีใหม่ครับ คุณ ลูกหมูเต้นระบำ ;)...