ขอบคุณกัลยาณมิตรที่ช่วยให้ชีวิตมีสิ่งดีๆในปี 2557

ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณที่การุณเป็นแรงใจ กลางเหนือตะวันออกใต้ อยู่ภาคไหนก็ไทยคือกัน อยู่ภาคไหนก็ไทยคือกัน …. พอเห็นหัวข้อของ GotoKnow ที่เชิญชวนให้เขียนเรื่องราวเพื่อขอบคุณสิ่งดีๆที่เกิดขึ้นในปี 2557 ก็ทำให้ผมนึกถึงเนื้อเพลงท่อนข้างต้นในเพลง ขอบคุณทุกแรงใจ ของคุณไผ่ พงศธร

ในห้วงเวลา 12 เดือนที่ผ่านมา เรื่องราวในแต่ละเดือน แต่ละสัปดาห์ แต่ละวัน แต่ละชั่วโมงนาที คงมีอะไรที่หลากหลายรูปแบบ หลากหลายรสชาติ หลากอารมย์ผสมทุกข์สุข หลายต่อหลายคราวเรามักจะจดจำเรื่องราวที่มากระทบจิตใจในทางลบ เรื่องเลวร้าย สะเทือนใจหรือเรื่องที่ทำให้เราทุกข์จึงวนเวียนอยู่ในห้วงความคิดคำนึง หลายคนทุกข์ระทมทั้งเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ หรือแม้แต่เรื่องกวนใจในบางลีลาของชีวิต แต่ท้ายที่สุดเราก็ผ่านมันมาได้ จะด้วยเหตุปัจจัยใดก็ตามที หลายครั้งหลายคราเราก็เชื่อมันในหน้าที่ของเวลาที่ช่วยเยียวยาเรื่องราวบนโลกให้ผ่านพ้นไป แต่เรื่องที่สำคัญกว่าเวลากลับเป็นเรื่องของจิตใจของเราเองต่างหาก

ในปี 2557 ผมรู้สึกว่าตัวเองจะมีงานในหน้าที่บางอย่างงอกเงยขึ้นมา งานบางอย่างก็พอกพูนหางหมูให้ดูรำคาญใจ งานบางชิ้นเป็นงานที่ไม่ถนัดก็ต้องเร่งจัดการให้ผ่านพ้น งานบางอย่างทำเพียงตนลำพังก็ดูจะพังพาบเอาได้ จึงหมายให้กัลยาณมิตรมาช่วยเหลือเจือจาร ให้งานผ่านพ้นไปตามครรลอง

ในวันนี้ 1 ปีที่ผ่านพ้น ผมรอดชีวิตมาได้ก็ด้วยกัลยาณมิตร ผมรับอาสาหรือได้รับมอบหมายให้ทำงานใหญ่ๆสักสองสามงานที่นอกเหนือจากงานในหน้าที่โดยตรง เช่น ผมทำหน้าที่กรรมการฝ่ายจัดพิธีเปิดปิดกีฬามหาวิทยาลัยแห่งประเทศไทย ครั้งที่ 41 มอดินแดงเกมส์ และได้รับมอบหมายโดยตรงให้ดูแลขบวนพาเหรดของนักกีฬาทั้งในพิธีเปิดและปิด ความยากลำบากจึงบังเกิดขึ้นในช่วงต้นเดือนมกราคม แต่งานนี้ก็ผ่านพ้นไปได้ ขลุกขลักบ้างในบางลีลาแต่เพื่อนพี่น้องเหล่ากัลยาณมิตรก็ดูจะเอ็นดูช่วยเหลืออยู่ไม่น้อย เพราะงานใหญ่ขนาดนี้ ลำพังตัวคนเดียวคงทำไม่ไหว การจัดการเป็นเรื่องสำคัญ แต่ในชีวิตผมกำลังใจและมิตรไมตรีจากกัลยาณมิตรดูจะสำคัญเช่นเดียวกัน เพราะในครานั้นก็รับผิดชอบอีกสองฝ่าย แต่ฝ่ายที่สำคัญไม่แพ้กันคือฝ่ายเลขาธิการที่ผมได้รับมอบหมายโดยตรงในการจัดทำสูจิบัตรการแข่งขันและหนังสือที่ระลึก(หนังสือคู่มือจัดการแข่งขัน) ซึ่งมีข้อมูลอยู่มากโข คิดไอเดียให้ดูแตกต่างจากครั้งที่ผ่านมา สอดแทรกไอเดียอะไรหลายๆอย่างลงไปร่วมกับทีมน้องๆ ก็ดูจะสนุก สุข อยู่บนความทุกข์ที่เกรงว่างานจะออกมาไม่ได้ดั่งใจหวังหรือใจคนอื่นๆหวัง

พอมาจะสิ้นปี มหาวิทยาลัยมีพิธีพระราชทานปริญญาบัตรแก่ผู้สำเร็จการศึกษาในวันที่ 1 ธันวาคม 2557 ที่ผ่านมา ผมได้รับมอบหมายให้ดูแลพิธีสืบทอดปณิธาน อุดมการณ์มอดินแดง ในฐานะเลขานุการ งานนี้จัดให้ผู้สำเร็จการศึกษาในวันฝึกซ้อมใหญ่ ด้วยคงต้องการบอกกล่าวบางอย่างแก่บัณฑิตในฐานะที่เป็นศิษย์มอดินแดง งานนี้ดูจะไม่ใหญ่มากนักแต่ก็ใช่ว่าจะเล็กๆน้อยๆ เพราะบัณฑิตหว่า 7,900 คนในพิธี รวมทั้งคณาจารย์และผู้ที่เกี่ยวข้อง คงเฝ้าดูว่างานนี้จะมีอะไรเกิดขึ้น ดี ไม่ดี บกพร่องหรือขัดข้องอย่างไร ความวิตกจึงเกิดขึ้นอยู่ประจำทุกปี เพราะผมรับหน้าที่นี้มา 6 ปีดีดัก คนทำงานน้อยลงเพราะหลายท่านไปศึกษาต่อหรือหลายท่านจบการศึกษาไปแล้ว กำลังพลก็ดูจะน้อยลดต่ำลง กำลังกายก็ดูจะพลอยลดหลั่นลงตามวัยที่มากขึ้น มีหลายเรื่องที่จัดการเองไม่ได้ จึงได้อาศัยกัลยาณมิตรจากสารทิศช่วยอำนวยผล ทั้งแรงกาย แรงความคิด แรงสติปัญญา งานจึงสำเร็จออกมาตามประสงค์ หากแต่มีข้อผิดพลาดบกพร่องบ้างก็เป็นธรรมดาของการลงมือปฏิบัติ

ที่กล่าวมาเสียยืดยาว สามวาสองศอกก็ไม่มีอะไรมาก เพียงสิ่งเล็กๆที่หมายมอบให้แก่เรื่องราวดีๆที่ผ่านพ้นไปในปี 2557 คืออยากขอบคุณกัลยาณมิตรที่เอื้อมมือ เอื้อมใจ มาช่วยเหลือภารกิจต่างๆนานาให้บรรลุผล จนสามารถรอดพ้น ปี 2557 ไปได้ แม้ไม่โดดเด่น แต่ก็สง่างาม ขอบคุณเรื่องราวดีๆที่อยากบันทึกไว้ แม้มิอาจเอ่ยนามแต่มันคงจะตราตรึงอยู่ในหัวใจตราบนานเท่านาน พอเอ่ยกล่าวถึงเรื่องราวเหล่านั้นที่ผ่านมา ก็เหมือนยืนดูอดีตแล้วอมยิ้มพิมพ์ใจในความสำเร็จ ที่สำคัญคือมีกัลยาณมิตรยืนมองความสำเร็จอยู่ข้างๆเสมอ

บนที่ราบสูงมอดินแดง

ธันวาคม 2557