บันทึกขอบคุณ...สิ่งดีดี ที่เกิดขึ้นในปี 2557
บันทึกขอบคุณ...สิ่งดีดี ที่เกิดขึ้นในปี 2557
Sirirat Nakhin
สิ่งแรกสำหรับปีใหม่ 2557 ที่ผ่านมาต้องขอบคุณคุณพระศรีรัตนตรัยที่ได้ทำให้เราสงบนิ่งสดับรับฟังเสียงสวดมนต์ จากการเข้าร่วมกิจกรรมสวดมนต์ข้ามปี เป็นระยะเวลาหลายชั่วโมงโดยมิรู้สึกเหน็ดเหนื่อยหรือท้อแท้กับการท่องบทสวดนั้น ๆ กลับได้รับความอิ่มเอมใจ รู้จักเป็นผู้ให้อภัย มีความรักความเมตตาทั้งต่อตนเองและผู้อื่นเป็นอย่างยิ่ง และถ้ารู้ว่าใจตนเองนั้นมีความสงบนิ่ง จิตใจของเรายิ่งผ่องใส อิ่มเอมใจตลอดจนการสวดมนต์และรับพรจากพระสงฆ์เสร็จสิ้นลง เตรียมพร้อมเข้าสู่วันใหม่ พุทธศักราชใหม่เป็นเช่นนี้มาสองครั้งสองคราติดต่อกันแล้วนั่นเอง ตั้งแต่ปีพ.ศ.2555 ก็มีโอกาสได้มาสวดมนต์ข้ามปีที่วัดพระนารายณ์มหาราช (วัดกลาง) ของจังหวัดนครราชสีมา เมื่อคราวสิ้นปีมาถึงอีกคราก็ยังได้มีโอกาสมาปฏิบัติเช่นนี้อีก จึงทำให้คิดได้ว่าถ้าเราเริ่มต้นสิ่งดี ดี ในต้นปีแล้วนั้น ตลอดปีของเราก็จะมีแต่สิ่งดีดีตามมาได้เหมาะสม กับจังหวะของบุญนั่นเอง ไม่ว่าอากาศที่หนาวเย็นเพียงใด แต่ก็มิได้บั่นทอนความพยายามแต่อย่างใด ทำให้ผ่านความเหน็บหนาวที่อยู่ภายนอกกายแต่อุ่นใจเสียมากกว่า...
เมื่อถึงเวลาที่ต้องเตรียมตัวไปเรียนที่แคนาดา ก็รู้สึกขอบคุณความกล้าหาญของตนเองที่ไม่กลัวกับสิ่งใดในภายภาคหน้า แต่กลับมีความมุ่งมั่นตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าจะไปเรียนรู้เพื่อรับเอาประสบการณ์ใหม่ๆกลับมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับตนเอง เป็นประสบการณ์ชีวิตในการเรียนรู้ที่ทรงคุณค่า เป็นการเรียนรู้ที่มิอาจลืมออกจากใจและเก็บไว้เป็นความทรงจำถึงมิตรภาพที่แสนดีจากต่างแดน เรื่องราวหลายเรื่องถูกถักทอผ่านสายใยแห่งความรักจากหมู่เพื่อนด้วยความรักและเป็นห่วงทั้งจากสภาพอากาศที่เหน็บหนาว อาหารและรสชาติที่แปรเปลี่ยน ความรู้ใหม่ที่ต้องเร่งรีบในการเรียน วิถีชีวิตที่ไม่คุ้นชินต้องศึกษาเรียนรู้กับวัฒนธรรมและความรักและเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ถึงแม้จะต่างขาติต่างภาษาแต่สิ่งที่ขาดไม่ได้คือ "น้ำใจไมตรี" ที่ได้รับและรู้จักหยิบยื่นให้แก่กันยามที่ยากลำบาก ในยามที่ทุกข์หรือในยามที่สุขก็ไม่มีวันทอดทิ้งกัน จงเป็นคนดีและเก่งแต่อย่าเป็นคนเก่งแต่ลืมความดี อย่าเอาความไม่ดีทาตนเองให้หนาเกินไปจนต้องรู้สึกแตกแยก อย่าเป็นคนเก่งที่เก่งเกินไปจนต้องรู้สึกได้ว่าเคยแบ่งปันความเก่งหรือไม่ จงเป็นคนที่ดีมาก่อนในแบบของตนเองที่พอดี แล้วก็มีความเก่งในแบบของตนเองที่ถนัดและน่าสนใจอย่าให้ใครเฉยชากับความดีและความเก่งที่เรามีมา แต่ต้องปรับมุมมองที่เราและเปลี่ยนจิตใจเป็นบวกให้มากเข้าไว้ไม่มีใครได้ดั่งใจใครและไม่มีใครได้ทุกอย่างดั่งใจเสมอ ดังนั้นสิ่งที่ต้องระลึกขอบคุณอยู่เสมอคือ การเดินทางที่เต็มไปด้วยมิตรภาพ ประสบการณ์ที่เต็มไปด้วยคุณค่า รอบกายที่เต็มไปด้วยความรักและห่วงใย สุดท้ายคือความรักและความเข้าใจจากภายในสู่ภายนอก คือ การเรียนรู้ที่จะเข้าใจตนเองและผู้อื่น เป็นสิ่งดีดีที่มองความยากเป็นความง่าย มองสิ่งเลวร้ายเป็นประสบการณ์ที่ดีสอนใจ มองคนก้าวร้าว ดุดันเป็นแรงผลักดัน มองคนพูดเก่งเป็นผู้เปิดโลกทัศน์ มองผองเพื่อนที่แตกต่างเป็นการเรียนรู้บนความเหมือนและความต่าง มองเรื่องราวมากมายผ่านกายและใจ ไม่ว่าสิ่งใดมากระทบใจก็พร้อมที่จะเรียนรู้และขอบคุณสิ่งเหล่านี้ที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน และทำให้เราผ่านไปได้ด้วยดี จนถึงวันที่ต้องเดินทางกลับเมืองไทย ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีคุณค่านานัปการทั้งสิ้น
สิ่งที่จะขอบคุณอีกเรื่อง คือ ชีวิต ที่เราเป็นคนเลือกว่าจะเดินไปในทิศทางใดจะล้มลุกคลุกคลานก็จะยังคงสู้หรือจะถอยแต่เรากลับเลือกที่จะสู้ เหนื่อยก็พัก ท้อก็หยุดแล้วเริ่มใหม่ ความยากของเราไม่ใช่สิ่งนั้นยากเพียงใดแต่อยู่ที่เราจะทำความเข้าใจกับสิ่งนั้นได้ถ่องแท้มากน้อยเพียงใด สำหรับชีวิตที่เราก้าวเดินทุกย่างกก้าว ถึงแม้จะล่วงเลยไปตามวันเวลาแต่ก็ยังต้องต่อสู้กันต่อไป ไม่ได้ต่อสู้กับใครหรอกหนา แต่ต่อสู้กับเวลาและความขยันในตนเอง ต่อสู้กับความไม่รู้ที่ต้องรู้เพื่อให้ได้มาซึ่งคำตอบ ต่อสู้กับความพากเพียรขยันและอดทนเพื่อให้ได้สิ่งนั้น ๆ ไม่ว่าอะไรก็ตามแต่เป็นประสบการณ์ที่มีค่า และคู่ควรกับการทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจ จะยากเย็นสักแค่ไหน แต่สิ่งที่ได้จะบ่มเพาะภายในให้เติบโตด้วยตัวของมันเอง
มีสิ่งหนึ่งที่นึกขอบคุณเป็นสิ่งแรกและสิ่งสุดท้าย คือการที่เราระลึกขอบคุณอยู่เสมอมิเคยเปลี่ยนแปลง คือ ผู้มีพระคุณบิดามารดา ครูบาอาจารย์ที่มอบความรักและมอบความรู้ เพื่อนสนิทมิตรสหายที่มอบมิตรภาพอย่างท่วมท้น ไม่ว่าเวลาเลยผ่านสักเท่าใดสิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนไป คือ ความรักที่จะท่วมท้นมากขึ้น ๆ ทุกวันคืนไม่ลืมพระคุณ ไม่ลืมความรัก ไม่มีแม้แต่จะลืมตัวลืมตน แต่สิ่งที่อยู่ในจิตสำนึก คือ ความรู้คุณ และความรักที่นับว่ามีอยู่อย่างดีพอที่พร้อมจะแบ่งปันและเป็นผู้ให้ได้มากกว่าที่จะเป็นผู้รับ และพร้อมที่จะยืนหยัดอยู่เคียงข้างคนทุกคนบนโลกใบนี้อย่างเป็นหนึ่งเดียวกัน...อย่างจริงใจ ด้วยสำนึกในความรักและขอบคุณ
ขอบคุณทุกสิ่งที่จัดสรร ไม่ว่าใครก็ตามที่มีส่วนร่วมช่วยปั้นฉัน ช่วยทั้งปั้น ทั้งสร้างดินก้อนนี้...ก่อนที่มันไม่มีความชุ่มฉ่ำ ก้อนดินที่อาจหยาบกร้าน หรือมีร่องรอยแตกแยกในตัวของมันเอง ให้ได้รับน้ำได้ชุ่มชื้น ได้เป็นรูป และเป็นร่าง ได้สัมผัสน้ำคำและน้ำใจที่ชโลมลง รดดินอยู่ไม่เสื่อมคลาย ด้วยความรักความเมตตา ปั้นแต่งเพื่อดินก้อนนี้ให้ได้หลอมรวมเติบโตมา อย่างเป็นรูปเป็นร่างอย่างสวยงาม จนกว่าดินจะรวมเป็นเนื้อเดียว ถึงแม้ว่าคนปั้นคงเหนื่อยบ้างในบางครา แต่ผลที่ได้ดินก้อนนี้จะสวยงาม และคงทนเสมอเมื่อยามออกสู่แสงสว่างที่สาดส่องมา จนเป็นก้อนดินที่สมบูรณ์ในแบบที่อยากให้เป็นดังใจหวัง ไม่ว่าจะดินก้อนนี้ไม่ต้องสวยเหมือนใคร แต่เชื่อเถอะว่าดินก้อนนี้ สัมบูรณ์อย่างแน่นอน.....
และสุดท้ายขอบคุณบันทึกดีดีที่มีเนื้อที่ให้ถ่ายทอดอย่างยาวนาน และเป็นแหล่งเรียนรู้อย่างยั่งยืน ผ่านงานเขียนและการอ่านเรื่องราวได้ฝึกเขียน ฝึกอ่านพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่อง มีเรื่องราวได้ถ่ายทอดอย่างหลากหลาย่านความรักและความรู้ ได้เรียนรู้ด้วยใจที่ใคร่ครวญจวบจนเข้าใจว่าแท้ที่จริงแล้ว คือ ทุกสิ่งล้วนยิ่งใหญ่ที่นำพาเราทั้งหลายมาบรรจบพบกันผ่านช่องทางการสื่อสารทาง โลกออนไลน์ แหล่งเรียนรู้ที่ทรงคุณค่า...ขอบคุณที่เราได้พบกัน "gotoknow"
ด้วยจิตคารวะ
ความเห็น (4)
แวะมา "ขอบคุณ" ด้วยครับ ;)...
ขอบคุณที่ได้มาอ่าน โชคดีนะครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุกท่านนะคะ...ขอบคุณที่โลกหมุนคนดีดีมาเจอกันค่ะ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่าน
แต่งง ภาพอาจารย์
อาจารย์ไปเรียน
แต่ภาพเปลี๋ยนไป๋ 555